یک وعده غذایی مملو از مواد غذایی با کربوهیدرات و قند بالا، مانند سیب‌زمینی، غلات صبحانه و نان سفید ممکن است خستگی شما را کند. این غذا‌ها دارای شاخص گلیسمی بالایی هستند و به سرعت قند‌ها را در بدن آزاد می‌کنند.
افزایش گلوکز خون به بدن دستور تولید انسولین بیشتر می‌دهد که زنجیره‌ای از رویداد‌های بیولوژیکی را در پی دارد که منجر به جذب گلوکز توسط سلول‌های ماهیچه‌ای و چربی می‌شود. این اتفاق سبب کاهش سطح قند خون و افت انرژی می‌شود.
وقتی غذا می‌خورید، بدن شما سیستم عصبی پاراسمپاتیک خود را فعال می‌کند و وارد حالت «استراحت و هضم» می‌شود. این حالت با حالت «جنگ یا گریز» سیستم عصبی سمپاتیک در تضاد است. میزانی که حالت استراحت و هضم در شما خواب‌آلودگی ایجاد کند به مقدار غذایی که در یک وعده می‌خورید بستگی دارد. غذای بیشتر مستلزم استراحت بیشتر است.
اسید آمینه تریپتوفان نیز ممکن است در خواب آلودگی بعد از غذا نقش داشته باشد. تریپتوفان در بسیاری از غذا‌های پروتئینی از جمله تخم‌مرغ، ماهی و گوشت وجود دارد. انسولین جذب برخی اسید‌های آمینه (نه تریپتوفان) به ماهیچه‌ها را تحریک می‌کند. این امر موجب می‌شود تریپتوفان در دسترس باشد تا از طریق یک انتقال‌دهنده اسید آمینه به مغز سفر کند. آنجا به سروتونین و ملاتونین تبدیل می‌شود که هر دو باعث افزایش آرامش و خواب‌آلودگی می‌شوند.
بهترین راه جلوگیری از کمای غذایی این است که از خوردن وعده‌های غذایی سرشار از کربوهیدرات مانند ساندویچ یا برنج خودداری کنید. مقداری پروتئین، چربی‌های سالم و سبزیجات به آن اضافه کنید تا مواد را متعادل کنید و در یک وعده زیاد غذا نخورید!
