زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

ركسانا خوشابی ؛ كارشناس ارشد مشاوره بالينی

آیا شما فرزند دارید؟ آیا فرزند‌تان بزرگ شده‌ است؟ اگر بله، می‌خواهیم از شما بپرسیم اگر فرصت دیگری به شما داده شود و دوباره به زمان كودكی فرزندتان بازگردید، با او چه رفتاری خواهید داشت؟ آیا رفتارتان همان رفتار قبلی خواهد بود؟ما این سوال را از تعدادی از مراجعان و آشنایان پرسیده‌ایم. بعضی از آنها با اشك و اندوه پاسخ دادند و برخی با ندامت و پشیمانی و تعدادی هم لبخند زدند!

بعضی از این پاسخ‌ها را بخوانید

 اگر به گذشته برمی‌گشتم، فرزندم را كتك نمی‌زدم؛ فقط كلامی تنبیه‌اش می‌كردم.

 اگر دوباره فرزندم كوچك می‌شد، وقت بیشتری با او می‌گذراندم و سر كار نمی‌رفتم.

 آرزو داشتم بیشتر به كودكم نگاه می‌كردم. وقتی حالا به عكس‌هایش نگاه می‌كنم، باورم نمی‌شود كه اینقدر دوست‌داشتنی بوده. اما آن وقت‌ها فقط كارهای بدش را می‌دیدم.

 همیشه سرش داد می‌زدم. اگر به گذشته برمی‌گشتم به جای عیب و ایراد گرفتن، سعی می‌كردم بیشتر او را درك كنم.

 اگر به عقب برمی‌گشتم با او نقاشی می‌كردم. اجازه می‌دادم خودش را رنگی كند و هر چه دلش می‌خواهد بكشد.

 اگر می‌شد، نمی‌گذاشتم اخم و ناراحتی‌ام را ببیند. به جای دراز كشیدن و غصه خوردن و افسرده بودن، بیشتر با او می‌خندیدم.

 به خاطر یك نمره بد او را به شدت مواخذه و تنبیه نمی‌كردم؛ در عوض اهمیت و ارزش درس خواندن را به او می‌آموختم و كمك می‌كردم بدون احساس بی‌عرضگی به اصلاح خود بپردازد.

 به جای تاكید بر اینكه باید دانشگاه برود و در رشته‌های مردم پسند قبول شود ، به او كمك می‌كردم كه بفهمد به درد چه كاری می‌خورد و او را در آن كار هدایت می‌كردم.

 اگر فرصت بود به گذشته برگردم كودكم را به زور نمی كشیدم و كمتر به او سخت می‌گرفتم.

بیشتر ما با فرزندمان همان رفتاری را داریم كه والدین مان با ما داشته اند. حتی زمانی كه از رفتار والدین‌مان دل خوشی نداریم، باز هم همان رفتارها را ناخودآگاه تكرار می‌كنیم. گاهی هم از آن طرف بام می‌افتیم و رفتارهای كاملاً متضاد با رفتار والدین خود در پیش می‌گیریم تا ثابت كنیم روش تربیتی ما از آنها بهتر است! اكثر ما درپرورش فرزندمان بیشتر به نیازهای مادی توجه داریم. بیشتر به او «باید» و «نباید»‌ها را متذكر می‌شویم.

مرتبا داریم درس اخلاق می‌دهیم یا فرزندمان را تصحیح می‌كنیم و یك خروار توصیه و پیشنهاد و حكم بر سرش می‌ریزیم و ... اما نیازهای واقعی فرزندان ما چیست؟ گاهی هم گمان می‌كنیم باید او را قادر مطلق منزل‌مان بدانیم و هر چه می‌خواهد برایش فراهم كنیم تا مادر یا پدر خوبی باشیم. كه این كار‌ها هم افراطی اند. در زمان كنونی والدین از انبوه توصیه‌های روانشناختی خسته شده‌اند؛

توصیه‌هایی كه اگر آنها را نفهمیده و سطحی به كار بندند، روابطشان را مصنوعی و از حالت زنده و طبیعی خارج می‌كنند یا منجر می‌شوند كه فرزندسالاری در خانه‌ها رشد كند...

برای خواندن بخش دوم -هميشه فرصت برای جبران هست- اینجا کلیک کنید.