تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
خوب حواس‌تان را جمع كنید
همین حافظه قوی كودكان در این سن و سال است كه ایجاب می‌كند در حضور آنها مراقب حرف زدن‌تان باشید و هر لغت یا اصطلاحی را به زبان نیاورید و درباره موضوعاتی كه مناسب سن او نیست صحبت نكنید. در همین سنین است كه شخصیت كودك شكل می‌گیرد و اگر او با پدر و مادری زندگی كند كه به یكدیگر و به دیگران احترام نمی‌گذارند و مدام كلمات زشت و بی‌ادبانه از دهان‌شان در می‌آید، این رفتار در وجود او هم تثبیت خواهد شد و زمانی شما به اشتباه خود پی می‌برید كه كار از كار گذشته و هر قدر هم تلاش كنید نخواهید توانست به پسر یا دختر نوجوان‌تان یاد دهید كه مودبانه‌تر حرف بزند و گستاخی نكند.
وقتی كودك شما بی‌ادبانه حرف می‌زند
اگر شما صاحب یك یا چند فرزند هستید، حتماً عاشقانه آنها را دوست دارید و حاضرید برای تربیت بهتر آنها هر كاری بكنید. پس بدانید، زمانی كه كودك شما آرام و خوش خلق و سرحال است و هرچه شما می‌گویید گوش میدهد، باز هم رفتار با او نیاز به ترفند‌های خاصی دارد. ولی همیشه اوضاع این طور نیست. بعضی اوقات شما با فرزند 10 ساله‌تان به ملایمت حرف می‌زنید، از او می‌خواهید كاری برایتان بكند یا درباره كارهای مدرسه یا اتفاقی كه برایش افتاده از او سوال می‌كنید و لحن‌تان هم اصلا خشن نیست؛
با این حال او جواب‌تان را نمی‌دهد، رویش را برمی‌گرداند، داد می‌زند كه از اتاقش بیرون بروید یا با گستاخی تمام در چشمان‌تان زل می‌زند و با بی‌ادبی به شما می‌گوید مجبور نیست جواب دهد یا اصلا دلش نمی‌خواهد برایتان كاری انجام دهد!
اینجاست كه والدین، بخصوص آنها كه جوان‌ترند یا تنها همین یك فرزند را دارند، گیج می‌مانند كه چرا كودك معصوم‌شان كه تا چندی پیش خوش اخلاق و مهربان بود، حالا چند وقتی است كه با گستاخی جواب میدهد، به هم سن و سالانش فحش میدهد و بدتر از همه گاهی بزرگترها یا والدینش را هم از این كلمات زشت بی‌نصیب نمی‌گذارد. سوال اینجاست:
چرا كودكان گستاخی می‌كنند؟
اگر شما هم با معضل كودك بی‌ادب روبه‌رو باشید كه احتمالش هم كم نیست، دوست دارید جواب این سوال مهم را بدانید. این مسأله علل گوناگونی دارد؛ ولی مهم‌‌ترین آنها این است كه او می‌خواهد با بلند كردن صدایش و به كار بردن كلمات ناشایستی كه متاسفانه اكثر اوقات در خانه شنیده و شاید شما هم وقتی از دست كسی عصبانی شده‌اید بر زبان آورده‌اید، جلب توجه كند!
او به خیال خودش می‌خواهد نشان دهد كه بزرگ شده است. بعضی مواقع هم آنها دوست دارند والدین یا معلمان و مربی‌های‌شان را به چالش بكشند و مهارت آنها را در بحث كردن بیازمایند و به آنها نشان دهند كه اگر كاری را دوست نداشته باشند، انجام نمی‌دهند و هیچ كس در بحث كردن حریف آنها نیست؛ حتی كسی كه ممكن است سنش سه برابر او باشد. این كودك می‌خواهد به بزرگترها ثابت كند از آنها چیزی كم ندارد. وقتی كودك یازده ساله یا هشت ساله شما این كلمات ناشایست را بر زبان می‌آورد، جواب بزرگترها را با گستاخی میدهد و به زبان ساده پررویی می‌كند، احساس قدرت خواهد كرد.
متاسفانه بسیاری از والدین پدر مادرها از ترس اینكه كودك آبروی‌شان را بخصوص جلوی غربیه‌ها نریزد، وقتی صدایش را بلند می‌كند یا با گستاخی به خواسته آنها تن در نمی‌دهد، فورا دست از سرش برمی‌دارند و اجازه می‌دهند هر كاری میل دارد بكند. برخی از والدین هم برای اینكه كودك یكی یك دانه‌شان ناراحت و دلخور نشود، به محض اینكه می‌بینند او از دستور آنها عصبانی شده یا از اینكه به او تذكر داده‌اند اخم كرده و ممكن است جیغ و فریاد كند و با بی‌ادبی بگوید: «به من چه!» یا «به تو ربطی ندارد...هر كار دلم بخواهد می‌كنم»، فورا ساكت می‌شوند.
بدتر از همه اینكه حتی ممكن است برای اینكه فرزند حساس‌شان جلوی همبازی‌هایش كم نیاورد، وقتی آنها از رفتار این كودك بی‌ادب انتقاد می‌كنند، طرف او را می‌گیرند و حق را به فرزند گستاخ‌شان می‌دهند، مبادا او جلوی دیگر بچه‌ها خجالت بكشد و خدای نكرده در روحیه و اعتماد به نفسش اثر منفی بگذارد !! به این ترتیب او قدرتی را كه می‌خواهد، به دست می‌آورد و به راحتی راه رسیدن به خواسته‌هایش را پیدا كرده و می‌فهمد كه پدر و مادرش از بی‌ادبی و پررویی او (به خصوص در جمع) وحشت دارند و كافی است كمی داد و هوار كند، با گستاخی در روی آنها یا بزرگتر دیگری بایستد و گاهی اوقات فحش بدهد تا به خواسته‌اش برسد.
