برخی از مردم ترجیح می دهند تا در هنگام صبح دوش بگیرند در حالی که برای بقیه زمان مورد علاقه شب هنگام است. چه کسی کار درستی می کند؟
برای بسیاری از ما وقتی صبح ها با چشمانی پف کرده بیدار می شویم اولین کاری که می کنیم اینه که بپریم زیر دوش. طرفداران دوش صبحگاهی همیشه ادعا می کنند ایستادن به مدت 10 دقیقه زیر جریان آب گرم به ما کمک می کند تا احساس تازگی و هشیاری کنیم. در حالی که طرفداران دوش شبانگاهی معتقدند دوش گرفتن در شب باعث می شود استرس روزانه بر اثر کار و فعالیت را از روح و روان ما بشوید.
اما علم چه پاسخی در میانه این استدلالات دارد؟
دوش گرفتن مشخصا به انسان کمک می کند تا کثیفی، عرق و چربی را از پوست خود تمیز کنیم چون در طول روز بر اثر فعالیت و کار طبیعتا میزان آلاینده های بدن ما بیشتر شده است و اگر قبل از خواب دوش نگیریم این کثیفی ها بر روی رختخواب و بالش ما کشیده خواهد شد و برای روزها در آنجا باقی خواهد ماند و به تدریج وارد بدن ما خواهد شد.
پس طبیعتا از نظر بهداشتی بازی را دوش شبانگاهی یک بر هیچ می برد.
