5- منیزیم
گرما و فرآوری مواد غذایی باعث تخریب منیزیم می‌شود و كمبود آن احتمال مقاومت نسبت به انسولین، بالا رفتن فشارخون و اختلال در متابولیسم كربوهیدرات‌ها را افزایش می‌دهد. منیزیم یكی از موادمعدنی مهم در كنترل ضربان قلب است و موجب حفظ عملكرد طبیعی غلات، اعصاب، جذب كلسیم و معدنی شدن استخوان می‌شود.
منیزیم باید به همراه كلسیم و به نسبت یك به دو دریافت شود. دریافت 500 میلی‌گرم منیزیم به همراه 1000 میلی‌گرم كلسیم برای پیشگیری از استئوپوروز توصیه می‌شود. منابع غذایی غنی از منیزیم عبارتند از: سبزیجات برگ سبز تیره مانند اسفناج، كاهو، انواع لوبیا و عدس، آجیل‌ها به ویژه بادام.
6- ویتامین C
ویتامین C با مهار گلیكاسیون، جلوگیری از تجمع سوربیتول و محافظت در مقابل رادیكال‌های آزاد به كاهش سطح گلوكز CRP خون كمك می‌كند. CRP یكی از شاخص‌های پیشگویی دیابت است. سطح CRP در بیماران مبتلا به مقاومت به انسولین افزایش می‌یابد. دریافت روزانه 1000 تا 3000 میلی گرم ویتامین C طی چند روز، مقاومت به انسولین را كاهش داده و به بهبود پیش‌آگهی سندروم متابولیك كمك می‌كند.
7- ویتامین E
ویتامین E موجب كاهش استرس اكسیداتیو، تقویت حساسیت به انسولین و توان انتقال گلوكز به داخل سلول و جلوگیری از عوارض ناشی از التهاب می‌شود. این تاثیر در صورت دریافت 400 تا 1200 واحد بین‌المللی ویتامین E در روز مشاهده می‌شود.
8- اسید فولیك و ویتامین B12
درمان با اسید فولیك و ویتامین B12 به افزایش حساسیت به انسولین، بهبود اختلال عملكردی اندوتلیال و كاهش هموسیستئین در بیماران مبتلا به سندرم متابولیك كمك می‌كند. لذا باید از مصرف كافی این ویتامین‌ها اطمینان حاصل شود.
مواد غذایی غنی از اسیدفولیك عبارتند از: انواع لوبیا، كلم بروكلی، مارچوبه، اسفناج، چغندر و منابع غنی از ویتامین B12 عبارتند از: شیر، تخم‌مرغ، ماهی و پنیر.
9- اسید لینوئیك كونژوگه (CLA)
CLA با افزایش حساسیت به انسولین منجر به كاهش سطح انسولین خون می‌شود. افزایش سطح انسولین خون با افزایش ذخایر چربی همراه است. CLA با فعال كردن برخی از آنزیم‌هایی كه در انتقال گلوكز به داخل سلول شركت می‌كنند، در كاهش گلوكز و انسولین خون موثر است. این ماده از بروز دیابت بزرگسالی جلوگیری می‌كند.
CLA مانع تجمع چربی شكمی شده و به كاهش توده چربی و افزایش توده عضلانی كمك می‌كند. دریافت 3 تا 6 گرم CLA در روز توصیه می‌شود.
10- اسید الفالیپوئیك
این ماده به كاهش سطح گلوكز و انسولین، كاهش مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت به آن كمك می‌كند. سطح كلسترول را كاهش داده، از اكسیداسیون LDL و ابتلا به سندرم متابولیك جلوگیری می‌كند و در درمان دیابت و سندرم متابولیك سودمند است. دریافت روزانه 250 میلی‌گرم اسید آلفالیپولیك پیشنهاد می‌شود.
در خاتمه می‌توان گفت شواهد علمی مبنی بر نقش مكمل‌های تغذیه‌ای از طریق تاثیر بر هایپرگلایسمی، مقاومت انسولین، چاقی و دیس‌لیپیدمی در كاهش ریسك فاكتورهای سندرم متابولیك می‌باشد.
با توجه به افزایش سریع و روز افزون شیوع سندرم متابولیك كه از مشكلات عمده سلامت عمومی امروزه جوامع محسوب می‌شود، بسیاری از سازمان‌های مرتبط با سلامت و بهداشت از جمله WHO توصیه‌هایی جهت پیشگیری و كاهش این سندرم از جمله آموزش جامع بیماران، پیگیری‌های منظم و پایش منظم افراد مبتلا، محدودیت كالری برای اطمینان از رژیم سالم و كاهش وزن تدریجی ارائه نموده‌اند.
برای خواندن بخش اول- از تغذیه تا سندرم متابولیك- اینجا کلیک کنید.
