زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

تحریریه ماهنامه کودک سالم

آیا برای کودک من بد است که درگیر بازی‌های کامپیوتری بشود؟

آیا بازی‌های کامپیوتری رشد مغزی و ذهنی کودک را افزایش می‌دهند؟

این که کودکان و نوجوانان هر خانواده به جای بازی‌های جسمانی و ورزش، به بازی‌های کامپیوتری می‌پردازند اشکال دارد؟

آیا بازی‌های کامپیوتری روی اعصاب کودکان ما تاثیر می‌گذارند و آنها را پرخاشگر می‌کنند؟

مدتی است که این پرسش‌ها و پرسش‌های مانند این، درباره بازی‌های کامپیوتری در بین والدین رواج پیدا کرده است. کودکان و نوجوانان و حتی جوانان زمان زیادی را صرف انجام بازی‌های کامپیوتری می‌کنند و پدر و مادر‌ها نمی‌دانند در این زمینه لازم است چه موضعی را داشته باشند. درباره مزایا و معایب بازی‌های کامپیوتری مطالب زیادی وجود دارد که حتما شما هم آنها را خوانده یا شنیده‌اید که عبارتند از :

اذیت شدن چشم‌ها، پوست و استخوان‌های بدن

 برای انجام بازی‌های کامپیوتری لازم است چشم‌ها به صفحه نمایش کامپیوتر خیره باشند. بیشتر وقت‌ها بازیکن در حالت آماده به حرکت یا حمله است در نتیجه گردن و کتف و دست‌ها خصوصا مچ دست‌ها منقبض‌اند. اگر بازی را تا چند ساعت ادامه بدهد ستون فقرات هم درگیر خواهد شد. نوعی فشار هم بر ذهن وارد می‌شود و وقتی سرعت بازی بالا باشد خستگی و فشار عضلانی فرد را بی‌قرار و اذیت می‌کند. پوست هم که در معرض مداوم اشعه‌هایی قرار می‌گیرد که از صفحه رایانه پخش می‌شود.

خشونت و پرخاش

جنگ و خشونت در بیشتر بازی‌های رایانه‌ای وجود دارد و کودک باید برای رسیدن به مرحله بعدی بازی با نیروهای به اصطلاح دشمن بجنگد، استمرار چنین بازی‌هایی می‌تواند کودک را پرخاشگر و ستیزه جو بار آورد.

بی‌علاقگی به اطراف

کودکانی که به طور مداوم با این بازی‌ها درگیرند تا حدی درونگرا و بی‌علاقه به اطراف می‌شوند، معمولا فرد متوجه محرک‌های محیطی نمی‌شود و آنقدر ذهنش معطوف به بازی می‌شود که نمی‌تواند از اتفاقات محیط اطراف بهره‌ای ببرد.

عدم رشد خلاقیت فردی

خلاقیتی که در بازی‌های کامپیوتری نیاز هست توسط طراح بازی طراحی شده و کودک نمی‌تواند خودش دخل و تصرف خاصی در بازی داشته باشد مگر آن که از آن چه طراح در بازی طراحی کرده استفاده کند. همچنین قدرت سازندگی و خلق در کودک رشد نمی کند. هر کودک یا نوجوانی باید بتواند چیزی را بسازد یا تعمیر کند یا اثری هنری تولید کند. یادگیری زندگی و مهارت‌های آن، با این نوع ساختن به دست می‌آید اما در اغلب بازی‌های کامپیوتری چنین امکانی فراهم نمی‌شود.

افت تحصیلی

متاسفانه انجام بازی‌های کامپیوتری در سال تحصیلی  می‌تواند موجب افت تحصیلی بشود. چون بازی‌های کامپیوتری بر خلاف بازی‌های معمولی برای کودکان و نوجوانان تفریح محسوب نمی‌شوند. بازی‌های دیگر می‌توانند مفرح باشند و بعد از بازی کودک با انرژی و اشتیاق بیشتر به درس خواندن می‌پردازد اما بازی‌های کامپیوتری چشم و ذهن را خسته می‌کنند و بعد از آنها با خستگی نمی‌توان سراغ درس رفت.

عدم کسب مهارت‌های عملی

کودک و نوجوان باید یاد بگیرد گل بکارد و در باغچه یا گلدان سبزی کاری کند؛ کارهایی مانند آشپزی، خیاطی یا نجاری ساده، کارهای دستی و مهارت‌های زندگی را بیاموزد و عملا وارد زندگی بشود و مهارت‌های والدین را یاد بگیرد. متاسفانه مشغولیت بیش از اندازه به بازی رایانه‌ای آنها را از مهمترین بخش زندگی که کسب مهارت‌های عملی است باز می‌دارد.

برای خواندن بخش دوم - کودکان و بازی‌های کامپیوتری - اینجا کلیک کنید.