برنامه‌ریزی
مهمترین نكته برای پزشكان این است كه به طور مثبت تمایل جوانان را به ورزش زیاد كنند و آنها دریابند كه هر فعالیت بدنی برای فرد خاصی مناسب است. كودكان ناتوان نسبت به هم سن و سالان توانای خود كمتر با ورزش آشنایی دارند. جالب اینكه آنها برای افزایش قدرت بدنی و تناسب اندام خود به ورزش بیشتری هم نیازمندند.
بجز كودكان معلولی كه در سازمان‌های ملی و جهانی(مثل المپیك) به سر می‌برند، بقیه تحرك بدنی اندكی دارند؛ بنابراین تك‌تك افراد، مدارس و مؤسسات مختلف باید نهایت سعی خود را بكنند تا روز به روزاین انگیزه مثبت را بین آنان افزایش دهند. پزشكان می‌توانند با تهیه فهرستی از فعالیت‌ها، به میزان مصرف انرژی و تحرك بدنی بیماران پی ببرند.
درضمن این روش به پزشكان كمك می‌كند تا ورزش‌هایی را پیشنهاد كنند كه متناسب با سن، اندام، علاقه و موقعیت بدنی آنها باشد. توجه داشته باشید كه هیچ ورزشی به تنهایی برای سلامت جسمانی و روانی نوجوانان و كودكان مفید نیست؛ بلكه باید به كمك اولیای مدرسه فعالیت‌های بدنی را انتخاب كنند كه با سن و توانایی فیزیكی بچه‌ها متناسب باشد.
یكی از اهداف اصلی متخصصان این است كه بتوانند 30 دقیقه ورزش سبك و آرام را در بیشتر روزهای هفته دانش آموزان بگنجانند. پیاده روی و پیمودن پله، باعث تناسب و سلامت روز افزون می‌شود. انجام ورزش‌های سنگین بین بیشتر افراد جامعه رایج است، و حتی كودكان نابالغ هم می‌توانند با كمترین خطر و بدون هیچ صدمه‌ای به استخوان‌ها، عضلات و مفاصل، نتایج خوب و مثبتی به دست آورند. نظارت دقیق و همه جانبه در انجام حركات فیزیكی بسیار مهم است.
بچه‌ها نباید اجسام سنگین بلند كنند. همچنین باید تا رشد كامل اسكلت بدنشان از پرتاب وزنه خودداری ورزند. گاهی اوقات پزشكان ورزش‌هایی را برای كودكان تجویز می‌كنند كه متناسب با توانایی و میزان آسیب پذیری آنهاست؛ مثلاً به افراد مبتلا به بیماری ضعف رباط‌ها پیشنهاد می‌كنند تا بیشتر به شنا و دوچرخه سواری بپردازند و از ورزش‌هایی مثل بسكتبال كه منجر به پیچ خوردگی می‌شود اجتناب ورزند.
كاهش صدمات حین ورزش
رعایت اصول ایمنی مهمترین عامل به شمار می‌رود. با این وجود، حوادث ناگوار مربوط به ورزش بسیار شایع است. در یك بررسی مشخص شد كه 22 درصد از بچه‌های مدرسه‌ای طی انجام فعالیت‌های بدنی مصدوم می‌شوند و اغلب این حوادث هم بسیار جدی است. با بكارگیری روش‌های دقیق و حساب‌شده می‌توان از این عوارض جلوگیری كرد. به عنوان مثال، اولیا باید بدانند كه آیا مكان‌های ورزشی كاملاً نكات ایمنی را رعایت می‌كنند یا خیر.
با اینكه حفظ روحیه رقابت بین بچه‌ها بسیار مهم و مثبت است، باید آنها را ازهل دادن یكدیگر، به خصوص در مناطق خطرناك منع كرد. شایان ذكر است كه بچه‌ها هنگام احساس درد در بدنشان نباید ورزش و یا با مصرف مسكن در این فعالیت‌ها شركت كنند. آسیب‌های بدنی ممكن است در آینده به لنگی یا سائیدگی بازو منجر شود.
به منظور اطمینان بیشتر، كودكان و نوجوانان باید برای هر ورزشی از وسیله ایمنی مناسب آن استفاده كنند. مثلاً هنگام فوتبال كفش‌های مناسب بپوشند. استفاده از كلاه دوچرخه سواری هم ضروری است، در ضمن، محیط‌های ورزشی باید عاری از زباله و گودال باشد.
یكی از مهمترین، معمولی‌ترین و سخت‌ترین آسیب‌ها حین موتورسواری ایجاد می‌شود. دقت كنید كه مسیر عبور آنها ترافیك نباشد. همچنین ازعلامت‌های دوچرخه سواری و راهپیمایی هم در این مكان‌ها استفاده شود. به كودكان و نوجوانان توصیه كنید كه هنگام ورزش در معرض آفتاب، از كلاه و عینك آفتابی استفاده كنند. به منظور جلوگیری از كم‌آبی باید به آنها آموزش دهید كه قبل و بعد از حركات فیزیكی و نیز هنگام انجام ورزش‌هایی كه بیش از 20 تا 30 دقیقه به طول می‌انجامد از مایعات استفاده كنند.
منبع: تبیان
برای خواندن بخش اول -ورزش و سلامت كودك- اینجا کلیک کنید.
