چای داراى طبیعت گرم وخشک است. ماده اصلى موجود در گیاه چاى علاوه بر آنتى اکسیدان ها، تئین است.قرار گرفتن بیش از سه تا پنج دقیقه تفاله چاى در آبجوش، باعث آزاد شدن بیش از حد تئین می شود که بروز یبوست را در پی دارد؛ به همین دلیل توصیه می شود از چای تازه دم استفاده کنید.
چاى سیاه و سبز و سفید، عملا از یک گیاه به دست مى آید. چاى سبز فراورى نشده است ولى چاى سیاه تخمیر وفراورى شده است.چاى سفید هم، گل درخت چاى است. پس یادتان باشد تفاله چای را بعد از سه دقیقه دم کردن از قوری خارج کنید تا به جای چای، سموم وارد بدن نکنید. توصیه می شود چای را کم و کمرنگ بنوشید و از نوشیدن افراطی آن بپرهیزید.
آیا ادویه برای افزایش خواص ماده غذایی به خوراک اضافه می شود؟
ادویه بخشی از یک گیاه معطر است که می تواند شامل تنه درخت (دارچین)، میوه (فلفل سیاه) یا دانه (جوزهندی) گیاه باشد. از ادویه به صورت درسته، خرد یا پودر شده به عنوان طعم دهنده، رنگ دهنده و نگه دارنده استفاده می شود. ادویه و گیاهان معطر علاوه بر این که مقدار کمی ویتامین، املاح و فیبر به غذا اضافه می کند، حاوی ترکیبات آنتی اکسیدانی مختلفی نیز است که می تواند از سلول های بدن در مقابل رادیکال های آزاد محافظت کند.
از جمله این ترکیبات می توان به فنیل پروپانوئیدها، ترپن ها، فلاونوئیدها و آنتوسیانین اشاره کرد. امروزه از ادویه به عنوان رنگ دهنده و طعم دهنده در صنعت مواد غذایی نیز استفاده می شود. علاوه بر این، ادویه این قابلیت را دارد که به عنوان نگه دارنده به منظور از بین بردن میکروب های مضر یا جلوگیری از رشد آن ها در بسیاری از مواد غذایی مانند گوشت فراوری شده به جای مواد نگه دارنده شیمیایی و مصنوعی استفاده شود. در طب سنتی ایران افزودن ادویه به غذا به دلایل مختلفی صورت می گیرد که شامل موارد زیر است:افزودن ادویه به غذای بی مزه تا طعم آن برای فرد لذت بخش شود. مانند افزودن نمک به غذا . برای از بین بردن طعم بدی که در غذا وجود دارد مانند اضافه کردن میخک.
برای ایجاد رنگ خوشایند در غذا مثل زعفران و زردچوبه، برای برطرف کردن سردی غذا مانند استفاده از زنجبیل یا فلفل در غذا،برای از بین بردن نفخ غذا، مانند زیره و برای سهولت هضم غذا مانند استفاده از دارچین.
