حامد مظفری
اینکه همه هنر برنامه سازان تلویزیون ما شده است استخدام یکی دو مجری و دعوت از یک سری چهره هنری- ورزشی و پرسیدن سوالات مناسبتی از این چهره‌‌ها به همان سبک و سیاقی که در مجلات سبک زندگی می بینیم واقعا تعریف مناسبی از تولید "ویژه برنامه" برای رسانه‌ای است که نام ملی به خود گرفته؟
اگر بنا بوده تلویزیون که عنصر اصلی‌اش تصویر متحرک است و نه صدا همان کاری را کند که از سال‌ها پیش در رادیو و مدت‌ها قبل‌تر در مجلات صورت می گرفت اصلا چه دلیلی وجود دارد برای صرف بوجه چشمگیر جهت تولید چنین برنامههایی؟
شب یلدای امسال هم رقابت برای تولید چنین ویژه برنامههایی را در شبکه‌‌های مختلف دیدیم؛ رقابتی که بخاطر تلاش یکی از برنامه‌‌ها برای دعوت از یک بازیگر سینما، سرنوشتی کمیک هم پیدا کرد.
مشخص نبود چرا تولیدکنندگان چنین برنامههایی همه هم و غم شان را گذاشته بودند بر سر حضور چهره‌‌هایی از سینما و موسیقی تا وقتی یکی از این مهمانان جواب منفی می دهد یا مدیران بالادستی سیما اجازه حضور وی را ندهند همه نقشه‌‌هایشان برای سورپرایز مخاطبان نقش بر آب شود.
اگر بخواهیم عقبه تولید چنین برنامههایی را مرور کنیم شاید بیش از همه شباهت با الگویی را ببینیم که در برخی شبکه‌‌های فارسی زبان لس آنجلسی متداول است.
شبکه‌‌هایی که عمدتا با کارمندانی کمتر از تعداد انگشتان دو دست اداره می شوند و چاره ای ندارند جز آن که بخش عمده آنتن شان در مناسبت‌‌هایی مانند نوروز را با گپ و گفتهایی پر کنند که مدیران شبکه با برخی هنرمندان خارج نشین دارند.
اما در رسانه ملی چرا باید چنین ویژه برنامههایی را شاهد باشیم؟؟؟
درست است که چنین برنامههایی در صورت گپ و گفت صریح با مهمانان می توانند برای مخاطب جذاب باشند اما چرا باید چندین شبکه با هم و منطبق با یک الگوی ثابت به تولید چنین برنامههایی بپردازند؟
درست مثل این است که چند سریال با فیلمنامه‌‌هایی که بیشتر از پنجاه درصد آنها شبیه به همند در شبکه‌‌های مختلف تولید شوند! آیا اسم این موازی کاری نیست؟ و آیا ناظران حاضر در رسانه ملی حواس شان به این موازی کاری نیست؟
از آن گذشته چرا تهیه کنندگانی که به تولید چنین برنامههایی گمارده می‌شوند اغلب تازه از راه رسیده و فاقد رزومه مشخص در برنامه‌سازی هستند؟
آیا ویژه برنامه‌‌های تلویزیون محلی برای سعی و خطا و کارآموزی است که کم سن و سالهایی که در فضاهای اشتراکی مدام رسانه ملی را تحقیر می کنند، از تولید برنامه آن هم برنامه‌‌های کلیشه گرا برای آن سردرمی آورند؟
یلدا را که پشت سر گذاشتیم اما پیش رویمان جشن‌‌های دهه فجر است و پس از آن هم عید نوروز.
به نظر می رسد رسانه ملی نیاز دارد به یک بازبینی کامل در روند تولید ویژه برنامههایی که بناست برای این دو مناسبت تولید شود؛ امید که بتواند...
