دكتر افشین جوادیان، پزشك عمومی
انواع سرطان در دنیا پس از بیماریهای قلبی عروقی دومین علت مرگ و میر محسوب میشود اما در ایران پس از بیماریهای قلبی و حوادث ترافیکی در رتبه سوم عامل مرگومیر قرار گرفته است . طبق شواهد و بر اساس آمارها، در حال حاضر در هرسال بیش از 000/80 مورد جدید سرطان در کشور بروز میکند و برآورد میشود که حدود 300 تا 400 هزار نفر نیز با این بیماری در ایران زندگی میکنند.
براساس برآوردهای سازمان جهانی بهداشت شمار موارد جدید بیماری سرطان در جهان ، از سال 2000 میلادی که حدود 10 میلیون نفر در سال بوده تا سال 2020 با یک افزایش صددرصدی به حدود 20 میلیون نفر در سال خواهد رسید. این برآورد از آنجا به حقیقت نزدیک است که در سال 2011 نیمی از این پیشبینی محقق شده و شمار مبتلایان به این بیماری به بیش از 15 میلیون نفر در سال در سطح دنیا رسیده است. نکته مهم در این پیش بینی آن است که حدود دو سوم این ابتلاهای جدید در کشورهای درحال توسعهای مثل ایران رخ خواهند داد.
در کشورمان برآوردها نشان میدهد که طی 10 سال آینده تعداد موارد جدید و حتی مرگ ناشی از سرطان تا 2 برابر امروز افزایش مییابد. گرچه کارشناسان معتقدند یکی از دلایل افزایش تعداد بیماران مبتلابه سرطان نسبت به سالهای دور ، افزایش امید به زندگی است (چراکه با افزایش سن امکان ابتلابه بیماری و کشف سرطان هم افزایش خواهد یافت) ولی عوامل مهم دیگری نیز وجود دارند که در ادامه به آن پرداخته میشود .
لازم به توضیح است که محدودیت در منابع مالی و امکانات نه فقط در ایران بلکه در سایر کشورها (حتی مناطق توسعه یافته) سبب شده است تا همه دستاندرکاران نظام سلامت نسبت به اولویتبندی و تعیین برنامه ملی کنترل سرطان شامل: پیشگیری اولیه، تشخیص زود هنگام، درمان، مراقبتهای حمایتی و تسکینی، ثبت سرطان و تحقیقهای مرتبط با آن بیماری و... اقدام نمایند. اما همین محدودیت در منابع مالی و امکانات، دستیابی به تک تک اهداف ذکر شده در برنامههای کنترل سرطان را تحتالشعاع خود قرار داده است
حال تکلیف چیست؟
گرچه با مروری بر مطالب گفته شده مشخص است که اجرای همه اولویتها بدون همکاری سایر صاحبان فرآیند امکانپذیر نیست ولی به صراحت میتوان گفت مقرون به صرفهترین، ارزانترین و سهلالوصولترین اقدام در بین آن اولویتها، توجه به امر پیشگیری است. بنابه اذعان برخی منابع علمی با کنترل عوامل محیطی و افزایش آگاهیها میتوان تا 40 درصد ابتلا به انواع سرطان از جمله سرطان معده را کاهش داد.
سرطان معده
این سرطان بیشتر درسنین بالای 40 سال بروز کرده و در دهه 60 و 70 زندگی به بالاترین سطح خود میرسد. شیوع سرطان معده در مردان 2 برابر زنان است بهطوریکه در کشورمان شایعترین سرطان و مرگومیر ناشی از آن در بین مردان محسوب میشود. عمده منابع علمی (بهویژه گزارشات سازمان جهانی بهداشت) از فاکتورهای ذیل بهعنوان عوامل افزایش دهنده احتمال ابتلا به سرطانهای گوارشی و بویژه معده یاد میکنند :
1- عدم رعایت بهداشت فردی بهویژه دستها و بدنبال آن شیوع میکروب H.Pylori در معده
2- نگهداری نامناسب غذا (مثل عدم استفاده ازیخچال)
3- فعالیت و تحرک کم بدنی
4- چاقی و اضافه وزن
5- افزایش مصرف انواع گوشت قرمز (کباب زغالی و...)
6- کاهش مصرف میوهها و سبزیجات
7- افزایش میزان مصرف فستفودها
8- افزایش میزان مصرف غذاهای کنسروی (حاوی مواد نگهدارنده)
9- استعمال سیگار (دخانیات)
10- مصرف الکل (بویژه در کشورهای غربی) همانطور که مشخص است کنترل اغلب عوامل زیانآور فوق، توسط هر فردی مقدور بوده و با کمترین هزینه و بدون توجه به برنامههای ملی کنترل سرطان در کشور (که با منابع مالی و امکانات محدود دست به گریبانند) در دسترس هستند. این در حالی است که در حال حاضر به دلیل کشف دیررس این نوع سرطانها و مراجعه دیرهنگام مبتلایان جهت بررسیهای طبی، از سویی هم گروههای درمانگر برای درمان متحمل زحمات فراوان شده و از سویی دیگر هزینههای هنگفتی به بیمار و خانواده او و نیز اقتصاد سلامت کشور تحمیل میشود که همین موضوع نقش پیشگیری را پر اهمیتتر میکند.
پرهیز از عوامل افزاینده خطر ابتلا به سرطان گرچه هیچ موقع بدلیل وجود عوامل دیگری مثل ژنتیک، وضعیت ایمنی فرد، بیماریهای همراه و زمینهای و سایر فاکتورهای ناشناخته محیطی، اثر حفاظتی کامل در عدم ابتلا به سرطان معده ندارد ولی همانطور که قبلاً نیز اشاره شد خالی از اثر هم نیست و یک جزء اساسی در طرحهای ملی مبارزه با سرطان محسوب میشود. بنابراین هرگونه توجه به عوامل کاهنده خطر همچون بهداشت مناسب فردی و غذایی، اجتناب از مصرف غذاهای کنسروی و فستفودها، قطع استعمال دخانیات و کاهش مصرف گوشت قرمز و در مقابل، افزایش فعالیت بدنی و مصرف بیشتر میوهها و سبزیجات تازه و... منطقی بنظر میرسد.
جالبتر اینکه اغلب توصیههای فوق جزو فاکتورهای مؤثر در کاهش بیماریهای قلب و عروق و فشارخون نیز به حساب میآیند بهطوریکه با رعایت آنها میتوان احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی همچون سکته های قلبی و پرفشاری خون را هم کاهش داد.