نکته حائز اهمیت در کارنامه کاری شما تنوع نقش است. برخلاف اغلب بازیگران که بیشتر تمایل دارند در یک قالب به خصوص بازی کنند شما واهمه‌‌ای از تجربیات مختلف ندارید.
همیشه دعا می‌‌کنم در کار بازیگریم به یکنواختی نرسم. البته ظاهر شدن در یک قالب نام آشنا و تکراری به خودی خود چیز بدی نیست.
شکر خدا دوستان کارگردان چون پیشینه من را می‌‌دانند لطف دارند و پیشنهادات متنوعی به من ارائه می‌‌کنم که قدرت انتخاب داشته باشم.
برای من خیلی خوب بود که در سریال "شمعدونی" نقش زنی را بازی کردم که مدام به رفتارهای شوهرش نظارت و رصد دارد؛ کاراکتری که با کاراکترهای قبلی ام به شدت متفاوت بود.
نقش مادران با خاستگاه‌های فکری و خانوادگی مختلف را هم خوب بازی میکنید و انگار به نوعی تخصص در این باره رسیده اید.
بهتر است به جای مادر بگویید زن! شاید در سریال "شمعدونی" مادر بودن مهم بوده است اما در سایر کارهای دیگرم تاکید بر زن بودن شخصیت مورد توجه بوده است.
در سریال "گاهی به پشت سر نگاه کن" وجوه مادر بودن شخصیتی که بازی کردم تاثیر گذار بود و او بود که کینه و حس انتقام جویی را در پسرش ایجاد کرده بود.
...مادری که خاکستری به نظر می‌‌رسید؟
بله، خاکستری بود و ویژگی‌‌های توأمان و خوب و بد را داشت اما کینه‌‌ای که به پسرش انتقال داد باعث شد پسرش تبدیل به شخصیت منفی بشود.
در سریال "تعبیر وراونه یک رویا" در قالب شخصیت "ناهید" نمونه یک زن ایرانی دوستدار خانه و خانواده را بازی کردید. این کاراکتر هم شخصیتی بود که پیشتر هم در تلویزیون نظیرش اجرا شده بود اما نه با این حس و حال متفاوت.
این زن در عین داشتن چنین خصلت‌‌هایی زنی با سواد و تحصیل کرده هم هست و در بیمارستان در سمت سوپروایزری کار می‌‌کند و در یکی از قسمت‌‌های سریال همسرش تاکید دارد که افتخار می‌‌کند که همسر باسواد، فهیم و تحصیل کرده دارد.
ناهید از خانواده‌‌ای اصل و نسب دار و دارای وجهه اجتماعی است و در دوران جوانی زندگی مرفه و لوکسی داشته است و به قول عوام لای زرورق بزرگ شده است و به بیانی الگوی موفق یک زن ایرانی است.
تحصیلات سطح بالایی دارد، همیشه به خانواده اش می‌‌پردازد و در زمینه کاری هم با اثبات توانایی‌‌هایش مسئولیت یک بخش از بیمارستان به او سپرده شده و کلا یک زن مدیر و مدبر و اجتماعی است.
برای یک مرد ایرانی هم انگار این تیپ زنها یک زن کامل و ایده آل محسوب می‌‌شود که در آثار نمایشی هم مرتب چنین تیپ‌‌هایی تحسین می‌‌شوند.
بله و البته مختص ایران نیست. در سینمای غرب و حتی جامعه غرب هم این گونه بانوان شایسته تحسین اند. در غرب به این زنها لیدی می‌‌گویند و در فارسی هم یک خانم تمام عیار خطاب می‌‌شوند.
در "دودکش" یا همان قسمت اول "پادری" بازی داشتید. بازی در "پادری" را به دلیل حضور در قسمت قبل پذیرفتید؟
من در "دودکش" بازی داشتم و زمان پخشش چون هنوز بازتاب کار را در بین مخاطبان نمی دانستم استرس و تشویش داشتم اما چون کارگردانی مثل محمدحسین لطیفی و دستیاری همچون بروز نیک نژاد در "دودکش" حضور داشتند تا حد زیادی خیالم راحت بود که کار ، اثر آبرومند و خوبی خواهد شد.
تیم بازیگری و حضور سیما تیرانداز، هومن برق نورد و بهنام تشکر هم این اطمینان را دوچندان می‌‌کرد.
بعد از دیدن استقبال مخاطب واقعا خوشحال شدم که زحمات گروه دیده شد. برای بازی در قسمت دوم مجموعه باز هم چنین استرسی را داشتم و علت این استرس ساخته شدن قسمت جدید مجموعه بود که آیا می‌‌تواند موفقیت قسمت اول مجموعه را تکرار کند و یا نه.
نقشی که من در "پادری" بازی می‌‌کنم تفاوت‌‌های زیادی با نقشم در "دودکش" دارد و "افروز" حالا باردار است و به همین دلیل حساسیت‌‌هایش افزایش پیدا کرده است و البته ضمن ساده دلی که داشت مهربانیش هم بیشتر شده است.
در تلویزیون چه کارگردان‌هایی معمولا در مورد زنان در کارهایشان شخصیت پردازی درستی انجام می‌دهند؟
به نظرم سروش صحت نمونه خوبی برای این نوع کارگردان‌‌ها است. فریدون جیرانی هم نگاهش به شخصیت زنان درست و منطقی است.
این دو کارگردان از جمله چهره‌‌هایی هستند که دقیقا جنس کاراکترهایشان را می‌‌شناسند و با شناخت کامل بازیگران را هدایت می‌‌کنند.
اخیرا نمایش "تریو بدون‌‌هارمونی" را در تماشاخانه باران روی صحنه داشتید و در کنار حمیدرضا نعیمی و ایوب آقاخانی یک مثلث جذاب عاشقانه را خلق کردید.
بله، نمایش "تریو بدون‌‌هارمونی" به کنکاش بین روابط یک گروه تئاتری سه نفره می‌‌پردازد و نقش "کی" تنها زن گروه ویژگی‌‌هایی خاصی دارد و او به واسطه اتفاقاتی که بین دو شخصیت مرد رخ می‌‌دهد باید انتخاب کند.
"تریو..." ساختار نمایش در نمایش دارد و در بخشی از همین نمایش که به اجرای "هملت" اختصاص دارد در قالب "افلیا" نیز بازی می‌‌کنم و این نمایش و شخصیت زن آن فوق العاده جذاب و چند لایه است و روابط انسانی به خوبی در آن روایت می‌‌شود.
