فواید مراقبت گرم و پرعاطفه
با مراقبت‌های روش كانگرو ( Kangroo Care ) میزان سلامتی نوزادان کوچک بستری شده افزایش می‌یابد. در كشورهای غربی مراقبت‌های استاندارد از نوزادان نارس و نگهداری آنها در چند هفته اول زندگی وابسته به رحمی در انکوباتور است. نوزادان نارس نمی‌توانند درجه حرارت بدن‌شان را خوب تنظیم کنند. اهداف اصلی انکوباتور تنظیم درجه حرارت اکسیژن و بیماری‌های واگیر دار است. البته شیر سینه مادر هم بیماری‌های واگیر دار را تنظیم می‌کند.
مشخص شده كه تمام نوزادان تازه متولدشده و زودرس، وقتی در تماس نزدیك با بدن پدر یا مادرشان قرار می‌گیرند، درجه حرارت بدن‌شان بهتر از انکوباتور تنظیم می‌شود. در این نوزادان ذخیره انرژی (مصرف اکسیژن) بدن در سطح بالایی قرار دارد. مراقبت‌های روش کانگرو برای کودکان زودرس به صورت پوشاندن بچه و قرار دادن آن به پهلوی راست در زیر لباس مادر بین دو سینه می‌باشد.
در این روش نوزادان می‌توانند به راحتی از شیر مادر تغذیه كنند و از طریق تماس نزدیك با بدن مادر و حس كردن گرما، صدا و بوی او از آرامش مداوم لذت ببرند. در این روش، در مقایسه با گریه‌های طولانی نوزادانی که از مادرشان جدا و در شیرخوارگاه‌ها هستند، تقریبا صدای گریه‌ای شنیده نمی‌شود. در کشورهای اسکاندیناوی ( که میزان مرگ و میر نوزادان در این کشورها نصف ایالات متحده است) و در سایر کشورهای اروپایی با استفاده از این روش مراقبت برای چندین ساعت در یک روز موافقت شده است.
در سال 1979 تحقیقات در ایالات متحده نشان داد که وقتی با این نوزادان تازه متولد شده به مهربانی و با عطوفت رفتار شود، بهبودی آنها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. در این روش به مادران اجازه ورود داده نمی‌شود و پرستاران این كار را انجام می‌دهند. آنها نوزادان تازه متولدشده را در آغوش می‌گیرند، محرک‌های سمعی و بصری داده و اجازه می‌دهند تا زمانی که با پستانک ارضا شود، آن را بمکد.
با این روش در مقایسه با بچه‌های تحت مراقبت استاندارد، تنظیم درجه حرارت بدن و میزان تنفس بهتر، ضربانات نامنظم قلب مانند مورمور شدن و نیز اختلالات مکیدن وبلع کمتر است و تقریبا هیچ گریه‌ای مشاهده نمی‌شود. در ایالات متحده بعد از گذشت 25 سال، در مورد بکار گیری این روش تصمیم گرفته شد. در مراقبت کانگرو، میزان مرگ و میر نوزادان تازه متولدشده کاهش می‌یابد و افزایش وزن روزانه نسبت به نوزادان نگهداری شده در انکوباتور‌های استاندارد دو برابر است.
همچنین، روش مراقبت کانگرویی باعث خواب بیشتر، اکسیژن‌رسانی بهتر، تحریکات کمتر و قطع موقتی تنفس کمتر و نیز ضربانات قلبی طبیعی می‌شود. در سال 1999، یک دانشکده پرستاری در ایالات متحده این یافته‌ها را تایید و اعلام کرد که مراقبت کانگرویی برای نوزادان تازه متولدشده در اتاق زایمان مفیدتر است. این نوع مراقبت در مورد نوزادان زودرسی به كار می‌رود که نیازمند تغذیه با لوله هستند.
در این روش ترشح هورمونی که محرک ترشح آنزیم‌های گوارشی است، تسریع می‌شود همچنین می‌تواند برای نوزادانی که از ماسک تنفسی استفاده می‌كنند، کاربرد داشته باشد. در این مراقبت مدت اقامت نوزادان نارس در بیمارستان بسیار کوتاه‌تر است. از طرفی، در مراقبت نزدیک بدنی، میزان شیر مادر به طور چشمگیری افزایش می‌یابد که مشکلی معمول در تولد زودرس است.
دلبستگی‌ها و رفتارهای مادرانه نیز در این روش بهبود می‌یابند. نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌کنند، آرامش، درجه حرارت و تنفس‌شان بهتر است و مشکلات كمتری در بلع و مکیدن دارند و تغذیه دهانی را زودتر فرا می‌گیرند. نوزادان زمانی که مستقیما از شیر مادر و یا روش‌های تغذیه‌ای دیگر استفاده می‌کنند، تمایل بیشتری به دریافت شیر مادر نشان می‌دهند.
با در نظر گرفتن ملاک‌های فوق، افزایش وزن در این روش نسبت به روش‌های طبیعی سریع‌تر خواهد بود. اگرچه احتمال سلامت و بقای نوزادان کم‌وزنی که شیر مادر را از طریق بطری دریافت می‌کنند، نسبت به آنهایی که شیر فرمولا دریافت می‌کنند، بیشتر است، اما نوزادی که مستقیما از شیر مادرتغذیه می‌کند و همچنین در تماس با بدن گرم و توجه مهربانانه مادر قرار دارد، بیشترین شانس را دارد.
متاسفانه هرگز در بخش‌های مراقبت‌های ویژه نوزادان در ایالات متحده از روش مراقبت کانگرویی و تغذیه منحصر با شیر مادر استفاده نمی‌شود و نه تنها تشویقی در مورد تغذیه با شیر مادر صورت نمی‌گیرد، در برخی مواقع حتی اجازه این كار داده نمی‌شود. آمارها نشان می‌دهد كه میزان مرگ و میر نوزادان تا سنین یکسالگی در ایالات متحده، نسبت به 41 کشور صنعتی و در حال توسعه، بیشتر است.
برای خواندن بخش اول- آنچه باید درباره تغذیه نوزاد زودرس بدانیم- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- آنچه باید درباره تغذیه نوزاد زودرس بدانیم- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش چهارم- آنچه باید درباره تغذیه نوزاد زودرس بدانیم- اینجا کلیک کنید.
