زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

نیلوفر انصاری

در طول دوران کودکی، قدرت تخیل کودک شما بسیار بالاست، به این معنی که می‌‌تواند چیز‌‌های جدید و ترسناکی را تصور کند. و به این علت که بخش زیادی از روز خود را سرگرم بازی‌‌های تخیلی (با اژدها‌‌ها، دایناسور‌‌ها و آدم‌‌های بد) می‌‌باشد، ‌مهار کردن این تخیلات هنگام خواب برای او دشوار است.

حتی ممکن است چیز‌‌هایی که در گذشته برای او ترسناک نبودند همانند اتاق خواب تاریکش، به علت آنچه در طول روز تصور می‌‌کند، ‌ناگهان وحشتناک جلوه کنند.

کودک شما همواره در حال یادگیری تفاوت‌‌های موجود بین واقعیت و تخیل است، بنابراین برای او امکان حضور موجودی نامریی در زیر تختش بسیار واقعی به نظر می‌‌رسد.

پاتریسیا شیتس، استاد مشاوره آموزشی دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، ‌می‌گوید: ترس‌‌های شبانه از تاریکی، جدایی از والدین، صداها و آدم‌‌هایی که در نظر کودک می‌‌توانند او را مورد آزار‌‌های جسمی قرار دهند، مرحله‌‌ای از رشد در کودکان است که از ۲ سالگی آغاز شده و تا ۸ الی ۹ سالگی ادامه دارد و بیشتر از آنچه والدین انتظارش را دارند به طول می‌‌انجامد.

علاوه بر داشتن قدرت خیال پردازی پویا، کودکانی که در دوره پیش دبستانی قرار دارند، به مرور زمان به این درک می‌‌رسند که که در دنیا چیزهایی وجود دارند که می‌‌توانند به آنها آسیب برسانند.

وظیفه شما در ۱۰ سال آینده کمک کردن به فرزند خود به منظور درک تفاوت‌‌های موجود بین یک خطر واقعی (سوار ماشین یک غریبه شدن) و چیزی است که صرفا به نظر او خطرناک جلوه می‌‌کند (جادوگری که کودک تصور می‌‌کند حد فاصل بین تخت و دیوار اتاقش است).

برای پایان یافتن ترس‌‌های شبانه کودک خود چه می‌‌توان کرد؟

شاید شما قادر نباشید به فرزندتان کمک کنید ترس‌‌هایش را کاملا بر طرف کند (زیرا این مرحله‌‌ای است که کودک باید طی کند)، آما راه‌‌های زیادی وجود دارند که به واسطه آنها کودک شما می‌‌تواند با ترس‌‌هایش کنار آمده و راحت تر بخوابد.

به منظور آماده کردن کودک خود برای خوابیدن، چند ساعت قبل از خواب برای او داستان‌‌های شاد خوانده و یا ویدیو‌‌های شاد بگذارید (حتما مشاهده کرده اید که بعضی از کارتون‌‌ها و یا داستان‌‌های افسانه‌‌ای محتوای تیره و تاری دارند که برای کودکان مناسب نمی‌باشند).

از تماشای برنامه‌‌ها و فیلم‌‌های مهیج و خشونت آمیز در حضور فرزندتان، خودداری کنید.

سعی کنید بعد از ظهر‌‌ها محیطی آرام در خانه ایجاد کنید که حمام آب گرم، داستانی ساده، یک موسیقی ملایم و چندین دقیقه بودن در کنار او را شامل شود.

نیمه باز نگه داشتن در اتاق، بازی کردن یا لالایی خواندن و تشویق کردن کودک خود به خوابیدن با اسباب بازی و یا پتوی مورد علاقه‌اش هم می‌‌توانند در حل این مشکل کمک کنند.

اگر فرزند شما، خواهر و برادر و یا حتی حیوان خانگی دارد، اجازه دادن به آنها برای خوابیدن در یک اتاق باعث می‌‌شود این ترس‌‌های شبانه با همان سرعتی که ایجاد شده‌اند ناپدید شوند.

اگر کودک شما از تنها بودن می‌‌ترسد و فقط با بودن در کنار شما آرامش می‌‌گیرد، می‌‌توانید از مانیتور‌‌های کودک استفاده کنید.

راه‌‌های جدید اجازه می‌‌دهند کودک شما با مانیتور صحبت کرده و صدای شما را که جواب او را می‌‌دهید بشنود و به او این اطمینان را بدهد که شما همواره در کنار او هستید حتی وقتی نمی‌تواند شما را ببیند.

مراقب باشید این مزیت می‌‌تواند به راحتی مورد سوءاستفاده قرار گیرد و استفاده دایمی از آن خسته کننده است.

اما این راه حلی است که به وسیله آن می‌‌توانید کودک نگران خود را در تخت نگه دارید در حالی که خود جای دیگری هستید. بعد از چند شب استفاده مفرط از مانیتور کاهش یافته و تنها حضور مانیتور در اتاق کودکتان به او آرامش می‌‌دهد.

از اینکه کودکتان  قبل از پایان یافتن ترس‌‌های شبانه و وارد شدن به مرحله‌‌ای دیگر، در کنار شما بخوابد نگران نباشید.

تا زمانی که هیچ یک از شما با این مسئله مشکلی ندارد، این زمان به خوبی سپری می‌‌شود.

چگونه می‌‌توانید به ترس‌‌های غیر طبیعی فرزندتان پی ببرید؟

اگر شما تمام راه‌‌های ممکن برای آرامش دادن به فرزند خود را امتحان کرده‌اید اما او هنوز به شدت می‌‌ترسد، این احتمال وجود دارد که ترس‌‌های او بیشتر از حالت طبیعی بوده و تبدیل به فوبیا و یا مشکلات اضطرابی شده باشد .

نشانه‌‌های آشکار فوبیا شامل گریه کردن و ادامه داشتن آن بیش از چند دقیقه و هم چنین ابراز ترس‌‌هایی فراتر ازترس یک کودک می‌‌باشند.

برای مثال بجای گفتن (من از تاریکی می‌‌ترسم) بگوید (چراغ‌‌ها را روشن بگذارید تا دزد‌‌ها ما را نکشند).

ترس‌‌های شبانه مفرط و مداوم می‌‌توانند ناشی از پریشان شدن یا اتفاقی اضطراب‌آور در خانه، پیش دبستانی، مهد کودک و یا جای دیگری باشند.

حتی کم سن و سال‌ترین کودکان نیز از محیط اطراف خود با خبر بوده و نسبت به استرس ناشی از جدایی مادر و پدر، فوت یکی از اعضا خانواده و یا بیکاری والدین آسیب پذیر می‌‌باشند.

نقل مکان کردن به خانه‌‌ای جدید، پرستار بچه و یا معلم جدید و تجربه خشونت و یا بلای طبیعی و همچنین آزار‌‌های روحی و جسمی نیز می‌‌توانند از جمله عوامل ترس‌‌های شبانه باشند.

اگر کودک شما برای اجتناب از ترس خود دست به هر کاری می‌‌زند یا به علت ترس بسیار زیادش نمی تواند بخوابد، ‌این احتمال وجود دارد که دارای یک مشکل اساسی عاطفی باشد که باید حل شود، در این صورت از دکتر کودک‌تان بخواهید درمانگر مناسبی به شما معرفی کند.