تحریریه زندگی آنلاین : عفونت ادراری دارای علائم اصلی مانند درد سوزش و تکرر ادرار است. ممکن است بعضی از سالمندانی که به بیماری زوال عقل دچار هستند در کنار علائم عفونت ادراری علائمی از گیجی و سردرگمی را نشان دهند.
شناخت عفونت دستگاه ادراری
مجاری ادراری شامل قسمت‌های زیر است:
مجرای ادراری، که هدایت کننده ادرار از مثانه شما است مثانه کلیه‌ها
وقتی باکتریها وارد مجرای ادراری شوند و سیستم ایمنی بدن نتواند با آنها مقابله نماید، ممکن است این باکتریها سوی مثانه و کلیه‌ها منتشر شده و در نتیجه سبب بروز بیماری عفونت ادراری گردند. یک منبع مطالعاتی معتبر گزارش داده است که عفونت ادراری در سالمندان باعث حدود 10.5 میلیون مراجعه به پزشک در ایالات متحده در سال 2007 بوده است. احتمال ابتلا زنان به این بیماری از مردان بیشتر است زیرا مجرای ادرار آنها کوتاه‌تر از مردان است. احتمال ابتلا به این بیماری با افزایش سن بیشتر می‌گردد. اساس یک منبع مطالعاتی معتبر، بیش از یک سوم عفونت‌ها در خانه سالمندان ناشی از عفونت ادراری است. گزارش شده است که بیش از 10 درصد از زنان بالای 65 سال طی یک سال گذشته دچار عفونت ادراری شده‌اند. این تعداد در زنان بالای 85 سال تقریباً 30 درصد افزایش می‌یابد. مردان همچنین با افزایش سن، استعداد بیشتری برای ابتلا به این بیماری را تجربه می‌نمایند.
بیشتربخوانید:
10نشانه که خبر از بیماری کلیوی می دهد
علائم عفونت ادراری
ممکن تشخیص اینکه یک فرد سالمند مبتلا به عفونت ادراری هست یا خیر کمی مشکل باشد زیرا این بیماری همیشه با تظاهر علائم عمومی و ثابت همراه نمی‌باشد. این تفاوت در بروز علائم ممکن است به دلیل تفاوت در عملکرد سیستم ایمنی در افراد مختلف باشد.
علائم عمومی عفونت شامل موارد زیر است:
سوزش مجرای ادرار در هنگام ادرار کردن تکرر ادرار
نیاز فوری به ادرار کردن تب لرز ادرار با بوی غیرطبیعی
هنگامی‌که یک فرد سالمند علائم عمومی عفونت ادراری را دارد، ممکن است نتواند در مورد آنها به پزشک اطلاعات درستی بدهد. این موضوع ممکن است به دلیل مسائل مربوط به سن مانند زوال عقل یا بیماری آلزایمر باشد. علائمی مانند سردرگمی ممکن است مبهم باشد و به دلایل دیگری نیز بروز نماید.
بیشتربخوانید:
نشانه هایی که خبر از بیماری کلیوی می دهد
علائم غیر معمول عفونت ادراری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بی‌اختیاری در ادرار بی‌قراری بی حالی سقوط
احتباس ادرار کاهش تحرک کاهش اشتها
علائم شدید دیگری نیز ممکن است در صورت گسترش عفونت به کلیه‌ها بروز کند که شامل موارد زیر است:
تب تورم پروستات کمردرد حالت تهوع استفراغ
چه عواملی باعث عفونت دستگاه ادراری می‌شود؟
علت اصلی عفونت دستگاه ادراری در هر سنی معمولاً باکتری است. اشرشیاکلی علت اصلی است، اما ارگانیسم‌های دیگر نیز می‌توانند باعث ایجاد عفونت ادراری در سالمندان شوند. در افرادی که از سوند استفاده می‌کنند یا در خانه سالمندان یا سایر مراکز مراقبت تمام وقت زندگی می‌کنند، باکتری‌هایی مانند انتروکوک‌ها و استافیلوکوکی‌ها از دلایل شایع ابتلا به بیماری عفونت ادراری است.
بیشتربخوانید:
درمان مشکلات متداول ادراری ؛ سوزش و تکرر ادرار
عوامل خطرزا در ابتلا به عفونت دستگاه ادراری
برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری در افراد مسن را افزایش دهد. شرایط شایع در افراد مسن‌تر ممکن است منجر به احتباس ادرار یا مثانه نوروژنیک شود. این خطرات احتمال ابتلا به بیماری عفونت ادراری در سالمندان را افزایش می‌دهد.
این شرایط خاص شامل بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و دیابت است. این افراد نیاز دارند که به صورت مداوم لباس‌هایشان تعویض و تمیز گردد و اگر این کار صورت نپذیرد ممکن است منجر به یک بیماری عفونی از جمله عفونت ادراری گردد.
چند مورد دیگر، افراد مسن را در معرض عفونت ادراری قرار می‌دهد:
سابقه قبلی در ابتلا به عفونت ادراری زوال عقل استفاده از سوند بی‌اختیاری مثانه بی‌اختیاری مدفوع
عفونت ادراری در زنان
زنان یائسه به دلیل کمبود استروژن در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری هستند. استروژن ممکن است با محافظت از (واژن) و مجرای ادراری از رشد بالای E. coli کمک کند. هنگامی‌که استروژن در دوران یائسگی کاهش می‌یابد، E. coli ممکن است منتشر شده و باعث بروز بیماری عفونت ادراری گردد.
بیشتربخوانید:
هشدار برای عفونت ادرار
عفونت ادراری در مردان:
موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری در مردان را افزایش دهد
سنگ مثانه سنگ کلیه پروستات بزرگ شده
استفاده از سوند پروستاتیت باکتریایی، که یک عفونت مزمن پروستات است
تشخیص عفونت ادراری
علائم مبهم و غیرمعمول مانند احساس گیجی و سردرگمی، تشخیص این بیماری را در سالمندان با چالش روبرو می‌نماید. هنگامی‌که پزشک به این بیماری مشکوک شود، با یک آزمایش ادرار ساده به‌راحتی وجود عفونت ادراری تشخیص داده می‌شود. پزشک ممکن است کشت ادرار را برای تعیین نوع باکتریهای ایجاد کننده عفونت و بهترین آنتی‌بیوتیک برای درمان آن پیشنهاد دهد. تست‌های خانگی وجود دارد که در ادرار میزان نیترات‌ها و لکوسیت‌ها را بررسی می‌کند که هر دو اغلب در بیماری عفونت ادراری وجود دارند. از آنجا که باکتریها تا حدودی در ادرار افراد مسن بیشتر یافت می‌شوند ، این آزمایش‌ها همیشه دقیق نیستند. در صورت انجام آزمایش خانگی، با پزشک خود تماس بگیرید و در مورد صحیح بودن جواب از او تأیید بگیرید.
درمان عفونت ادراری
آنتی‌بیوتیک‌ها بهترین درمان برای عفونت ادراری در سالمندان و افراد جوان است. پزشک ممکن است آموکسی سیلین و نیتروفورانتوئین تجویز کند. در مورد عفونت‌های شدیدتر ممکن است به یک آنتی‌بیوتیک با طیف گسترده مانند سیپروفلوکساسین (ستراکسال، سیلوکسان) و لووفلوکساسین (لوواکین) نیاز داشته باشد.
بیمار باید در اسرع وقت استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها را شروع کرده و آنها را در کل مدت درمان طبق تجویز پزشک مصرف کنید. متوقف کردن درمان به صورت زودهنگام، حتی اگر علائم برطرف شود، خطر عود و مقاومت آنتی‌بیوتیکی را افزایش می‌دهد.
استفاده بیش‌ازحد از آنتی‌بیوتیک همچنین خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، پزشک احتمالاً کوتاه‌ترین دوره درمانی را برای شما تجویز می‌کند. درمان معمولاً بیش از 7 روز طول نمی‌کشد و عفونت شما باید طی چند روز درمان شود. نوشیدن آب فراوان در طول درمان برای کمک به برطرف کردن باکتریهای باقیمانده بسیار مهم است. افرادی که در 6 ماه دو یا چند عفونت ادراری دارند یا در 12 ماه سه یا چند مورد عفونت ادراری را تجربه نموده باشند، می‌توانند از آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه استفاده کنند. این به معنای مصرف روزانه آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از ابتلا به عفونت ادراری است. افراد سالم ممکن است بخواهند از داروهای ضد درد و بدون نسخه مانند فنازوپیریدین (آزو)، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (Advil) برای رهایی در سوزش و تکرر ادرار استفاده کنند. یک پد گرمکن یا بطری آب گرم ممکن است به تسکین درد لگن و کمردرد کمک کند. افراد سالمند که شرایط پزشکی دیگری دارند نباید بدون مشورت با پزشک از داروهای خانگی استفاده کنند.
نحوه جلوگیری از بروز عفونت ادراری
جلوگیری از همه انواع عفونت‌های ادراری غیرممکن است، اما مراحلی وجود دارد که به فرد در کاهش احتمال ابتلا به کمک می‌کند.
نوشیدن مایعات فراوان تعویض مداوم لباس یا پوشک سالمند خودداری از مصرف مواد محرک مثانه مانند کافئین و الکل تمیز نگه داشتن ناحیه تناسلی با پاک کردن قسمت جلو به عقب بعد از رفتن به حمام عدم استفاده از دوش در قسمت‌های تحتانی بدن انجام ادرار به محض احساس نیاز استفاده از استروژن واژن
