تعداد اسباب بازی‌های كودكان پرتحرك
یك كودك آرام می‌تواند هم‌زمان چندین اسباب‌بازی داشته باشد، ولی یك كودك پرتحرك و شلوغ، ممكن است اگر چندین اسباب‌بازی در اختیار داشته باشد، هیجان‌زده و برانگیخته شود. بنابراین برای كودكان پرتحرك، اسباب بازی‌های كمتری تهیه كنید. كلاً اسباب‌بازی‌های اضافه را كنار بگذارید و اسباب‌بازی‌های خراب و شكسته را دور بیندازید یا اگر می‌توانید، آنها را تعمیر كنید و به كودكان دیگر بدهید. حتی به كودك خود یاد دهید كه اسباب‌بازی‌هایش را به كودكان محروم یا سازمان‌های خیریه ببخشد.
پاداش دادن
در انتها اگر كودكتان از اسباب بازی و وسایلش به خوبی مراقبت كرد، به او پاداش دهید. گاهی لازم است برای كودك خرابكار امتیاز تعیین كنید تا اسباب‌بازی‌اش به او بازگردانده شود. گاهی هم پاداش كلامی برای مراقبت‌های معمولی كودك از وسایلش كافی است.
والدین بهترین الگو برای فرزندانند؛ پس از وسایل و لوازم خود به درستی استفاده كنید تا الگوی بهتری در اختیار آنها قرار دهید. به فرزندانتان مراقبت از نعمت‌هایی را كه در اختیار دارند، بیاموزید. آنها را مصرف‌گرا بار نیاورید. قدرشناسی را از ابتدا به آنها آموزش دهید.
پس گرفتن اسباب‌بازی‌ها
گاهی لازم است تعداد مشخصی از اسباب‌بازی‌ها را در اختیار كودك قرار دهید و وقتی كارش تمام شد، آنها را پس بگیرید. بدین ترتیب كودكتان ارزش بیشتری برای اسباب‌بازی‌اش قائل خواهد شد. خصوصاً اگر سابقه خراب كردن اسباب‌بازی‌هایش را دارد، این روش می‌تواند مؤثر باشد.
قوانین استفاده از اسباب‌بازی‌ها
برای بازی كودك قوانینی وضع كنید. به او بیاموزید كه چگونه با اسباب‌بازی‌هایش بازی كند و چگونه وقتی آنها را لازم ندارد، كنار بگذارد تا خراب نشوند. كاری كنید تا كودك با كنار انداختن اسباب‌بازی آنها را بی ارزش نكند.
راه‌های ابراز درست احساس را به كودك بیاموزید
كودك شما باید بداند عصبانی شدن اشكالی ندارد، ولی نباید عصبانیتش را با كتك زدن، داد و فریاد، شكستن و پرتاب كردن و مشابه اینها نشان دهد. به او بیاموزید درباره احساسش هرقدر هم منفی باشد، صحبت كند. اول خودتان این روش را با رفتارتان به او بیاموزید تا احساسش را كلامی كند.
برای مثال بگویید: «من خیلی عصبانی هستم، چون چرخ خیاطی‌ام دوباره از كار افتاده. تعمیركار همین حالا اینجا بود و كلی پول گرفت؛ اما باز هم خراب شده است. باید دوباره به تعمیركار تلفن بزنم، ولی باید خودم را كنترل كنم تا پرخاش نكنم...» تا زمانی كه كودكتان این روش را بیاموزد، لازم است عصبانیت خود را کلامی کرده و به او گوشزد كنید تا یاد بگیرد. البته اگر كودك شما کوچک‌تر است، اول روی احساس او اسم بگذارید؛ چون او حتی احساس خشم خود را هم نمی‌شناسد.
برای مثال، وقتی مشغول بازی ساختمان‌سازی است و نمی‌تواند دو قطعه را با هم جفت كند، ممكن است به گریه بیفتد و قطعات را پرتاب كند. در اینجا لازم است به او بگویید: «نباید اسباب بازی‌ها را پرتاب كنی. چون نتوانستی قطعات را جفت كنی ناراحت شده‌ای؛ حالا برو آنها را بیاور تا كمكت كنم».
یا بگویید: «اگر به جای گریه كردن و پرتاب كردن قطعات از من كمك بخواهی، خوشحال می‌شوم كمكت كنم» اگر باز هم به پرتاب آنها ادامه داد، بگویید: «انگار هنوز برای این بازی آمادگی نداری ،پس فعلا آن را برمی‌دارم».
برای خواندن بخش اول- خراب نكن- اینجا کلیک کنید.
