زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

احمد‌‌‌ محمد‌‌‌اسماعیلی

نیوشا ضیغمی از آن دست بازیگرانی است که تحصیلات ابتدایی‌اش بی‌ربط به عالم هنر بود.

او بعد از اتمام دبیرستان، لیسانس خود را در رشته روانشناسی کودک از دانشگاه شهید بهشتی تهران گرفت ولی علاقه به هنر بازیگری سبب ساز آن شد که او با شرکت در کلاس‌های آزاد بازیگری کانون سینماگران جوان بازیگری را به صورت آکادمیک فراگیرد و بلافاصله بعداز فارغ‌التحصیلی از این کانون در مجموعه تاریخی «در چشم باد» نقش یک دختر روستایی را ایفا کند. 

نیوشا ضیغمی سپس در اولین تجربه سینمایی خود در فیلم «تردست» به کارگردانی محمدعلی سجادی ایفای نقش کرد.

نیوشا ضیغمی در اواسط دهه هشتاد به عنوان بازیگر مناسب و شایسته نقش های دراماتیک در فیلم‌‌های هنری و متفاوتی نظیر «مواجهه»، «شوریده» و «گناه من» خودش را معرفی کرد. 

نقش های چندوجهی و چندلایه از زنان طبقات مختلف اجتماعی و بازیش در فیلم «شوریده» باعث شد برای سیمرغ بهترین بازیگر زن فجر کاندیدا بشود.

در سال‌‌های بعد ضیغمی در فیلم‌‌های مخاطب عام هم حضور موفقی داشت.

«اخراجی‌ها»، «قرنطینه» و «توفیق اجباری» نمونه چنین نوع آثاری است. ضیغمی برای بازی در فیلم «حس پنهان» دوباره در جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن شد.

نیوشا ضیغمی در سالهای اخیر کوشیده است در عین حضور به عنوان بازیگر به عنوان تهیه کننده هم در تولید برخی آثار سینمایی نقش داشته باشد.

ضیغمی سال گذشته «ایران برگر» و «آدم باش» را روی پرده داشت که یکی کمدی-سیاسی بود و دومی کمدی-فانتزی و در این بین «ایران برگر» جزو پرفروشترین آثار سال قرار گرفت.

او اخیرا درگیر بازی در فیلمی با نام «هشتگ» بوده است؛ فیلمی اجتماعی با رگه‌‌های کمدی که عنوانش برآمده از یکی از اصطلاحات فراگیر در شبکه‌‌های اجتماعی است.

اگر بخواهید کارنامه کاری‌تان را مرور کنید فکر می‌کنید کدام شخصیت از کدام فیلم برایتان محبوبیت بیشتری دارد؟

 به «شوریده» و نقشی که در این فیلم بازی کردم علاقه خاصی دارم. نقشی درونی خاص که بسیار حسی بود. 

در میان فیلم‌‌های تجاری کارنامه کاریم به «توفیق اجباری» علاقه دارم.

فیلم «پرتقال خونی» هم فیلم خوب و حرفه‌ای است و جزو فیلم‌‌های محبوبم است و اثر حرفه‌ای وقابل دفاعی است.

در میان نقش‌‌هایی که تا به حال بازی کرده‌اید کدامیک به لحاظ شخصیتی به شما نزدیک‌تر است؟

 هر کدام از نقش‌‌هایی که یک بازیگر بازی می‌‌‌کند شامل بخشی از ویژگی‌‌های درونی بازیگراست.

برای من که به شیوه حسی بازی می‌‌‌کنم نزدیک کردن نقش با ویژگی‌‌های خودم خیلی مهم است.

بنابراین هر کدام از فیلم‌‌هایی که تا به حال بازی کردم بخشی از ویژگی‌‌های شخصیتی من را در خودش دارد.

به لحاظ شخصیتی آدمی آرام هستم که همیشه از جنجال و ایجاد چالش با دیگران پرهیز می‌‌‌کنم.

معمولا در سینمای ایران رسم شده است برخی از سوپراستارها حین بازی در فیلم، اظهار نظرهای شخصی خودشان را وارد فیلمنامه می‌‌‌کنند.

 دراین زمینه کارگردان و نویسنده نقش مهم و کلیدی دارند؛ اگر نویسنده و کارگردان حرفه‌‌‌‌ای و کاربلد باشد نیازی ندارد که به توصیه و دخالت‌‌های بازیگرش گوش دهد.

بنابراین بازیگران سوپراستاردر این قضیه مقصر نیستند و کارگردان مقصراست.

اگر نویسنده و کارگردانی به کارش اشراف داشته باشد به کسی اجازه دخالت در کارش را نمی‌دهد.

البته در برخی از مواقع بازیگر یک سری ایده در مورد بهتر شدن نقش ارائه می‌‌‌کند که کاری درست و خوب است و بازیگران حرفه‌‌‌‌ای در بخش دورخوانی ایده‌‌های زیادی را ارائه می‌‌‌کنند.

اگرکارگردانی در کارش مدیریت داشته باشد هیچ بازیگری اجازه دخالت به خودش را نمی دهد. آیا به طور مثال بازیگری درفیلم بهرام بیضایی به خودش اجازه دخالت می‌‌‌دهد؟ مطمئنا خیر.

چقدر اعتماد کارگردان به بازیگر باعث موفقیت فیلم و نقش می شود؟

رخ دادن این مسئله بستگی به شجاعت و ریسک کارگردان دارد که چنین اعتمادی را به بازیگر انجام بدهند.

خیلی از مواقع این ریسک و شجاعت کارگردان جواب می‌‌‌دهد و بازیگر به خوبی توانایی خودش را نشان می‌‌‌دهد.

آیا این نکته را قبول دارید که در حوزه نقش‌های مناسب بازیگران زن در سینمای ایران با نقش‌های محدودی مواجه هستیم.

این مسئله ازضعف‌‌های اساسی سینمای ایران محسوب می‌‌‌شود.

اغلب فیلم نامه‌‌ها شخصیت اصلی‌شان مردان هستند و فرصت نشان دادن توانایی‌‌های زنان در این فیلم‌‌ها کمتر به وجود می‌‌‌آید و معدود فیلم نامه‌‌هایی که درآنها شخصیت زنان به درستی پرداخته شده باشند به بازیگران خاصی برای بازی پیشنهاد می‌شود. 

به چه دلیل بعد از حضور در مجموعه «در چشم باد» دیگر در تلویزیون بازی نکردید؟

علاقه دارم تجربه حضور دیگری در تلویزیون داشته باشم و به این قضیه هم فکر می‌‌‌کنم اما برای حضور مجددم در تلویزیون باید پیشنهاد مناسبی انجام شود. 

پروسه ساخت یک مجموعه تلویزیونی طولانی مدت است و باعث دور شدن از فعالیت سینمایی می‌‌‌شود و باید پیشنهاد تلویزیونی خوب باشد که ارزش این جدایی موقت از سینما را داشته باشد.

آیا هنوز هم علاقه دارید نقش‌های تین ایجری بازی کنید؟

الان تمام هدفم بازی در نقش‌‌های آبرومند و قابل دفاع است.

پیر یا جوان بودن نقش در درجه دوم اهمیت قرار دارد.

با این حساب کمیت نقش‌‌های پیشنهادی برایتان چندان اهمیت ندارد.

در فیلمی مثل «ایران برگر» مسعود جعفری جوزانی وجود دارد که یازده سال بعد از «در چشم باد» دوباره با ایشان همکاری کردم؛ طول نقش چندان بلند نبود اما فضای کار من را مجاب کرد که در این فیلم بازی کنم.

کیفیت فیلم نامه ، تیم بازیگری و نوع کارگردانی جوزانی باعث شد که با خیال راحت در «ایران برگر» بازی کنم و دینم را به ایشان ادا کنم. برخی از کارها ارزش قبول کردن ندارد و آنها را قبول نمی‌کنم.

چندین فیلم آماده اکران هم دارید...

فیلم «حیرانی» به کارگردانی علی عظیم‌زاده را دارم که در آن نقش یک مددکار اجتماعی که برای معلولین کار می‌‌‌کند را بازی می‌‌‌کنم.

در این فیلم امین حیایی وحدیث میرامینی حضوردارند.

فیلم «ماهمه گناهکاریم» به کارگردانی حسن ناظر دیگر فیلمی است که به زودی روی پرده می‌‌‌رود و در این فیلم نقش زنی را بازی می‌‌‌کنم که به لحاظ روحی نامتعادل است و زندگیش پر ازتنش و درگیری است و به صورت اتفاقی با معلم سابق زبان انگلیسی اش دچار چالش می‌‌‌شود؛ این فیلم یک تریلر روان شناسی محسوب می‌شود.

در «مغز نارنجی» به تهیه کنندگی علی عطشانی هم حضور داشته‌اید.

«مغز نارنجی»به کارگردانی مهدی خسروی فضای خاص ومتفاوتی دارد ودردو بخش رئال و فانتزی تصویرسازی می‌کند.

در واقع این امر تجربه جدیدی در سینمای ایران محسوب می‌‌‌شود. در این فیلم نقش رئال دختری را بازی می‌‌‌کنم که در گذشته نامزدی داشته است.

خیلی علاقه دارم که متوجه شوم چقدر تلفیق دو فضای رئال و جلوه‌‌های ویژه موفق شده است.

میانه‌تان با سینمای روز دنیا چطور است؟

معمولا فیلم‌های خوب خارجی را می‌‌‌بینم. مدتی پیش فیلمی از تام‌‌هاردی با عنوان «چهارمین بچه» دیدم که‌‌هاردی در آن نقش آدمی را بازی می‌‌‌کند که اصالتی روسی دارد و ته لهجه‌اش از زبان روسی استفاده می‌‌‌کند و واقعا بازیش معرکه و بی‌نظیر بود.

وی با این فیلم و حضورش در «مکس دیوانه» نشان داد در حال حاضر جزو بهترین‌‌های سینمای ‌‌هالیوود است و بازیش با بازی دیگران متفاوت است.

سوای بازیگری در سال‌های اخیر فعالیت‌های خیرخواهانه هم داشته اید.

 همیشه به کودکان و بچه‌‌ها علاقه داشته‌ام و هر کاری که ازدستم برمی‌آید برای کودکان انجام می‌‌‌دهم و به عنوان سفیر کودکان کار مشغول فعالیت هستم و سعی می‌‌‌کنم برای کمک به این کودکان قدم بردارم.

ارزیابی کلی‌تان از کارنامه بازیگری‌تان چطور است؟

در ابتدای دهه هشتاد تعداد زیادی فیلم بازی کردم که یا اکران نشدند و یا اکران محدودی داشتند. یادم می‌آید درآن سالها هشت فیلم اکران نشده داشتم.

از طرفی برخی از این فیلم‌‌ها چندان مورد سلیقه‌ام نبود. با دو فیلم «شوریده» و «حس پنهان» دوبار کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم فجر شدم.

به همین دلیل و برای اینکه شرایط کاریم مشخص شود در حدود یک سال و نیمی بازی نکردم و تلاش کردم بفهمم که به چه نحوی باید با مخاطبانم برخورد داشته باشم و آنها چه ذهنیتی از من دارند.

البته بعد از اکران شدن فیلم‌‌هایم در سال‌های قبل تا حدی متوجه نظرات مخاطبان درباره کارنامه بازیگریم شدم. 

امروز با فراغت و تمرکز بهتری می‌‌‌توانم از میان پیشنهادات انتخاب کنم.