زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

 بیشتربخوانید:

ذخیره خون تهران در وضعیت شکننده

 داشتن کارت اهدای عضو، کافی نیست

هر بیمار مرگ مغزی می تواند با اهدای اعضای خود ، جان یک تا هشت انسان دیگر را نجات دهد .پیوند از طریق اهدای عضو شاید تنها راه ادامه زندگی برای بیمارانی است که به نارسایی های قلبی ، کبدی  کلیوی و ... مبتلا هستند.

در ایران، از تعداد افرادی که روزانه به مرگ مغزی دچار می‌شوند سه چهارم فوت می‌کنند و تنها اعضای یک چهارم از آن‌ها برای اهدا استفاده می‌شود. به همین دلیل، فرهنگ‌سازی برای اهدای عضو و تصمیم‌گیری راحت‌تر خانواده‌ها برای این عمل، جدی و لازم است.

 ثبت‌نام در سایت اهدای عضو و دریافت کارت اهدای عضو یکی از فرهنگ‌های مثبتی است که در این سال‌ها در کشورمان رواج یافته اما باید بدانید کارت اهدای عضو تنها نشان‌دهنده علاقه قلبی فرد به اهدای عضو است و وجاهت قانونی ندارد. در واقع جلب رضایت اولیای فرد اهدا کننده، برای عمل اهدای عضو ضروری است.

 کدام اعضا را می توان اهدا کرد؟

قبل از عمل اهدای عضو، فرد اهدا کننده از نظر ایدز، هپاتیت، ویروس‌های مشابه و یک سری بیماری‌های بدخیم مورد بررسی قرار می‌گیرد چون این بیماری‌ها مانع اصلی اهدای عضو است. قلب، ریه‌ها کبد، روده کوچک، لوزالمعده و کلیه‌ها از جمله اعضای قابل اهدا هستند. بعضی از بافت‌های بدن مانند قرنیه، پوست، دریچه قلب و ... هم قابل پیوند است و می‌تواند برای بیماران بسیاری حکم زندگی دوباره را داشته باشد.

 به طور مثال دریچه قلب برای کودکان با بیماری مادرزادی دریچه‌ای و بزرگ سالانی که دریچه قلب‌شان آسیب دیده است، به کار می‌رود. هر فرد با اهدای بافت و نسوج قابل اهدا، باعث می‌شود یک تا 53 نفر با بیماری و معلولیت خداحافظی کنند. برخلاف عضو، بافت می‌تواند تا 24 ساعت و حتی 48 ساعت بعد از مرگ فرد اهدا شود و حتی برای مدت‌ زیادی قابل ذخیره و نگهداری است.

 بیشتربخوانید:

اهدا خون برای این افراد ممنوع است!

 قوانین اهدای عضو در دنیا

اهدای عضو در کشورهای مختلف مسیرهای متفاوتی را طی می‌کند. مثلا در هفته جاری مردم سوئیس به اصلاح قانون اهدای عضو در کشورشان رای مثبت دادند.

 بر اساس قانون جدید، سوئیسی‌ها در صورت مرگ مغزی اهدا کننده محسوب می‌شوند مگر این که قبلا در طول حیات خود مخالفت خود را با ثبت‌نام در فهرست کنفدراسیون یا با اطلاع دادن به بستگان خود ابراز کرده باشند. این قانون که در دنیا به «رضایت مفروض» شناخته می‌شود در کشورهایی مانند فرانسه، ایتالیا، اتریش و اسپانیا هم اجرا می‌شود و البته منتقدانی هم دارد.