درمان طبی
آنالوگ‌های GnRH داروهایی هستند كه به صورت تزریقی یا استنشاقی (اسپری) استفاده شده و باعث چروكیده شدن میوم می‌شوند. میوم‌ها معمولا به استروژن وابسته بوده و قطع استروژن باعث كوچك شدن میوم می‌گردد. البته این وضعیت كاهش استروژن تا زمانی كه درمان ادامه دارد باقی می‌ماند و پس از قطع درمان به سرعت برگشت پیدا می‌كند.
در برخی موارد انتخابی درمان طبی، به عنوان یك درمان كمكی، مزایایی خواهد داشت؛ از جمله به تاخیر انداختن درمان قطعی بیمار امكان جایگزین نمودن ذخایر آهن و طبیعی شدن هماتوكریت را فراهم می‌كند.
فیبروم‌های زیر مخاطی پدانكوله موجب كرامپ‌‌های شدید شكمی، به‌خصوص در هنگام قاعدگی می‌شود. بروز حوادثی مثل خونریزی در میوم موجب درد شدید و حاد شكمی می‌گردد.
عوارض میوم: تغییرات خونرسانی به میوم باعث تغییرات دژنراتیو می‌شود. در میوم رحمی كلسیفیكاسیون هم دیده می‌شود. این عارضه در زنان یائسه بیشتر بروز می‌كند. دژنراتیو كیستیك كه به صورت نواحی نرم و آبكی درون میوم و دژنرسانس قرمز همراه با خونریزی درون میوم هم دیده می‌شود كه این ضایعه درد شدیدی ایجاد می‌كند.
تغییرات ساركوماتوز میوم رحمی بسیار نادر است و تقریبا 0/2-0/1 درصد مواقع ایجاد می‌شود. میوم‌ها گاهی عفونی شده و عفونت باعث آبسه داخل میوم می‌شود.
میوم و ناباروری: 3 درصد نازایی‌ها ناشی از وجود فیبروئید است. گفته می‌شود كه فشار رحم میوماتوز بزرگ بر روی تخمدان موجب ناباروری می‌گردد. بعضی از محققان رابطه میوم با عدم تخمك‌گذاری را نشان دادند. انقباضات رحمی ناشی از پروستاگلاندین‌ها عمل رحم را شدیدا مختل می‌كند. میوم با انحراف اندومتر و تداخل با خونرسانی رحم مانع لانه‌گزینی جنین می‌شود.
با این وجود مایوماها اندیكاسیون مطلق و همیشگی برداشتن ندارند، زیرا در عده‌ای از بیماران چسبندگی بعد از عمل با ایجاد اختلال در عمل لوله‌ها مشكل نازایی را حادتر می‌كند. آن دسته از میوم‌ها كه اختلالی در ساختمان میومتر و یا اندومتر ایجاد نمی‌كنند، به نظر نمی‌رسد نقشی در ناباروری داشته باشند.
انحراف لوله رحم در اثر وجود میوم یكی از دلایل بیرون آوردن فیبروئید – در صورت عدم وجود علل دیگر برای ناباروری – می‌باشد. اما اگر همراه شرایط فوق هیدروسالپنكل (تورم لوله‌ها) هم باشد، نیازی به آناتومی لوله طبیعی نیست و درمان این بیماران IVF می‌باشد.
2- برخی معتقدند كه استفاده از GnRH اگونیست قبل از عمل جراحی میزان خونریزی در حین عمل را كاهش می‌دهد.
3- درمان طبی جراحی تومور را آسان‌تر می‌كند؛ ولی بعضی جراحان معتقدند كه پس از درمان با GnRH اگونیست میومتر به بافت میومی چسبیده و عمل جراحی را مشكل می‌كند.
درمان جراحی: اندیكاسیون‌های جراحی شامل:
1- خونریزی غیرطبیعی رحمی و كم‌خونی ناشی از آن در صورت عدم پاسخ به درمان هورمونی
2- درد مزمن همراه با دیس‌منوره شدید یا احساس فشار و یا درد شكم در قسمت تحتانی شكم
3- درد حاد ناشی از چرخش (trotion) میوم
4- علائم یا نشانه‌های ادراری مانند هیدونفروز
5- ناباروری همراه میوم به عنوان تنها یافته غیرطبیعی
6- سقط راجعه همراه با تغییر شكل حفره اندومتر
7- اندازه بسیار بزرگ رحم همراه با علائم فشاری
8- بزرگ شدن سریع رحم در سال‌های پیش از یائسگی و یا هرگونه افزایش میوم در دوران پس از یائسگی
از مدت‌ها قبل هیستركتومی (برداشتن رحم) به عنوان درمان قطعی میوم‌های علامت‌دار در نظر گرفته شده است. در بیمارانی كه تمایل به بچه‌دار شدن دارند، همچنین در بیماران جوان یا بیمارانی كه ترجیح می‌دهند رحم خود را حفظ كنند، میومكتومی (برداشتن میوم) روش جایگزین هیستركتومی است.
گزارش شده است كه پس از انجام میوكتومی خطر عود میوم‌ها حدود 50 درصد است و بیش از یك‌سوم موارد تكرار جراحی ضرورت می‌یابد.
چندین روش برای مایومكتومی وجود دارد. بعضی از فیبروم‌ها را از طریق هیستروسكوپی یا لاپاراسكوپی برمی‌دارند، ولی فیبروئیدهای بزرگ نیاز به لاپاراتومی دارند.
روش دیگر درمان آمبولیزاسیون می‌باشد، در این روش رادیولوژیست، پارتیكل‌های كوچكی را به عروق رحمی تزریق و خونرسانی میوم را مختل می‌كند و باعث دژنره شدن میوم می‌گردد و حجم میوم 50-40 درصد می‌شود.
روش دیگر تخریب اندومتر است كه این عمل توسط لیزر، حرارت و یا انهدام اندومتر توسط مواد شیمیایی انجام می‌پذیرد.
مایوم و حاملگی
بارداری زن حامله‌ای كه میوم دارد بایستی پرخطر فرض شود. در این بیماران خونریزی قبل از زایمان شیوع بیشتری دارد و احتمال زایمان زودرس در این بیماران بیشتر است. میوم‌های بزرگ قسمت تحتانی رحم باعث دیس‌توشی حین زایمان می‌شود. مشكل اصلی عوارض فوق افزایش میزان سزارین در زنان حامله با میوم است.
عوارض نادر جنینی در این بیماران و تحت فشار قرار گرفتن مكانیكی جنین موجب ناهنجاری، كاهش اندام‌ها و دیگر عوارض می‌شود. علی‌رغم خطرات خاص میوم در طی حاملگی، حاملگی از پیش‌آگهی مطلوبی برخوردار است. زنان حامله مبتلا به میوم را نباید از حاملگی در حال رشد دلسرد كرد و موجبات نگرانی آنها را فراهم نمود.
برای خواندن بخش اول- میوم رحم- اینجا کلیک کنید.
