دكتر پروانه صفائی مقدم؛ روانشناس بالینی، عضو تحریریه دنیای سلامت
متخصصین سرشناس روانپزشکی معتقد هستند بسیاری از چهره‌‌های سرشناس حیطه‌‌های علوم، سیاست و هنر به این دلیل موفق شده‌اند که دچار بیماری «اوتیسم» بوده‌اند. میشلفیتزجرالد پروفسور روانپزشکی در دانشگاه ترییتی در دوبلین ایرلند معتقد است که بسیاری از نوابغ جهان از گروه بیماران زیرگروه‌‌های اوتیسم (ASD) بوده‌اند که به دلیل داشتن ژن‌‌های نبوغ خاص بدل به چهره‌‌هایی سرشناس شده‌اند. پروفسور معتقد است ایزاک نیوتن، آلبرت انیشتین، جرج اورول اچ جی ولز و لودویگویتگنشتاین از چهره‌‌های مطرح و معتبر جهان هستند که علامت‌‌هایی از بیماریهای مشابه اوتیسم، یا سندرم آسپرگر بوده‌اند.
خلاقیت و نبوغ
این پروفسور ایرلندی در سخنرانی که در لندن داشت اعلام کرد که ارتباط‌‌هایی میان بیماری و ASD، خلاقیت و نبوغ یافته است که تمام این مسائل ناشی از علت‌‌های ژنتیکی می‌باشد. اختلالات روحی می‌‌تواند تاثیرات مثبتی هم داشته باشد، به نظر می‌‌رسد که بعضی از اختلالات ژنی که باعث بروز بیماری‌هایی مثل اوتیسم یا سندرم آسپرگر میشوند در عین حال می‌‌توانند خلاقیت و توانایی‌های خاصی را در فرد ایجاد کنند: توانایی‌‌هایی که باعث می‌‌شود فرد «نابغه» لقب بگیرد. ما دقیقاً ن می‌‌توانیم از یک یا چند ژن خاص در این زمینه نام ببریم، حتی نمی‌توانیم بگوییم که چه تعداد ژن در این پروسه دخیل هستند، اما می‌‌توانیم بگوییم که تغییرات بسیار کوچک در تعداد زیادی از ژن‌‌ها باعث این مساله است. یک تغییر ژنی کوچک در این زنجیره ممکن است تاثیر مثبت داشته باشد و باعث به وجود آمدن نبوغ دریک شاخه خاص در فرد شود.»
برقراری ارتباط كلامی ساده
براساس گفته‌‌های دکتر فیتزجرالد این‌گونه از نوابغ نمیتوانند در سیستم آموزشی معمول موفقیت چندانی داشته باشند و برای همین معمولاً از مدارس متعدد اخراج میشوند و حتی معمولاً نمیتوانند تحصیل آکادمیک خود را به پایان ببرند. آنها معمولاً ارتباطات خوبی با سایر هم شاگردی‌‌ها و معلمان خود برقرار نمی‌‌کنند و حتی از برقراری ارتباط کلا می‌‌ساده هم عاجز هستند. این گروه اکثراً دچار حالت‌‌هایی مثل پارانویا (ترس از توطئه) و توهم توطئه علیه خود هستند، اما در عین حال این افراد ذهنی بسیار منظم و کاملاً متمرکز دارند و عموماً بسیار اخلاق‌گرا و قانون‌گرا هستند.
او در این مورد توضیح می‌‌دهد: «این گروه از افراد می‌‌توانند حتی بیست یا سی سال بر یک موضوع خاص تمرکز کنند و کاری به این نداشته باشند که دیگران در مورد آنها چه می‌‌گویند یا چه فکر می‌‌کنند، آنها معمولاً ناامید نمی‌‌شوند و آن‌قدر برکار خود متمرکز هستند که کاری را که ممکن است سه یا چهار نفر در همکاری با هم طی سال‌‌های طولانی انجام دهند، یک تنه انجام دهند.» براساس تئوری این محقق فردی مثل شارل دوگل (که شعار مشهورش این بود «من فرانسه هستم») و توماس جفرسون اشخاصی هستند که با این پایداری و سماجت و به نوعی یکدندگی در زندگی سیاسی خود موفق شده‌اند.
وی در جهان ادبیات هم به اچ جی ولز نویسنده مشهور داستان‌‌های علمی و تخیلی اشاره می‌‌کند که در تحصیلات آکادمیک موفقیتی نداشته و براساس گفته‌‌های نزدیکانش در تمام طول عمر تنها بوده و هیچ‌گاه از لحاظ شخصیتی به «بلوغ فکری» کامل نرسیده اما در حیطه کاری خود بی‌نظیر و بی‌رقیب بوده است.گروه تحقیق دانشگاه تربیتی پس از بررسی حدود 1600 بیمار مبتلا به سندرم‌‌های آسپرگرو شاخه‌‌های مختلف بیماریهای اوتیسم و بررسی کردن زندگینامه بیش از یکصد فرد مشهور و سرشناس فرضیه خود را ارائه دادند.
براساس تحقیقات این گروه ایزاک نیوتن می‌‌توانسته سه روز تمام بدون دانستن روز یا شب بودن جهان پیرامون کار کند و حتی غذا هم نخورد و آلبرت انیشتین هم در یک دفتر دورافتاده و کاملاً ساکت و به دور از حضور هرگونه انسان دیگری کار می‌‌کرده که همه اینها می‌‌تواند نشانه‌هایی از ابتلا به برخی حالات بیماریهای مرتبط با اوتیسم باشد.
دکتر آماندا باتن از مرکز ملی اوتیسم استرالیا می‌‌گوید: «میزان بروز کلیه بیماریهای مرتبط با اوتیسم بین ۶۰ تا ۱۰۰مورد در هر صد هزار نفر است و میزان بروز نوابغ در بین آنها 1 - 10 درصد است که این میزان با بروز کلی میزان نبوغ در جامعه تطابق دارد وی معتقد است بسیاری از چهره‌‌های سرشناس حیطه‌‌های علوم، سیاست و هنر به این دلیل موفق شده‌اند که دچار بیماری «اوتیسم» بوده‌اند. میشل فیتزجرالد پروفسور روانپزشکی در دانشگاه ترییتی در دوبلین ایرلند معتقد است که بسیاری از نوابغ جهان از گروه بیماران زیرگروه‌‌های اوتیسم (ASD) بوده‌اند که به دلیل داشتن ژن‌‌های نبوغ خاص بدل به چهره‌‌هایی سرشناس شده‌اند.
