زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

ورتا چمانی

خاطرات شمال...

عید فطر و روزهای پس از آن همواره موعدی خوب برای اکران فیلم‌ها به شمار رفته است؛ موعدی که در آن تهیه کنندگان می‌توانند با خیال راحت فیلم‌شان را روی پرده بفرستند چون همواره اکران‌های عید فطر با اقبال مخاطبان همراه بوده است و همین اقبال مخاطبان است که باعث می‌‌شود فروش فیلم‌ها هم افزایش قابل توجهی پیدا کند. 

عیدفطر امسال هم از جمله موعدهایی است که هم فیلم‌های متنوعی روی پرده سینماها رفته است و هم طیف متفاوتی از بازیگران این فرصت را پیدا کرده‌اند که در این اکران توانایی‌های خود را به نمایش بگذارند. از کمدی گرفته تا فیلم‌های اجتماعی که معضلات خانوادگی را در دستور کار قرار داده اند و البته آثار تاریخی در این اکران داشته‌ایم. 

نکته اینجاست آثاری که استانداردهای سینمایی مطلوبی دارند فارغ از اینکه ژانرشان چیست مورد توجه قرار گرفته‌اند اما آثاری که به لحاظ تولید و انتخاب بازیگر و اجرای تکنیکی اثر به خصوص در چینش تیم پشت صحنه نتوانسته‌اند خوب عمل کنند در اینجا هم نتوانسته‌اند با توجه مخاطبان مواجه شده و او را به سمت خود بکشند.

این نکته گویای آن است که کارگردانان سینمای ایران باید بیش از اینها رعایت استانداردهای سینمایی را بکنند تا محصول‌شان بتواند با اقبال مخاطب روبرو شود. 

"زاپاس"؛ سفر مفرح به مازندران 

"زاپاس" را کارگردانی ساخته به نام برزو نیک‌نژاد که پیش از این در تلویزیون آثاری مانند "دردسرهای عظیم" و البته "قرعه" را کارگردانی کرده بود که در این بین "دردسرهای عظیم" که دو فصلی شد مخاطبان بیشتری را به خود جلب کرد. نیک نژاد در سینما هم همان سینمای مفرح تلویزیونی اش را پی گرفته و "زاپاس" را ساخته که فیلمی است با لوکیشن‌های زیبا و جذاب در دل طبیعت شمال.

در روزگاری که بخش عمده فیلم‌های سینمایی در تهران و حوالی آن ضبط می‌‌شوند و آن هم نه در لوکیشن‌های بیرونی که اغلب در لوکیشن‌های داخلی اینکه کارگردانی پیدا شود که فیلمش را خارج از تهران و در فضای سرسبز استان گلستان بسازد جای تحسین دارد.

برزو نیک‌نژاد "زاپاس" را در شهر رامیان از توابع گرگان در استان گلستان فیلمبرداری کرده است و به همین دلیل به هنگام تماشای فیلم انگاری که سفری به دل طبیعت استان گلستان را تجربه می‌‌کنید.

داستان فیلم درباره مصائب ازدواج یک جوان است که به گونه‌ای مستقیم گره می‌خورد با حرفه او که فوتبالیست بودن است و البته مصدومیتی که در جریان یکی از مسابقات نصیبش می‌‌شود و در نهایت او را بر سر یک دوراهی قرار می‌‌دهد.

ریما رامین‌فر، الناز حبیبی و شبنم مقدمی بازیگران زن این فیلم هستند که در این بین شبنم مقدمی به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بهترین بازیگر مکمل جشنواره سی و چهارم فجر را هم گرفته است.

اغلب بازیهای فیلم استانداردهای تلویزیونی دارد و بازیگران زن و از جمله رامین فر و شبنم مقدمی هم در قد و قامت کاراکترهای یک سریال روتین تلویزیونی ظاهر شده‌اند با این حال فضای سرخوشانه فیلم موجب می‌شود حضور آنها به دل بنشیند. 

"عادت نمی‌کنیم"؛ امان از گره‌افکنی تکراری 

در سینمای ایران در سالهای اخیر تلاش برای پرهیز از داستان گویی به شیوه کلاسیک سبب‌ساز شکل‌گیری نوعی سینمای موسوم به خرده پیرنگ شده است که در آن تلاش زیادی می‌‌شود خرده داستان‌هایی از زندگی روزمره انتخاب شده و به اندازه یک فیلم بلند کش داده شود.

"عادت نمی‌کنیم" به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان از جمله فیلم‌هایی است که از چنین ساختاری بهره گرفته است.

در این فیلم گره اصلی داستان که سوءظن یک زن به شوهر خود درباره خیانت پیشگی است در همان اوایل فیلم شکل می‌گیرد و بعد از آن مرتب تلاش برای منحرف کردن مخاطب از علت اصلی ماجراست که شکل می‌‌گیرد بی‌توجه به این نکته که مخاطب روزگار ما در اثر فیلم دیدن‌‌های فراوان و به خصوص پیگیری سینمای‌‌هالیوود زبل تر از آن است که بشود او را دور زد.

نتیجه اینکه تقریبا اغلب مخاطبان در همان نیمه ابتدایی فیلم متوجه قصد کارگردان می‌‌شوند و همه تلاش‌های کارگردان برای اینکه مخاطبان را معطل کند تا در انتها گره را فاش کن به بن بست می‌‌خورد و در نهایت مخاطب نمی‌تواند به مانند یک درام معمایی درجه اول از تماشای فیلم لذت ببرد.

بازیگران زن "عادت نمی‌کنیم" ساره بیات و هدیه تهرانی هستند ضمن اینکه حدیث میرامینی هم نقش کوتاهی در فیلم ایفا کرده است. تمامی بازیگران فیلم بازیهای‌شان بر مدار یک خط ثابت می‌‌گذرد که پیش از این نیز بارها از آنها دیده‌ایم؛ از هدیه تهرانی که همان بازی سرد و بی‌روح همیشگی اش را ایفا می‌‌کند تا ساره بیات که باز هم نقش زنی مظلوم را ایفا می‌‌کند و میرامینی هم که به روتین ترین شکل ممکن دختری جوان و دانشجو است که ناغافل اسیر اشتباهی بزرگ می‌‌شود...

برای خواندن بخش دوم -مروری بر نقش زنان در فیلم ها- اینجا کلیک کنید.