حدود 70 درصد ورم و تغییرات، در شش هفته نخست پس از عمل برطرف می‌شود، 10 درصد ظرف ده ماه، 10 درصد طی بیست ماه و باقی ورم به‌تدریج ظرف چهار تا ده سال فروکش می‌کند. معمولاً نوک بینی آخرین جایی است که ورم آن از بین می‌رود.
کاهش فعالیت‌های بدنی شدید
در هفته‌های نخست پس از عمل باید از فعالیت‌های بدنی شدید و ورزش‌های سنگین اجتناب کرد؛ به‌ویژه ورزش‌هایی که موجب برافروخته شدن چهره می‌شوند. از ورزش‌های رزمی یا ورزش‌هایی هم که با احتمال ضربات توپ به بینی همراه هستند، باید مدت بیشتری اجتناب نمود. تا یک ماه پس از عمل جراحی بینی، باید از شناکردن خودداری شود. شیرجه، آفتاب‌گرفتن و حمام سونا به مدت دو ماه و غواصی به مدت سه ماه به کلی ممنوع است.
از نظر تغذیه، باید از خوردن غذاهایی که به جویدن طولانی نیاز دارند، مانند استیک، کباب برگ، ساندویچ و نظایر آنها در هفته‌های نخست پرهیز گردد. همچنین پرهیز از غذاهای شور و با ادویه‌جات تند و محرک در طی این مدت الزامی است. بهتر است در روزهای نخست پس از جراحی، گوشت و مواد مغذی دیگر ابتدا در مخلوط‌کن نرم شود تا به جویدن کمتری نیاز داشته باشد. همچنین در این روزها، باید از خوردن چای و قهوه داغ اجتناب کرد. نوشیدن مایعات کافی مانند آبمیوه و سوپ، به رفع خشکی دهان کمک می‌کند.
مصرف مسکن
اکثر بیماران پس از عمل جراحی درد قابل توجهی ندارند. گاه به علت پانسمان داخل بینی، احساس سنگینی و درد خفیفی در ناحیه صورت و پیشانی وجود دارد که با مسکن‌های ساده‌ای مانند استامینوفن بر طرف می‌شود. پیش از عمل و پس از آن، از خوردن مسکن‌هایی مانندآسپرین یا ایبوبروفن، باید خودداری شود، زیراموجب کاهش انعقادپذیری خون شده، احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند.
در ماه‌های نخست پس از عمل، به علت چسب‌هایی که در هفته اول پس از عمل روی بینی زده می‌شود، امکان دارد پوست بینی چرب‌تر باشد و حتی در افراد مستعد، جوش‌های صورت بیشتر شود. در چنین شرایطی، پزشک داروهای مناسب را تجویز می‌کند. به همین دلیل امروزه با به کار بردن روش های جدید تقویت بینی از داخل، زدن چسب بینی بعد از هفته نه تنها مفید نبوده بلکه با ملتهب کردن وضعیت پوست تاثیر منفی در زیبایی دارد.
در روزهای نخست پس از عمل، گاه حالت افسردگی برای بیمار ایجاد می‌شود. اضطراب پیش از عمل، تورم صورت و چشم‌ها، شکل جدید بینی و تغییراتی که برای نخستین بار بیمار شاهد آنهاست و شاید برایش دور از انتظار باشد، از عوامل این افسردگی زودگذر به شمار می‌روند.
گاه همراهان بیمار با اظهار نظرهای پی‌درپی که از میل به بزرگنمایی آنها ناشی می‌شود، نگاهی اجمالی و سطحی را به بیمار القا می‌کنند و بر تشویش و نگرانی او می‌افزایند.
ورم نوک بینی
معمولا در ماه‌های نخست، هنوز نوک بینی ورم زیادی دارد، زیراورم این قسمت دیرتر از سایر قسمت‌های بینی فروکش می‌کند. کاهش ورم، به‌ویژه در بینی‌های گوشتی به زمان بیشتری نیاز دارد؛ بنابراین در این مدت بینی موقتاً بزرگ جلوه می‌کند. حتی ممکن است برخی از اطرافیان بیمار که از تصویر پیشین بیمار بی‌خبرند، تصور کنند بینی او بزرگ‌تر هم شده است. بدیهی است که اگر بینی با وجود ورم زیاد بزرگ به نظر نرسد، پس از فروکش کردن ورم، یک بینی غیرطبیعی خواهد شد.
برای اظهار نظر نهایی در مورد نتیجه عمل دست‌کم باید سه سال صبر كرد. بسیاری از بیماران چند هفته پس از عمل، درحالی كه هنوز ورم بینی به‌طور كامل فروكش نكرده است، با نگاهی موشكافانه ساعت‌ها در مقابل آیینه، بینی خود را نظاره می‌کنند.
این نگاه موشكافانه كه تنها به بینی معطوف است و به سایر اعضای صورت توجهی ندارد، موجب می‌شود از یك سو بسیاری از بی‌تقارنی‌های طبیعی به صورت عیب جلوه كند و از سوی دیگر، زیبایی و تناسب جدید بینی با دیگر اجزای صورت، با تمرکز صرف بر بینی نادیده گرفته شود.
توصیه مکرر به بیماران عزیز آن است که در جراحی پلاستیک بینی، اصراری بر کوچک شدن بیش از اندازه بینی نداشته باشند. در جراحی بینی، حد و مرزهایی وجود دارند که عبور از خط قرمز آنها عوارض متعددی در پی خواهد داشت.
نکات مهم
زیبایی بینی به معنای کوچک شدن آن نیست، بلکه به معنای تناسب قسمت‌های مختلف بینی با یکدیگر و نیز تناسب کل بینی با قسمت‌های مختلف چهره است. هدف جراحی زیبایی بینی، زیباتر به نظر رسیدن چهره است و نه کوچک کردن بینی. چه بسیار بینی‌هایی که با وجود کوچک‌ترشدن نه تنها بر زیبایی چهره نیافزوده‌اند، بلکه تناسب پیشین را نیز از بین برده‌اند. در جراحی بینی، نوع بافت‌های بینی عاملی محدودکننده است.
بینی‌های با پوست بسیار نازک و یا بسیار ضخیم، بارزترین نمونه تأثیر بافت بینی بر نتیجه عمل هستند. در چنین بینی‌هایی، جراح حاذق می‌تواند با بهره‌گیری از هنر، دانش و تجربه خود بر این محدودیت‌های بافتی چیره شود و برای هر بینی روش خلاقانه را به کار برد.
کوچک‌شدن بینی تا زمانی مطلوب است که عملکرد تنفسی بینی به مخاطره نیفتد. کوچک‌شدن سوراخ‌های بینی و برداشتن بافت‌های استخوانی، غضروفی و پوست، می‌تواند سلامت فرد را به دلیل از دست رفتن مسیر تنفسی بینی با مشکلات جدی مواجه کند. جراح بینی با ارزیابی دقیق وضعیت داخل بینی پیش از جراحی، با پیش‌بینی بسیاری از احتمالات، می‌تواند احتمال به خطرافتادن عوارض تنفسی را به کمترین مقدار برساند.
برای خواندن بخش اول- مراقبت‌های پس از عمل جراحی پلاستیک بینی- اینجا کلیک کنید.
