زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

تحریریه ماهنامه دنیای زنان

موج جدید مهاجرت بازیگران و برخی کارگردانان ایرانی به آن سوی مرزها به امید ایفای نقش در محصولات تلویزیونی شبکه‌‌های ماهواره‌ای وارد فاز تازه‌ای شده است. اگر تا پیش از این گروهی از بازیگران سینمای سالهای پیش از انقلاب بودند که به دلیل ممنوعیت فعالیت در داخل مجبور به مهاجرت به آن سوی مرزها  و ایفای نقش در یک سری تئاترهای تلویزیونی و برنامه‌‌های ماهواره‌‌ای می‌‌شدند اما در ماه‌های اخیر گروهی از بازیگران ایرانی سر از شبکه‌‌های ماهواره برآورده اند.

البته که این بازیگران سعی می‌‌کنند از طریق فضای مجازی مرتب به تبلیغ کیفیت بالای محصولاتی بپردازند که در آن سوی آبها در آنها حاضر می‌‌شوند و البته این ادعا را هم مطرح کنند که در اینجا کسی قدر هنر آنها را نمی‌‌داند و حالا که به آن سوی مرزها رفته اند  می‌‌توانند هنرنمایی بهتری داشته باشند. این گروه از بازیگران البته که مرتب از محدودیت‌های داخل نالیده و شرایط نامناسب داخل را دلیل مهاجرت خود می‌‌دانند اما آیا این بازیگران راست  می‌‌گویند؟ آیا واقعا کسی قدر هنر آنها را نمی‌‌دانسته و همین باعث مهاجرت شده است؟

آیا این مهاجرت به پیشرفت آنها  می‌‌انجامد و در نهایت آنها خواهند توانست به مارکت هنر جهانی بپیوندند؟

 مهاجران اغلب در داخل هم حرفی برای گفتن نداشتند...

 پاسخ این پرسش‌ها فقط و فقط یک واژه است و آن هم "خیر"! این بازیگران نه تنها با صداقت درباره مهاجرت خود حرف نمی‌‌زنند که حتی درباره کارنامه کاری خویش هم بیش از حد دچار توهم شده اند. مرور کارنامه چهره‌‌هایی چون صدف طاهریان، مانی کسراییان و چکامه چمن ماه به سختی  می‌‌تواند فقط یک فیلم را پیش روی ما قرار دهد که جزو آثار شاخص سینما و تلویزیون باشد.

این چهره‌‌ها در ایران جزو جریان اصلی سینما و  تلویزیون نبودند و فارغ از روش‌های نه چندان حرفه‌ای شان برای ورود به بازیگری در سال‌های حضور در ایران نیز بیشتر ایفاگر نقش‌های فرعی محصولاتی نه چندان باکیفیت در سینما و تلویزیون بودند. بر این اساس ادعا اینکه کسی قدر هنر آنها را نمی‌‌دانسته و برای همین مهاجرت کرده‌اند صددرصد کذب است.

بازیگری که تسلط کامل بر بازیگری داشته باشد هیچ کاری که نتواند بکند حداقلش این است که  می‌‌تواند با ممارست فراوان در آثار تئاتری که این روزها در نقاط مختلف شهر و کشور روی صحنه  می‌‌روند حضور یافته و با نمایش توانایی‌های خود در تئاترها زمینه‌ای را فراهم کنند برای استمرار حضور خویش و البته یافتن جایگاهی متعالی در هنر بازیگری اما این بازیگران چون خاستگاه هنری مقبولی ندارند و بیشتر به هدف یافتن شهرت وارد این وادی شده‌اند نه تنها نتوانستند در بازیگری ایران به جایی برسند که قطعا در آن سوی آبها هم جز گذران وقت کاری از پیش نخواهند برد.

 تبلیغات خیالی درباره درآمدهای چند ده میلیونی

 کافیست به عیار محصولاتی که برای شبکه‌‌های ماهواره‌ای تولید  می‌‌شود دقت کنیم تا دریابیم چطور همه چیز به سهل‌الوصول ترین شکل ممکن و بر مدار کلیشه‌‌ها پیش  می‌‌رود و براین اساس حضور این بازیگران در این سریال‌ها هم جز مجالی برای شوآف نمی‌‌تواند سود دیگری را عاید آنها کند. در این بین اما اتفاقی که افتاده تبلیغات تخیلی بوده که از سوی برخی از هنرمندان درجه چندم درباره دستمزدهای میلیونی است که در آن سوی آبها به بازیگران مهاجر داده  می‌‌شود.

تازه‌ترین فانتزی از سوی یکی از بازیگران فرعی یک سریال تاریخی پرحاشیه رقم خورده است. این بازیگر که در داخل کشور هم کمتر کسی او را می‌شناسد در گفتگویی ادعای این را کرده که مدیران یکی از این شبکه‌‌ها به او پیشنهاد حقوق ماهیانه‌‌ای بیشتر از ۸۰ میلیون تومان برای همکاری ارائه داده‌اند. از آنجا که هزینه تعیین شده برای تولید یک تله‌فیلم در این شبکه کمتر از این رقم است شنیدن چنین ادعایی کاملا خیالی و بیشتر برای جلب توجه به نظر  می‌‌رسید.

برای خواندن بخش دوم - بازیگر زن از پیشنهاد شبکه های ماهواره ای می گوید - اینجا کلیک کنید.