زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

مهسا شاه‌میلی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی

تحریریه زندگی آنلاین : اگر كودك به تنهایی از عهده انجام تكالیف خود برمی‌آید، خیر؛ فقط از دور نظارت کنید. در غیر این صورت نیاز به مداخله است، اما والدین نباید فراموش كنند كه با آرامش و رغبت به كودك خود كمك كنند و اگر قرار باشد عصبانی شوند، بهتر است اصلا هیچ كمكی نكنند، چون مشکل تشدید خواهد شد. اگر خود والدین، مضطرب و نگران درس کودکان باشند، کودکان از تکالیف منزجر می‌شوند. فرصت دهید تا فرزندتان خود شروع کند و از شما کمک بخواهد. مدام تذکر ندهید «بیا درس بخوان» یا اینکه «تکالیفت را نوشتی؟» گاهی لازم است اجازه دهید با عواقب کارش مواجه شود. اشکالی ندارد که بدون انجام تکالیف به مدرسه برود و معلم از او بخواهد تا علت انجام ندادن تکلیفش را توضیح بدهد.

برنامه‌ریزی کردن را آموزش دهید

از فرزند خود بخواهید که فهرستی از فعالیت‌های خود، اعم از درسی و غیر درسی تهیه کند و سپس به او کمک کنید تا مدت زمانی را که در اختیار دارد، برای انجام آن فعالیت‌ها تقسیم کند. فهرست تهیه شده متشکل از ساعت‌های شروع و پایان باشد تا فرزندان‌مان مدیریت زمان را به دست بگیرند.

 بیشتربخوانید:

کودکان و تکلیف مدرسه

دانش‌آموزان ابتدایی، گستره توجه کوتاهی دارند

پس بهتر است که زمان انجام تکالیف دانش‌آموز ۶ تا ۹ ساله بیشتر از نیم ساعت نباشد و زنگ تفریح‌های جالبی بین زمان انجام تکالیف داشته باشد. برنامه‌ریزی نباید صرفا درسی باشد. همه فعالیت‌های مورد علاقه‌اش را در برنامه‌ریزی بگنجانید تا عصبانیت و خستگی ناشی از تکرار درس را کمتر کنید.

خودتان الگوی مناسبی برای او باشید

با برنامه‌ریزی در امور منزل به صورت غیر مستقیم، برنامه‌ریزی را به او آموزش دهید. می‌توانید به عنوان مثال فهرست برنامه‌ریزی روزانه یا هفتگی خود را به همراه فرزندتان بنویسید و آن را در مکانی که در معرض دید خود و فرزندتان هست قرار دهید تا هم کودک نحوه نوشتن برنامه‌ریزی را یاد بگیرد و هم بداند با برنامه‌ریزی می‌تواند به تمام تکلیف‌ها و حتی برنامه‌های مورد علاقه خود رسیدگی کند.

شروع انجام تکالیف یا تمرین درس‌ها

 بلافاصله پس از برگشت دانش‌آموز از دبستان نباشد، بلکه زمانی باشد که او استراحت کافی کرده باشد. می‌توانید به او بگویید: «چطور است برنامه انجام تکالیف را از یک ساعت دیگر شروع کنیم؟» این زمان را به کودک بدهید تا خستگی ناشی از مدرسه را طی مدت یک ساعت کنار بگذارد.

 بیشتربخوانید:

عارضه های کوله‌پشتی سنگین دانش‌آموزان

  چگونگی برنامه دانش‌آموز برای انجام تکالیف

برنامه دانش‌آموز باید طوری تنظیم شود که در خانه بیش از 2 ساعت مشغول انجام تکالیف درسی نباشد. این زمان را ما بین زمان‌بندی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها تقسیم کنید تا فرزندتان خسته نشود. این زمان به صورت مداوم و بدون استراحت می‌تواند مخرب باشد.

تشویق دانش‌آموزان در اجرای برنامه‌ریزی

 اوقاتی که با نظم، برنامه را اجرا می‌کند او را تشویق کنید تا این رفتار در او پایدار شود و در آینده نیز از آن استفاده کند. با الفاظ و جملات محبت‌آمیز یا با خوراکی‌هایی که کودک‌مان به آن علاقه دارد، این اجرای منظم برنامه را تشویق کنید، البته نه به صورت روزانه، چون تکرار مداوم تشویق موجب عادت می‌شود و تشویق را در نظر کودک همیشگی و عادی جلوه می‌دهیم.

والدین در هنگام انجام تکالیف

 از شروع به کار فرزندتان، خودتان در کنارش قرار بگیرید، البته مشغول به کار خود باشید - مثل دوخت و دوز یا مطالعه - و به محض نیاز، به او کمک کنید. مستقیما سرتان روی دفتر و کتاب او نباشد. فاصله معینی را برای نشستن در کنار او مشخص کنید تا کودک کمتر شاهد نظارت شما بر انجام تکلیف او باشد.

خاموشی تلویزیون در هنگام انجام تکالیف

تا حد امکان تلویزیون را خاموش كنید. قانونی وضع نمایید كه بر طبق آن بچه‌ها تلویزیون تماشا کنند و بقیه زمان‌ها تلویزیون باید خاموش شود. خصوصا در هنگام انجام تکالیف و درس خواندن، زیرا تمرکز ناشی از یادگیری مختل می‌شود.

 بیشتربخوانید:

جملات تاثیرگذار در رفتار و شخصیت کودک

نقش نظم در فضای انجام تکالیف

نظم نقش مهمی در موفقیت دارد. سعی کنید تا حد امکان، فضای خانه منظم و پیش‌بینی‌پذیر باشد. خصوصا فضایی که کودکان مشغول درس خواندن و انجام تکالیف هستند، سعی شود بدون صدا و منظم باشد.

انجام تکالیف به تنهایی

 او باید بتواند به زودی تکالیفش را به تنهایی انجام دهد. برای ایجاد احساس مسئولیت، آرام‌آرام کنار بکشید. اگر شما همیشه نگران و مسئول انجام تکالیف فرزندتان باشید، خیالش راحت می‌شود و نگرانی احساس نمی‌کند. علاوه بر اینکه ناخواسته لذت درس خواندن را از او سلب کرده‌اید و وابستگی را در او ایجاد می‌کنید.

در نظر گرفتن مکانی برای انجام تکالیف

مکانی را برای درس خواندن و انجام تكالیف مدرسه در نظر بگیرید. تمام وسایل لازم را در اختیار كودك قرار دهید و لوازم غیرضروری را از آنجا خارج كنید. كارآیی اتاق مهم‌تر از زیبایی آن است. چیدمان و قرار دادن وسایل مهم و ضروری مورد نیاز کودک را هم به عهده خودش بگذارید تا فضای مکان مورد استفاده برای او خوشایند و مورد قبول باشد.