تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
معمولا گریه نوزادان در شش هفته اول بعد از تولد زیاد است و پس از آن به تدریج کاهش می‌یابد. به هر حال این گریهها نقطه پایانی دارند. شاید شما مجبور باشید هفته‌های اول را صبور باشید و تحمل کنید؛ اما همه چیز به زودی بهتر می‌شود.
به دنبال کمک باشید. اگر می‌توانید در چنین شرایطی از دیگران کمک بگیرید.
اگر یکی از اعضای خانواده یا دوستان به شما پیشنهاد داد کارهای خانه را برای‌تان انجام دهد یا غذای آن روز را برای‌تان تهیه کنید، پیشنهاد او را بپذیرید. همچنین با مادرانی که در این زمینه تجربه کافی یا در شرایط مشابه شما قرار دارند، صحبت کنید.
متخصصان معتقدند که در چنین شرایطی والدین اگر بتوانند به یک سوم نیازهای فرزندشان پاسخ دهند، شرایط سالم و خوبی برای رشد او مهیا کرده‌اند. سعی نکنید همه کارها را دقیق و عالی انجام دهید. در عوض در ساعاتی که فرزندتان آرام است، از بودن در کنار او لذت ببرید.
دلایل عمده گریه نوزادان
خستگی یا نیاز به خواب پوشک خیس یا کثیف گرسنگی سر و صدای زیاد دل درد یا حساسیت غذایی انواع دیگر درد یا بیماری گاز معده ترس از غریبه ها
بیشتر کودکان از گریه برای ابراز نیازهای‌شان استفاده می‌کنند و تا زمانی‌که نیازشان برطرف نشود، به گریه کردن ادامه می‌دهند. اما برخی کودکان به جای گریه، از خود واكنشی نشان نمی‌دهند. در واقع به گونه‌ای بی‌تفاوت هستند. (البته این رفتاری‌ست که گاه در بزرگسالان نیز مشاهده می‌شود) این کودکان ممكن است بسیار آرام و دلنشین به نظر برسند، اما این شرایط، یک شرایط غیر عادی و گاه خطرناک است؛ زیرا ممکن است کودک نیازی داشته باشد و شما متوجه آن نشوید و نتوانید به موقع به آن نیاز پاسخ دهید.
اگر فرزند شما چنین است، حتما با یک متخصص کودک مشورت کنید.
هر کودکی ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد
شاید شما قبلا این نکته را شنیده باشید، اما باز هم وقتی پدر یا مادری از اینکه فرزندش بسیار آرام است برای شما می‌گوید، ناراحت و نگران می‌شوید. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکان مقایسه نکنید. این مقایسه‌های نابجا و انتظارات غیر اصولی فقط احساسات منفی را در شما تقویت می‌کند. سعی کنید تا می‌توانید خودتان را آرام کنید. شرایط فرزند شما به زودی بهتر می‌شود.
کنار آمدن با گریه کودکان بهانه‌گیر
ظرفیت خود را بشناسید. به هشدارهای درونی خود توجه کنید و بدانید چه زمانی ظرفیت شما پر می‌شود و دیگر نمی‌توانید شرایط را تحمل کنید. هر چه زودتر این ظرفیت را بشناسید، زودتر می‌توانید از کمک اطرافیان بهره بگیرید. راه های زیادی برای حفظ آرامش شما وجود دارد؛ می‌توانید از کسی کمک بگیرید و خودتان کمی‌استراحت کنید یا اینکه چند دقیقه ای در هوای آزاد قدم بزنید. این کارهای کوچک به شما کمک می‌کند روحیه خود را بازسازی کرده و بهتر بتوانید از فرزند خود مراقبت کنید.
آرام کردن نوزاد در حال گریه
راهکار اول: سعی کنید نیاز نوزاد را بفهمید: نوزادان به دلایل گوناگونی گریه می‌کنند. در واقع گریه اصلی‌ترین راه برقراری ارتباط آنهاست. نوزادان از طریق گریه توجه اطرافیان را به خود جلب و نیازهای‌شان را ابراز می‌کنند. ممکن است اوایل تشخیص نوع گریه نوزاد سخت باشد، اما به تدریج و با کمی‌دقت می‌توان تفاوت بین انواع گریه نوزاد را تشخیص داد. از این طریق شما بهتر می‌توانید نیازهای فرزندتان را برآورده کنید.
راهکار دوم: به حالات و علائم فرزند خود توجه کنید: کودکان تمام دنیا را از طریق حواس خود درک می‌کنند؛ به همین دلیل است که نسبت به مسائل گوناگون واکنش‌های یکسانی ندارند. سعی کنید عادات و حالات فرزند خود را بشناسید و نیازهای او را بموقع تشخیص دهید. به نکات زیر توجه ویژه داشته باشید:
تغییر حالات: آیا حالت فرزند شما با تغییر محیط، آب و هوا و زمان روز تغییر می‌کند؟ یا با خوردن برخی غذاها آرام می‌شود؟ مثلا اگر فرزندتان صبح‌‌ها گریه می‌کند، به دنبال علائمی‌نظیر خمیازه کشیدن یا مالیدن چشم‌‌ها باشید. احتمالا گریه او به دلیل خواب آلودگی است.
واکنش به شرایط و محیط‌های گوناگون: نوزادان اغلب علائمی‌از خود بروز می‌دهند که بزرگسالان متوجه آن نمی‌شوند. برای مثال اگر فرزند شما در یک محیط شلوغ قرار بگیرد، شروع به گریه کردن می‌كند. یا اگر تغییری در برنامه عادی و روزانه ایجاد شود، فرزند شما خوشش نخواهد آمد.
تفاوت گریه نوزاد: در اولین نگاه، همه گریهها شبیه هم هستند، اما با کمی‌دقت متوجه خواهید شد که یک گریه می‌گوید: «من گرسنه هستم» در حالی‌که دیگری گریه خستگی است. به‌شدت گریه و بلندی یا کوتاهی آن توجه کنید. حالت قرارگیری بدن نوزاد و صورت او نیز مهم است.
اگر تشخیص این حالات برای شما سخت است، ناامید نشوید. ممکن است برخی والدین دیرتر با حالات فرزند خود آشنا شوند، اما به هر حال روزی شما حالات مختلف فرزندتان را تشخیص خواهید داد.
راهکار سوم: حالت روحی خود را بسنجید: احساس مسؤولیت حسی است که هر پدر و مادری باید نسبت به فرزند خود داشته باشند، اما این حس نباید به حس عذاب وجدان تبدیل شود. هنگامی‌که فرزند شما در حال گریه کردن است، اگر عذاب وجدان داشته باشید و مدام خودتان را مقصر بدانید، نه تنها نمی‌توانید خوب به وظیفه خود عمل کنید، بلکه ممکن است عملکردی منفی نیز داشته باشید.
احساس‌هایی از قبیل عذاب وجدان، ناراحتی، عصبانیت، استرس و وابستگی بیش از حد می‌تواند مانع بزرگی بر سر راه انجام وظایف شما به حساب بیاید. اگر شما به هر دلیل خسته هستید یا احساس افسردگی میکنید، حتما برای مراقبت از فرزندتان از یکی از اطرافیان کمک بگیرید.
