دكتر فاطمه قائم مقامی
روش‌های تشخیص
اگرچه معاینه واژینال می‌تواند به تشخیص كمك كند، ولی در میان روش‌های تصویربرداری، عمدتاً از سونوگرافی جهت تشخیص فیبروم‌ها و اندازه آنها و موقعیت آنها استفاده می‌شود.
درمان فیبروم‌های علامت‌دار بر حسب سن بیمار و تعداد فرزندان تفاوت می‌كند.
معمولاً در زنان جوان متمایل به حفظ باروری از روش‌های محافظه‌کارانه به‌صورت میومکتومی و برای افراد با سن بالاتر از 40 سال و تعداد کافی فرزند، برداشتن رحم توصیه می‌گردد.
برداشتن فیبروم به‌صورت میومکتومی و حفظ رحم می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی یا جراحی باز انجام شود که البته برای فیبروم‌های بزرگ، جراحی باز ارجح است و برای فیبروم کوچک خارج رحمی، لاپاراسکوپی و برای فیبروم کوچک زیرمخاطی، از هیسروسکوپی استفاده می‌شود.
در شرایطی که بیمار سن بالا و تعداد فرزندان كافی است، زیر سن 50 سالگی می‌توان تخمدان‌ها را حفظ كرد و تنها رحم را برداشت که تأثیری در شرایط زناشویی و یا هورمونی بیمار ایجاد نمی‌كند؛ فقط بیمار دیگر پریود نمی‌شود.
درمان‌های دارویی
درمان‌های دارویی برای فیبروم‌ها اثر دائمی ندارد و موقتی عمل می‌كند. تنها در زنان نزدیک به یائسگی می‌توان با تزریقات دارویی و ایجاد یائسگی زود هنگام، درصدی باعث نجات بیمار از جراحی شد.
تزریق داروهایی در عروق رحمی مجاور فیبروم و بستن این عروق به‌منظور عدم خونرسانی به آن و از بین رفتن فیبروم، روش‌های دیگری است که برای فیبروم‌های کوچک علامت‌دار در خانم‌های متمایل به باروری می‌توان انجام داد و در بعضی موارد نتیجه بخش است.
یك مورد جالب
یکی از موارد جالب در تجربه پزشکی اینجانب، خانم 50 ساله‌ای بود که وزن رحم با فیبروم‌های متعدد به 7 كیلوگرم رسیده بود؛ حال آنکه وزن طبیعی رحم حدود 70 گرم است و به این ترتیب به 100 برابر وزن طبیعی افزایش یافته بود(در عكس بالا می‌توانید مشاهده كنید) که توسط جراحی برداشتن رحم، با موفقیت درمان شد.
خانم دیگر در طول بارداری دچار افزایش رشد فیبروم شده بود. در حین سزارین به‌دلیل آنکه این فیبروم در محل سزارین واقع شده بود و اینكه در همین سزارین توصیه به جراحی فیبروم نمی‌شود، این كار انجام شد. وزن این فیبروم 1500 گرم و وزن نوزاد 2500 گرم بود که خوشبختانه مادر و نوزاد با حال عمومی خوب مرخص شدند...
برای خواندن بخش اول - تومورهای خوش‌خيم اما؛ موذی - اینجا کلیک کنید.
