دکتر ریحانه برکتین؛ متخصص نوزادان و کودکان
عفونتهای دستگاه ادراری در یک تا سه درصد دختران و در حدود یک درصد پسران رخ میدهد.
شیوع عفونت ادراری با سن تغییر میکند، به طوری که در سال اول زندگی پسران بیشتر از دختران مبتلا شده و بعد از یک تا دو سالگی شیوع در دختران بیشتر است و گاهی این نسبت به ده برابر میرسد. در دختران معمولا اولین زمان بروز عفونت ادراری تا قبل از سن پنج سالگی بوده و اوج آن در هنگام آموزش توالت رفتن است، در پسران اکثر موارد عفونت ادراری در سال اول زندگی رخ داده و به ویژه پسرانی که ختنه نشده باشند، سال اول است.
علائم عفونت ادراری
عفونت ادراری معمولاً به وسیله باکتریهای روده بزرگ به وجود میآید، علائم عفونت ادراری بسته به محل درگیری دستگاه ادراری متفاوت است.
سیستیت عفونت مثانه است و علائم آن سوزش ادرار، احساس درد موقع ادرار کردن، تکرر ادرار؛ درد در ناحیه زیر ناف بیمار و ادراری بد بو میباشد، اما معمولاً تب و یا آسیب کلیه بوجود نمیآید، البته ادرار بدبو علامت اختصاصی نیست. پیلونفریت که منظور عفونت کلیههاست خود را با علائمی مثل درد پهلوها یا شکم، استفراغ و اسهال نشان میدهد.
نوزادان میتوانند با علائم غیر اختصاصی مثل کاهش تغذیه مناسب، زردی و کاهش وزن خود را نشان دهند و در واقع تمام کودکان کوچک را در صورت وجود تب بدون علامت، بایستی از نظر احتمال عفونت ادراری بررسی نمود.
در بعضی از موارد با شیوع کمتر کودک دچار هماچوری و یا دفع خون در ادرار میباشد.
علل عفونت ادراری
اکثر عفونتهای ادراری ناشی از آلودگی عفونی به دلیل باکتریهای روده و یا باکتریهایی که در ناحیه مجاری ادراری تجمع یافتهاند میباشد که وارد مجرای ادرار شده و باعث عفونت ادراری میشود.
در کودکان پسری که ختنه نشده باشند نیز تجمع این باکتریها در زیر پوست آلت تناسلی میتواند یکی از علل عفونت ادراری باشد، البته به ندرت نیز از عفونتهای ادراری از طریق خون بهوجود میآید.
برخی از عوامل خطر برای ایجاد عفونت ادراری در کودکان عبارتند از: جنس مونث، ختنه نشدن پسر بچهها، وجود رفلاکس (برگشت) ادراری، مواقع آموزش توالت رفتن، اختلالات ادرار کردن، وجود انسداد در مجاری ادراری، بیماریهای مجرای ادرار، تمیز کردن از پشت به جلو بهخصوص در دختر بچهها، استفاده از وان در حمام، لباس زیر تنگ، وجود یبوست و اختلالات آناتومیک مثل چسبندگی مجاری تناسلی و ... .
در دختران عفونت ادراری در سنین آموزش توالت به علت عملکرد مکانیسم ادرار کردن به وجود میآید، در حالی که کودک سعی میکند خود را خشک نگه دارد، مثانه دارای حرکات مهار نشدهای است تا ادرار را خارج کند، در نتیجه جریان ادراری پرفشار و ناکامل به وجود میآید و اینها باعث احتمال عفونت ادراری میشود.
مشابه این حالت در کودکانی است که برای استفاده از توالتهای مکانهای عمومی مثل مدارس، اجتناب میکنند.
استفاده از سوند در مجاری ادراری مثلا برای اندازهگیری حجم ادرار و یا در زمان انجام عکسبرداری هم میتواند باعث ایجاد عفونت ادراری شود.
یبوست و تجمع مدفوع هم با ایجاد اختلال در عملکرد ادراری، احتمال عفونت ادراری را افزایش میدهد.
سایر ناهنجاریها مثل چسبندگی لبیا مینور شبیه به یک سد عمل کرده و باعث دفع ادرار از طریق واژن میشود و کودک مستعد عفونت ادراری میشود.
فعالیت جنسی در دختران نوجوان نیز یکی از عوامل مستعد کننده بروز عفونت ادراری میباشد. عفونت ادراری در شیرخوارانی که از شیر مادر تغذیه میکنند نسبت به آنهایی که شیرخشک میخورند کمتر میباشد.
اگر باکتری از مثانه به کلیهها راه پیدا کند؛ عفونت کلیه یا پیلونفریت رخ میدهد، در این صورت ادرار آلوده میتواند باعث ایجاد پاسخ التهابی در کلیه، زخم و آسیب آن شود.
کودکان در هر سنی با عفونت ادراری تب دار میتوانند دچار آسیب در کلیهها شوند، اما خطر ایجاد آن در کودکان کوچکتر از دوسال در بیشترین حد خود میباشد.
تشخیص
با توجه به علائم بالینی کودک و یافتههای آزمایش ادرار، میتوان به عفونت ادراری شک کرد.
در این حالت انجام یک کشت ادرار برای تایید درمان مناسب لازم است؛ چندین راه برای به دست آوردن نمونه ادراری وجود دارد؛ اما بعضی از انها دقیقتر میباشد.
در کودکانی که آموزش توالت رفتن دیدهاند نمونه وسط ادرار آنها قابل قبول است، قبل از گرفتن نمونه، محل خروج ادرار باید بهدقت تمیز شود؛ در کودکان ختنه نشده پوست آلت بایستی کنار زده شود، در غیر این صورت ادرار ممکن است آلوده باشد.
تهیه نمونه ادرار در کودکان کوچکتر بهوسیله سوند یا از طریق ورود سوزن در محل مثانه، راه دیگری است که معمولا در موارد بستری بیمار کاربرد دارد، استفاده از کیسه ادراری استریل؛ بعد از تمیز کردن مجرای ادراری فقط در صورت شرایط خاص ممکن است قابل اعتماد باشد.
درمان
عفونت حاد مثانه برای جلوگیری از پیشرفت به سمت عفونت کلیه بایستی سریعا درمان شود؛
در مواردی که علائم بیمار حاد و شدید است پس از انجام آزمایش ادرار درمان سریع آغاز میگردد، اگر علائم خفیف باشد یا تشخیص مورد شک باشد درمان تا حاضر شدن کشت ادرار به تاخیر خواهد افتاد و در صورت نیاز تکرار خواهد شد.
در عفونتهای ادراری مثانه طول درمان کوتاهتر میباشد؛ اما در عفونتهای حاد تبدار کلیه درمان ۱ یا ۲ هفته با آنتیبیوتیک مناسب خواهد بود، اگر کودک سن کمی داشته باشد و یا دچار استفراغ مکرر بوده، بهطوریکه قادر به نوشیدن مایعات نباشد بایستی در بیمارستان بستری شده و علاوه بر مایعدرمانی وریدی، آنتیبیوتیک تزریقی مناسب دریافت نماید.
حین درمان بایستی مراقب برخی عوارض داروها بود و همچنین انجام کشت ادرار یک هفته بعد از اتمام درمان جهت اطمینان از پاک شدن ادرار توصیه میشود.
در موارد عفونت ادراری مکرر، بایستی عوامل خطر را شناسایی کرده و آنها را رفع نمود، مثلا کودکان را باید برای دفع ادرار به موقع تشویق نمود و در صورت وجود یبوست، آن را درمان کرد. در بعضی از موارد، انجام برخی اقدامات تصویربرداری مثل سونوگرافی لازم است، سپس بر اساس پاسخ سونوگرافی ممکن است از اقدامات تصویربرداری تخصصیتری مثل سیستوگرام و با اسکن کلیهها استفاده گردد.
لازم بذکر است از آنجایی که افزایش فشار خون و نارسایی کلیهها، خطرناکترین عارضه آسیب مزمن کلیه به دنبال عفونت حاد آن میباشد، در صورت ایجاد بایستی به صورت کاملا مناسب و دقیق درمان شده و پیگیریهای لازم انجام شود.
بیشتر بخوانید: