زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

عود و بازگشت تبخال  تنها در ناحیه  تناسلی

ایجاد ضایعه می‌کند و با تب و علائم دیگر همراه نیست. استرس جسمی و روحی در عود تبخال مؤثر است. بسیاری از بیماران از یک سری علائم پیش‌درآمد عود، به صورت احساس سوزش و خارش ناحیه، 18 - 36 ساعت قبل از ایجاد تبخال شکایت دارند. معمولآ تبخال طی 8 الی 14 روز خودبه‌خود از بین‌می رود.

تشخیص: تبخال توسط پزشک و با معاینه تشخیص داده می‌شود. از ترشحات وزیکول‌های ترکیده و یا نمونه‌برداری از پوست محل ضایعه و تست آزمایشگاهی روی آن می‌توان به تشخیص قطعی رسید.

درمان: داروی ضد ویروس آسیکلوویر به صورت خوراکی و کرم موجود است و باعث تسریع بهبودی ضایعات فعال می‌شود. متأسفانه این داروها تأثیری بر مرحله نهفته ویروس در اعصاب زیرپوستی ندارند و حتی باعث کاهش موارد عود بیماری هم نمی‌شوند. تنها در صورت ایجاد بیماری فعال (ایجاد وزیکول‌های پوستی) سرعت بهبودی را افزایش می‌دهند.

لزوم سزارین مادر باردار: در صورت ابتلای خانم باردار به تبخال تناسلی فعال، زایمان باید به صورت سزارین صورت بگیرد تا از ابتلای نوزاد به ویروس که می‌تواند بیماری شدیدی در نوزاد ایجاد کند، جلوگیری شود.

سیفلیس

بیماری مقاربتی بسیار قدیمی است که زخم اولیه آن حتی بدون درمان بهبود می‌یابد. البته این بهبودی ظاهری است و عامل بیماری به تکثیر و نفوذ به سایر اعضای بدن ادامه می‌دهد و قادر به درگیری تمام بدن می‌باشد. امکان انتقال بیماری از طریق جفت از مادر به جنین وجود دارد.

علت: عفونت توسط نوعی باکتری مارپیچی به نام ترپونما پالیدوم ایجاد می‌شود. ترپونما پالیدوم از راه غشاء مخاطی سالم یا پوست خراشیده نفوذ یافته و به عروق خونی می‌رسد و از راه خون در تمام بدن پخش می‌شود.

سن شیوع بیماری سیفلیس: در سنینی که فرد از نظر جنسی فعال است احتمال انتقال وجود دارد. در حدود 50درصد موارد تماس جنسی با فرد مبتلا به سیفلیس اولیه ( فرد دارای زخم تناسلی)، احتمال انتقال داده می‌شود. بعد از تشخیص بیماری، شریک جنسی نیز باید آزمایش و در صورت ابتلا درمان گردد.

علائم: بعد از تماس جنسی با فرد مبتلا و انتقال ترپونما پالیدوم، دوره کمون (دوره بدون علامت از زمان اتنقال باکتری به بدن تا شروع علائم) 90 - 10 روز (متوسط 21روز) وجود دارد. سپس زخم بدون درد و سفتی به نام شانکر ایجاد می‌شود. این زخم اغلب منفرد است و طی 6 - 3 هفته در صورت عدم درمان آنتی بیوتیکی مناسب خودبه‌خود و بدون اینکه جایش باقی بماند بهبود می‌یابد.

غده‌های لنفاوی کشاله ران اغلب برجسته می‌شوند، ولی مثل زخم شانکر سیفلیس درد ندارند. این غده‌ها طی چند ماه و بدون درمان خودبه‌خود کوچک می‌شوند. حدود دو ماه بعد در اثر گسترش ترپونما، تمام پوست و مخاط بدن دانه‌های قرمز و چرکی پیدا می‌کند و در صورت عدم درمان به‌تدریج تمام بدن از جمله قلب و سیستم عصبی بدن درگیر می‌شود. البته امروزه با افزایش دسترسی پزشکی و اطلاعات عامه مردم، مراحل پیشرفته بیماری کمتر دیده می‌شود و بیماری در همان مرحله اول (زخم منفرد تناسلی) با مصرف آنتی بیوتیک مناسب درمان می‌گردد.

تشخیص: ازتست‌های آزمایشگاهی مختلف خون برای تشخیص سیفلیس استفاده می‌شود. در مرحله زخم شانکر سیفلیسی می‌توان از زخم نمونه‌برداری کرد و زیر میکروسکوپ با زمینه تیره، باکتری مارپیچی ترپونما پالیدوم را دید.

درمان: هنوز‌هم آنتی‌بیوتیک مناسب برای سیفلیس، پنی‌سیلین است که بر حسب مرحله و میزان پیشرفته بودن بیماری، میزان آنتی‌بیوتیک مصرفی فرق می‌کند.

برای خواندن بخش اول- مروری بر بیماری‌های ناشی از  تماس جنسی- اینجا كلیك كنید.

برای خواندن بخش دوم- مروری بر بیماری‌های ناشی از  تماس جنسی- اینجا كلیك كنید.