كارآگاهی ميزهای كار!
حتماً شما هم این تجربه را دارید كه وقتی بچه بودید و بزرگ‌ترها كمد یا چمدان‌شان را مرتب می‌كردند، كنار آنها نشسته و به وسایل آنها خیره می‌شدید. انگار نگاه كردن به لوازم دیگران همیشه برای ما لذت‌بخش است. كمی كه بزرگ‌تر شدیم، اشیا و لوازم منزل دیگران نظر ما را به خود جلب می‌كرد.
آیا این لوازم و تركیب قرار گرفتن آنها با هم هارمونی و هماهنگی دارد؟
آیا از رنگ و مدل وسایل خوش‌تان می‌آید؟
آیا سلیقه دیگران را می‌پسندید؟
وقتی بزرگ‌تر و پخته‌تر شدیم، اشیا و وسایل بقیه، معانی دیگری هم برای‌مان پیدا كرد؛ یعنی دیگر فقط به سلیقه‌ای كه به خرج داده‌اند دقت نمی‌كنیم، بلكه از روی لوازم و وسایل آنها می‌توانیم شخصیت و علائق‌شان را هم بشناسیم.
می‌توانیم بفهمیم نگاه‌شان به زندگی چگونه است؟
روحیات و خلقیات‌شان چیست؟
به چه چیزهایی علاقه‌مندند؟
چه رنگ‌ها و نقش‌هایی آنها را به خود جلب می‌كند؟
حتی اگر دقیق‌تر باشید، می‌توانید نقاط ضعف یا قوت دیگران را هم با نگاه كردن به اتاق و وسایل آنها تشخیص دهید. مشابه این كار را در سریال‌های شرلوك هولمز مشاهده كرده‌اید. شرلوك هولمز نماد بارزی است از كسی كه با نگاه كنجكاو، دقیق و هوشمندانه خود می‌تواند از روی وسایل یا رخدادهای كوچك به رمز و رازهای بسیاری پی ببرد؛ كاری كه بیشتر شبیه كارآگاهی است.
اما روانشناسان معتقدند هر كسی می‌تواند تبدیل به شرلوك هولمز شود و با دقت در اتاق و وسایل كار اطرافیان خود به شناخت دقیق‌تر و كامل‌تری از شخصیت آنان دست یابد. برای مثال، مدتی پیش در یكی از مجلات خارجی مقاله‌ای درباره حرف زدن میز كار و اتاق كار با افراد چاپ شده بود! بله، تعجب نكنید.
در این مقاله اشاره شده بود كه واقعاً میز كار افراد می‌تواند حرف بزند و درباره صاحب میز اطلاعات جالبی به ما بدهد.
حتی این اطلاعات بسیار بیشتر از حدی است كه بتوانیم تصورش را بكنیم. در این مقاله كارشناسان، پس از یك دوره طولانی (چند دهه‌ای) تحقیق و بررسی و به یمن زیر و رو كردن میزهای كار افراد مختلف توانسته بودند سرنخ‌هایی باورنكردنی برای كشف رازهای شخصیتی صاحب میز پیدا كنند.برای مثال، یك میز خالی از لوازم شخصی در بسیاری از موارد نشان میدهد كه صاحب میز، نقش و یا کار چندان خاصی در شركت ندارد. همچنین می‌تواند حاكی از نوعی عدم رضایت شغلی و نداشتن تعلق خاطر به كار باشد.
البته كارشناسان معتقدند كه در نگاه اول گول نخورید و توجه داشته باشید که تزئینات ظاهری یا اشیای روی میز همیشه و به صورت دقیق، پنجره‌ای رو به سوی حالت درونی و روحی افراد نیست؛ اما با نگاهی تیزبین و پرسش‌های حساب‌شده، دسترسی به بسیاری از خصوصیات شخصیتی و اطلاعات رفتاری و در پی آن برقراری ارتباطات موفق‌تر و مؤثر‌تر فراهم می‌شود. و اما نتیجه تحقیقات در این زمینه را ملاحظه كنید.
ساعت رومیزی گوشه میز كار!
كارشناسان معتقدند از روی یك ساعت رومیزی كوچك سرنخ‌های زیادی می‌توان به دست آورد. كسانی كه توجه چندانی به زمان ندارند، كارمندان بدی نیستند؛ اما در مقایسه با افرادی كه هر دقیقه را می‌شمارند و برای هر دقیقه از زمان ارزش قائلند، وجدان كاری و احساس مسؤولیت کمتری دارند. علاقه‌مندان به ساعت و شمردن دقایق كاری، اغلب افرادی منظم و وظیفه‌شناس و سخت‌كوش هستند و بعضی اوقات كمی هم وسواسی می‌شوند! دانشمندان در تحقیقات خود دریافته‌اند كه كارمندان منظم و دقیق حدوداً هر 15 دقیقه یكبار به ساعت‌شان نگاه می‌كنند و آن را جایی جلوی دید قرار می‌دهند. آنها اغلب یكی از امن‌ترین فضاهای روی میز یا اتاق كارشان را برای قرار دادن ساعت انتخاب می‌کنند!
یادداشت‌گذارهای حرفه‌ای!
افرادی كه علاقه زیادی به نصب كاغذهای كوچك یادآوری یا برنامه به در و دیوار، رایانه و خلاصه هر گوشه و كناری از میز دارند، اغلب افرادی پرمشغله و ناآرام هستند که یك زندگی شغلی یا خصوصی تقریباً پرتلاطم، شلوغ و حتی تا حدی طاقت‌فرسا دارند. پژوهش‌ها نشان داده است، بیشتر افرادی كه به كاغذ كوچک یادداشت متوسل هستند، متأسفانه احساس خستگی و آشفتگی کرده و حس می‌کنند به آخر خط كاری نزدیک می‌شوند!
تصاویر و عكس‌های خانوادگی
پژوهشگران شخصیت از عکس‌های روی میز كار، تعبیر و تفاسیر مختلفی دارند. عده‌ای این عكس‌ها را تنها نشانه‌هایی كلیشه‌ای می‌دانند؛ در حالی كه عده‌ای دیگر معتقدند این عكس‌ها نشانه نزدیكی و پیوندهای قوی عاطفی و خانوادگی است. عده‌ای دیگر هم بر این باورند كارمندانی كه به نوعی احساس گناه از زیاد كار كردن و دور ماندن از خانواده دارند، اغلب چنین عكس‌هایی را روی میز كارشان قرار می‌دهند. در هر صورت، نكته مهم این است كه صورت افراد در این عكس‌ها چه حالتی دارد و به كدام سمت متمایل است. آیا مستقیماً روبه‌روی فرد قرار دارد یا به سمت دیگری چرخیده است. اگر صورت به سمت دیگری متمایل باشد، نشان میدهد كه عكس به خاطر علاقه به خود فرد است؛ اما حالت اول بیشتر به یادآوری کسی برمی‌گردد كه در عكس است.
نظم و ترتیب زیاد
هرچه اتاق مرتب‌تر باشد، حس قوی‌تری از حضور در یك فضای رسمی و كاملاً اداری را به مخاطب القا می‌كند و در واقع محل كاری است كه برای صاحب آن یک فضای غریبه به شمار می‌آید. برعكس، اگر محل كار شلوغ باشد و وسایل غیركاری بیشتری در آن به چشم بخورد، به نوعی بازگو‌كننده حس راحتی و امنیت است؛ به‌طوری كه شاید راحتی خانه را برای فرد تداعی كند. در چنین فضایی او می‌تواند «خودش» باشد و نامنظمی‌های خاص خودش را هم داشته باشد و نشان دهد!
انرژی‌بخش‌ها!
تابلوهای زیبا، جملات الهام‌بخش و پوسترهای مناظر طبیعی برای بسیاری از افراد در نقش نوعی شارژكننده و انرژی‌بخش عمل می‌كنند؛ تا جایی كه پژوهشگران به این وسایل، تنظیم‌كننده‌های افكار و احساسات لقب داده‌اند. كارمندی كه در محل كار خود یكی از این چیزها را داشته باشد، كسی است كه كارش را دوست دارد و می‌خواهد به خوبی آن را انجام دهد. او امیدوار است وظایفش را به بهترین شكل به انجام برساند و از خیلی چیزها برای انجام هرچه بهتر كارش كمك می‌گیرد.
گرمابخش‌ها!
كارهای دستی زیبا، عروسك، اسباب بازی‌های بامزه و سرگرم‌كننده، مجسمه و... بر روی میز كار، ساده‌ترین نشانه‌های وجود حس همدلی، گشاد‌گی، راحتی و گرمی و محبت‌اند. این اقلام همان مواردی هستند كه یكی از پژوهشگران برجسته در این زمینه به آنها «اظهاركنندگان گرمی‌بخش» نام داده است.
مهمان‌نوازی
یك ظرف پر از شكلات و شیرینی، فلاكس چای، دسته گل‌های زیبا یا هر چیز دیگری كه به نوعی اشاره‌ای به جلب توجه جمعی داشته باشد، نشانه‌ای برای خوشامد‌گویی و بیانگر حس مهمان‌نوازی و پذیرش و تا حد زیادی صمیمیت فردی است. در واقع، نوعی توجه به اطرافیان كه می‌تواند نشانه‌ای از برونگرایی نیز باشد. در حالی که درونگراهای حقیقی اغلب تمایل چندانی به برقراری ارتباطات نزدیك و صمیمانه با اطرافیان ندارند و علائم برقراری ارتباط با دیگران روی میز كار یا در اتاق آنها بارز نیست.
نامنظم‌ها لو می‌روند!
نظم شخصی، یك ویژگی فردی است كه اغلب تجاهل كردن به آن ناممكن است و تغییر آن هم در همان حد دشوار. یك آدم مرتب و منظم، میز مرتب و بانظم و ترتیبی دارد و یك میز مرتب و كاملاً تمیز، صاحبی مرتب و منظم. اصلاً تفاوتی نمی‌كند چقدر آدم‌های نامنظم سعی می‌كنند مرتب باشند، چون معمولاً هر چقدر هم كه در این راه عرق بریزند، بالاخره لو می‌روند و چیزی از جایی كه نباید، سر درمی‌آورد؛ مثلاً یك مشت كاغذ مچاله‌شده داخل كمد! یا پوست شكلات كه پشت مانیتور مانده، یك فنجان نشُسته در جاكتابی و خلاصه كلی چیز‌های ریز و درشت كه به سادگی قابل ردیابی هستند. همان طور كه ملاحظه می‌كنید، همیشه راه‌هایی برای درك و شناخت اطرافیان وجود دارد كه می‌توان اطلاعات جالبی از آنها به دست آورد. این اطلاعات و رسیدن به شناخت بیشتر فقط مختص اتاق و میز كار نیست. شما هم فكر كنید و ببینید از روی چه نشانه‌های دیگری می‌توانید درك و شناخت خود را نسبت به دیگران افزایش دهید و به تدریج ارتباط مؤثرتری با اطرافیان برقرار كنید. موفق باشید.
