۱- صبح پس از برخاستن از خواب، بدن انسان مدت نسبتا طولانی از غذا محروم بوده، مثلا چنانچه فردی شام را ساعت ۹ شب میل كرده باشد و ساعت ۷ صبح از خواب بیدار شود، ۱۰ ساعت از غذا محروم بوده و سلول‌ها پس از برخاستن از خواب، نیاز مبرم به مواد غذایی دارند كه این مواد توسط صبحانه به بدن انسان می‌رسد.
۲- بدن انسان قادر نیست قند را به مدت طولانی در خود ذخیره كند و چنانچه مدت زیادی از مصرف كربوهیدرات (مواد قندی – نشاسته‌ای) محروم باشد دچار افت قند خون خواهد شد. كاهش قند خون عوارض عصبی مانند بی‌حوصلگی، بی‌میلی به كار، افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری، كاهش قدرت یادگیری، عدم تمركز و امثال آ‌ن را ایجاد خواهد كرد; بنابراین افرادی كه صبحانه میل نمی‌كنند در معرض عوارض فوق قرار خواهند گرفت و این مساله به خصوص برای كودكان و نوجوانان كه در مرحله یادگیری هستند و نیز افرادی كه كار فكری دارند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. چه بسا دیده شده كه كودكان و نوجوانان به علت نخوردن صبحانه و كاهش قدرت یادگیری و تمركز دچار افت تحصیلی شده‌اند.
۳- وعده صبحانه قادر است حدود یك‌پنجم نیازهای تغذیه‌ای انسان را تامین كند. با مصرف صبحانه از پرخوری در هنگام ناهار جلوگیری می‌شود و معمولا افرادی كه صبحانه میل می‌كنند، ولع كمتری برای صرف غذای سنگین و پركالری در وعده ناهار دارند.
۴- انسان به هنگام صبح و بعد از برخاستن از خواب معمولا روز فعال و پرتحركی را چه از نظر جسمی و چه از جنبه فكری آ‌غاز می‌كند و برای تامین این فعالیت نیاز به مواد مغذی و به‌خصوص انرژی دارد. نخوردن صبحانه موجب می‌شود كه انرژی و مواد مغذی لازم به بدن نرسد و در نتیجه شخص قادر به گذراندن روزی فعال و پربار نخواهد بود.
وعده ناهار: وعده ناهار نیز یكی از وعده‌های اصلی و پراهمیت است و باید در این وعده نیز مانند صبحانه غذای كافی و متعادل میل كرد. افرادی كه ناهار نمی‌خورند معمولا به پرخوری و ریزه‌خوری تا هنگام شب می‌پردازند كه این امر موجب چاقی و سوءتغذیه ناشی از ریزه‌خواری و ناراحتی‌های گوارشی خواهد شد.
بعضی از افراد عادت به صرف ناهار سنگین و حجیم و مصرف غذاهای چرب و سرخ كرده دارند. این فرم تغذیه علاوه بر آ‌نكه منجر به عوارض ناشی از زیاده‌خواری و بدخواری می‌شود، موجب احساس رخوت، خستگی، خواب‌آ‌لودگی و سستی شده و در نتیجه مانع انجام فعالیت‌های فكری و جسمی كافی می‌شود. بنابراین وعده ناهار باید متعادل و به میزان نیاز بدن و نیز متنوع باشد یعنی از گروه‌های غذایی اصلی به میزان لازم استفاده شود.
وعده شام: وعده شام نیز مانند سایر وعده‌های اصلی غذایی، حائز اهمیت است. بسیاری از افراد به علت ترس از چاقی، وعده شام را حذف می‌كنند. حذف وعده شام موجب می‌شود كه معده شخص به مدت طولانی یعنی از هنگام ناهار تا صبح روز بعد تقریبا خالی از غذا بماند و چنانچه هیچ‌گونه ماده غذایی در این فاصله طولانی مصرف نشود شخص دچار افت قندخون و عوارض ناشی از آ‌ن خواهد شد.
ولی در اكثر موارد، حذف وعده شام موجب می‌شود كه شخص به علت گرسنگی به ریزه‌خواری بپردازد و در چنین مواردی معمولا تمایل به مصرف مواد شیرین و پركالری افزایش می‌یابد و شخص به تنقلاتی مانند شیرینی، شكلات، بستنی، آ‌جیل و امثال آ‌ن كه از مواد پركالری و چاق‌كننده هستند، روی می‌آ‌ورد.
به این ترتیب زمینه جهت افزایش وزن و چاقی مساعد می‌شود. بنابراین وعده شام نبایستی از برنامه غذایی فرد حذف شود ولی مصرف شام بدان معنا نیست كه از غذای مفصل یا چرب و سرخ‌كرده استفاده شود، بهتر است وعده شام سبك و بیشتر حاوی ساندویچ‌های ساده‌ای مانند پنیر و گردو و خیار و گوجه‌فرنگی یا سایر ساندویچ‌های سبك خانگی باشد یا در فصل تابستان از غذاهایی مانند نان و پنیر و هندوانه، طالبی یا انگور و امثال آ‌ن استفاده شود.
برای خواندن بخش اول- روزی چند وعده بخوریم- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- روزی چند وعده بخوریم- اینجا کلیک کنید.
