ندا جعفری؛ روزنامه نگار
آمارها نشان میدهد که طی سالهای اخیر میزان طلاق توافقی با افزایش چشمگیری روبهرو بوده است.
طلاق توافقی معمولا بر اساس توافق و تفاهم زوجین صورت میگیرد که البته این نوع جداییها از گذشته بوده اما در سالهای اخیر روند صعودی به خود گرفته است.
بررسیها نشان میدهد که طلاق توافقی در همه اقشار جامعه اتفاق میافتد و ویژه قشر خاصی نیست اما باید تاکید کرد که بعضی از عوامل از جمله عدم تحقیقات کافی برای ازدواج، عدم شناخت، دوستیهای خیابانی و پرسه زدن افراطی در فضای مجازی به وقوع این آسیب اجتماعی دامن میزند.
جامعه شناسان معتقدند طلاق علاوه بر آسیبهایی که برای زن و مرد به همراه دارد باعث سرگردانی، افت تحصیلی و افسردگی فرزندان نیز میشود که قابل جبران نیست.
بنابراین برای پیشگیری از بالا رفتن آمار این نوع از طلاق در جامعه ضروری است که شناخت کافی قبل از ازدواج توسط دختر و پسر صورت گیرد.
در عین حال خانوادهها نیز باید وارد میدان شوند و فرزندان خود را به درستی هدایت کنند.
در سالیان گذشته بازار خواستگاری و ازدواجهای سنتی داغتر از این روزها بود و دختر و پسری که قصد ازدواج با یکدیگر را داشتند، باید در درجه اول همسر آیندهشان را مورد تأیید خانوادهشان قرار داده و سپس ازدواج میکردند که این امر در سالهای اخیر کمرنگ شده است.
موضوع دیگری که به افزایش طلاقهای توافقی دامن زده کاهش تاب و تحمل زوجهای جوان در مقابله با مشکلات است؛ متاسفانه زوجها با کوچکترین اتفاقی تصمیم به جدایی میگیرند و خانوادهها نیز با بیتفاوتی خود به تحقق این امر دامن میزنند.
این در حالی است که اگر خانوادهها مانند گذشته زمینه سازش دختر و پسر خود را فراهم کنند میزان این طلاقها کاهش چشمگیری خواهد داشت.
در این میان اگر تلاش زوجین و خانوادهها برای ادامه زندگی نتیجه نداد، نباید برای طلاق عجله کرد و باید از وجود مشاوران و افراد باتجربه در این راستا بهره برد تا نتیجه مطلوب حاصل شود.
برای تحقق این امر ضروری است که سازمانهای مسئول موثرتر عمل کنند؛ البته این در حالی است که اگر فرهنگسازی لازم از طریق مدارس، دانشگاهها و رسانههای مختلف برای ازدواج صورت گیرد شاهد کاهش آمار طلاق خواهیم بود.
بیتردید تلاشهای فرهنگی و آموزشی در زمینه ازدواج و بازگشت به شیوههای سنتی و بومی آن میتواند به کاهش این پدیده مذموم اجتماعی بیانجامد و در نهایت نهاد خانواده مصون بماند.