درمان
از انسیزیون و درناژ به تنهایی باید اجتناب گردد. نیاز به برداشت پوست می یابد روی بافت زیر جلد و لنف نود درگیر است و همچنین احتیاجی به لنف نود دایسکشن بیشتری نیست.در مواردی که برداشت جراحی امکان‌پذیرنیست توصیه به کورتاژ شده است. در مواردی که آدنیت مایکوباکتریال آتیپیک با حذف لوکال کافی درمان شده باشد نیازی به شیمی درمانی ضد سل یا ایزوله کردن بیمار نمی‌باشد.
لنفادنیت توبرکلوز
آدنوپاتی توبرکلوزی اغلب با سایر علایم کلنیکی شامل تست پوستی مثبت PPD و آدنوپاتی هیلاروکلسیفیکاسیون آپیکال در رادیوگرافی سینه همراه است. آدناتیت توبرکلوزی را باید یک تظاهر موضعی از بیماری سیستمیک در نظر گرفت و نه یک تظاهر اولیه از بیماری سل.
آدنیت سلی، اغلب بچه‌های بزرگ‌تر یا بالغ را درگیر کرده که به صورت لنفادنیت غیر چرکی که گاهی ممکن است دو طرفه باشد تظاهر یابد. تشخیص آدنیت TB با شرح حال مناسب و تست PPD و کشت و رنگ‌آمیزی باکتری اسید فاست مثبت در نمونه بافتی نودال است.
بررسی تشخیص را می‌توان با FNA همراه با کشت ترشحات و بررسی سیتولوژی انجام داد. اگر شک تشخیصی همچنان وجود داشت لنف نود به شکل اکسیژنال بیوپسی در اطاق عمل با بیهوشی عمومی برداشته می‌شود. از انسیزیونال بیوپسی یا انسزیون با درناژ باید اجتناب شود، چون منجر به ایجاد سینوس ترکت مزمن می‌گردد.
تشکیل فیستول و کلوئید در صد در صد بیمارانی که تحت انسزیون درناژ لنف نود عفونی حادی توبرکلوز قرار گرفته‌اند دیده شده است.
اندیکاسیون‌های برداشت کامل لنف نود درگیر شامل
- وقتی جهت تایید تشخیص بیوپسی لازم است.
- وقتی سینوس ترکت همراه با درناژ در طی درمان طبی ایجاد شده باشد.
- یا وقتی که درمان طبی با شکست مواجه گردد.
بیماری خراش گربه
بیماری‌های خراش گربه، یک علت شایع لنفادنیت در بچه‌هاست. در اغلب موارد به علت ارتباط مستقیم با گربه است. محل شایع تلقیح اندام است. که در نواحی اینگوینال، آگزیلری، سر وگردن است. اگرچه تظاهر اولیه Bartonella henselae لنفادنوپاتی است ولی در 25درصد موارد تظاهرات سیستمیک نیز دیده می‌شود.
تشخیص
شامل یک پاپولا در محل تلقیح باکتری که معمولا در 5-3 روز اول دیده می‌شود. لنفادنیت تحت حاد که در 2-1 هفته بعد از تلقیح که در حدود 25درصد موارد در گردن مشخص می‌گردد.
شناسایی ارگانیسم در لنف نود درگیر
این بیماری اغلب خوش‌خیم و خود محدود شونده بوده و لنفادنوپاتی در عرض 6-8 هفته بدون درمان خاصی بهبود می‌باید. اغلب نیازی به اکسیژنال بیوپسی نمی‌باشد مگر اینکه سینوس ترکت همراه با درناژ ایجاد شده باشد و یا در مواردی که تشخیص نامشخص بوده و در مواردی که که احتمال بدخیمی را نمی‌توان رد نمود.
به‌طور خلاصه اندیکاسیون‌های جراحی در برخورد با لنف نود در موارد زیر می‌باشد. شرایط عفونی التهابی خاص مثل آدنیت مایکوباکتریال آتپیک. در لنفادنیت التهابی که منجر به تشکیل فیستول شده یا زخمی شده باشد.
لنفانوپاتی که علی‌رغم 2 هفته آنتی بیوتیک تراپی باقی بماند. لنفادنوپاتی یک‌طرفه که در نواحی سوپراکلاویکولر و یا مثلث خلفی گردن باشد. آدنوپاتی در مواردی که تشخیص نامشخص باشد. وقتی که لنف نود گردنی سفت یا فیکس است و یا همزمان در آگزیلا یا کشاله ران وجود دارد و یا شرح حالی مبنی به کانسر خونی وجود داشته باشد نیاز به اکسیژنال بیوپسی می‌باشد.
عوارض جراحی برداشتن لنف نود گردنی
هماتوم خونریزی آسیب به اعصاب مجاور به خصوص عصب فرنیک آسیب به عروق ژوگولر داخلی آسیب به مجرای توراسیک در طرف چپ عفونت آسیب به غدد بزاقی آسیب به تراشه آسیب به مری نمونه‌برداری ناکامل است.
برای خواندن بخش اول - بیماری های غدد لنفاوی گردن را بشناسیم - اینجا کلیک کنید.
