توده‌ای كه در سینه راستش پیدا شد از نخود هم كوچك‌تر بود. ماه گذشته، الن دوهرتی 28 ساله كه حرفه‌اش عكاسی است، این توده را پیدا كرده، اما به علت مشغله‌كاری به پزشك مراجعه نكرد.
وقتی پزشك دوهرتی را معاینه كرد، گفت احتمالا چیز نگران‌كننده‌ای نیست، اما برای اطمینان باید توده مورد بررسی قرار گیرد. در نهایت معلوم شد او یك تومور 2.8 میلی‌متری به نــــام سرطان مجرای «در جا» (DCIS) دارد.
همانند اكثر زنانی كه با این تشخیص مواجه می‌شوند، دوهرتی هم قبلا چیزی در این باره نشنیده بود. او سعی كرد درخصوص این موضوع اطلاعاتی كسب كند، اما بیشتر سردرگم شد.
واژه «درجا» یعنی سلول‌های سرطانی در محل مجاری شیری قرار گرفته‌اند و بافت اطراف را مورد تهاجم قرار نداده‌اند. این موضوع خطرناك نیست، مگر آن كه از این مرحله عبور و حالت تهاجمی پیدا كند، درمان آن مشابه درمان سرطان‌های مهاجم است البته درمان این نوع سرطان مورد سوال قرار گرفته است، چرا كه شواهد نشان می‌دهد DCIS برای برخی زنان خطری در پی ندارد.
درمان وسواسی
بیشتر DCISها از طریق آزمایش غربالگری تشخیص داده می‌شوند. این نگرانی وجود دارد كه آزمون‌های غربالگری باعث شوند توده‌هایی را خارج كنیم كه اگر هم به حال خود رها می‌شدند، خطری در پی نداشتند اما آیا تشخیص زودهنگام مفید است یا فقط اوضاع را بدتر كرده است؟
سرطان پستان فقط وقتی فرد را متوجه می‌كند كه توده قابل‌توجهی ایجاد كرده باشد یا موجب ترشح شود. اغلب آزمون‌های غربالگری به كمك ماموگرافی موجب تشخیص این سرطان می‌شوند.
DCIS یا همان سرطان مجاری شیری درجا هم‌اكنون یك چهارم سرطان‌های پستانی را تشكیل می‌دهد كه از طریق غربالگری شناسایی می‌شوند وقتی ماموگرافی توده غیرطبیعی را نشان می‌دهد، مرحله بعد برداشتن نمونه از توده است و اگر نمونه‌برداری DCIS را تشخیص دهد، درمان همانند سرطان مهاجم خواهد بود؛ یعنی در صورت امكان، توده خارج می‌شود و در غیر این صورت، پستان بیمار برداشته می‌شود، اما برخی این مساله را نمی‌پذیرند و می‌گویند چرا باید پستان را برای چیزی كه باعث مرگ نمی‌شود، برداشت.
برای درمان دوهرتی ابتدا توده خارج شد، اما در دوران نقاهتش پزشكان با او تماس گرفتند و گفتند؛ توده گسترده‌تر از آن بود كه تصور می‌كردند و آنها مقدار كافی از بافت پستان را خارج نكرده‌اند و باید كل پستان برداشته شود.
در روش درمانی DCIS بیماری امكان پیشرفت به سمت سرطان مهاجم را دارد، اما تاكنون معلوم نشده این فرضیه تا چه حد می‌تواند صحیح باشد.
توده‌هایی كه ناپدید می‌شوند
شاید عجیب به نظر برسد، اما افراد می‌توانند سرطان‌های كوچكی داشته باشند كه برایشان بی‌خطر است. كالبدشكافی‌ها سرطان‌های اتفاقی را شناسایی كرده‌اند كه علت مرگ نبوده است.
برخی توده‌ها آنقدر آهسته رشد می‌كنند كه هیچ‌وقت مشكل‌ساز نمی‌شوند، در حالی كه بعضی دیگر مانند تعدادی از سرطان‌های پستان خود به خود توسط سیستم ایمنی بدن از بین می‌روند.
اگر مقاله‌های علمی را برای یافتن احتمال پیشرفت DCIS به سوی سرطان مهاجم جستجو كنید، با احتمالاتی از 14 درصد تا 75 درصد مواجه می‌شوید.
این طیف آنقدر وسیع است كه بی‌معنی به نظر می‌رسد. علت این است كه هنوز مطالعه‌ای روی تعداد زیادی از زنان مبتلا كه جراحی نشده باشند صورت نگرفته است...
منبع: جام جم آنلاین
برای خواندن بخش دوم- بار دیگر سرطان- اینجا کلیک کنید.
