دكتر سید محمود اسحاق حسینی؛ فوق تخصص گوارش و كبد
دارویی جدید برای مبارزه با نارسایی اگزوکرین پانکراس
اداره نظارت بر غذا و داروی آمریکا اعلام کرد کپسول‌های «زنپپ» (Zenpep) با نام ژنریک «پانکرلیپاز» (Pancrelipase) که به صورت آهسته ـ روش هستند، برای درمان نارسایی اگزوکرین پانکراس (EPI) در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک (CF) یا دیگر شرایط، مورد تایید این اداره قرار گرفته است. Zenpep جایگزین نبود آنزیم‌های پانکراتیک شده و روند هضم و جذب غذا را بهبود می‌بخشد.
درکارآزمایی‌های بالینی، تجویز Zenpep با عوارض جانبی جدی همراه نبوده و شایع‌ترین عوارض جانبی مشاهده شده، شکایت‌های گوارشی شامل درد شکم، نفخ، کاهش وزن، سیری زودرس بوده‌اند. از دیگر عوارض جانبی می‌توان به سردرد، سرفه و کوفتگی اشاره کرد. نوع و بروز این عوارض درکودکان و بزرگسالان شبیه هم هستند.
دوز کامل روزانه Zenpep نباید بیش از ده هزار واحد لیپاز به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن شود و دوزهای بیش از 2500 واحد لیپاز به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر وعده غذایی نیز باید با احتیاط تجویز شوند. باید دقت شود که Zenpep جویده نشود یا برای جلوگیری از التهاب مخاط دهانی، در حفره دهانی باقی نماند، بلکه مستقیما و با مقادیر کافی آب بلعیده شود. فرمول‌بندی کپسول‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده که به تناوب و هر زمان که لازم باشد، برای هضم غذا آزاد می‌شود.
مصرف منظم آسپیرین، بقای بیماران سرطانی را بیشتر می‌کند
به‌نظر می‌رسد استفاده منظم از آسپیرین در جهت بهبود بقا در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال غیرمتاستاتیک کمک شایانی می‌کند، خصوصا افرادی که تومور آنها سیکلواکسیژناز 2 را بیشتر بروز می‌دهد.برپایه گزارشی که در شماره آگوست مجله JAMA به چاپ رسیده، استفاده منظم از آسپیرین پس از تشخیص سرطان کولورکتال با کاهش معنی‌داری در خطر مورتالیتی این سرطان و مرگ و میر کلی همراه است.
در این مطالعه تصریح شده که میزان بقای 5 ساله بیمارانی که به طور منظم آسپیرین مصرف می‌کنند، 88 درصد است، در مقایسه با 83 درصد در بیمارانی که آسپیرین مصرف نمی‌کنند. میزان بقای 10 ساله این بیماران نیز به ترتیب مصرف و عدم مصرف آسپیرین، 74 و 69 درصد است.
با این حال، هنوز شواهد بالینی کافی برای توصیه به استفاده مرتب آسپیرین یا داروهای شبیه به آن به عنوان درمان سرطان گردآوری نشده است. ارتباط معکوس میان مصرف آسپیرین و مورتالیتی مرتبط با سرطان کولورکتال، به خصوص در افرادی بیشتر نمایان است که تومورهای اولیه آنها Cox-2 را بیشتر بروز می‌دهند (در مقایسه با آنها که بروز ضعیف یا فقدان این گیرنده را دارند).
بنابراین شاید اثر مهاری آسپیرین برپایه مهار Cox-2 باشد و احتمالا سلکوکسیب هم همین نتایج را داشته باشد، زیرا نشان داده شده که سلکوکسیب از پیدایش پولیپ‌های پیش سرطانی جلوگیری می‌کند، پس دلیل خوبی است که تصور کنیم تاثیر آن بر میزان بقای بیماران شبیه آسپیرین است.
فرآورده‌ای جدید برای پروفیلاکسی در کودکان مبتلا به هموفیلی A
اداره نظارت بر غذا و داروی آمریکا اعلام کرد داروی «Helixate F.S.» را برای پروفیلاکسی روتین در کودکان کمتر و مساوی 16 سال مبتلا به هموفیلی A که صدمات مفصلی از قبل ایجادشده ندارند، مورد تایید خود قرار داده است. استفاده از «Helixate F.S.» به‌منظور کاهش تواتر اپیزودهای خونریزی و خطر صدمات مفصلی در نظر گرفته شده است. «Helixate F.S.»
یک محصول نوترکیب از فاکتور 8 است که برای کنترل و پیشگیری از دوره‌های خونریزی در بزرگسالان مبتلا به هموفیلی A نیز اندیکاسیون تجویز دارد. در فرمولاسیون یا خالص‌سازی «Helixate F.S.» از آلبومین استفاده نشده و در روند ساخت آن از محلول‌های غیرفعال‌کننده ویروسی نیز بهره برده شده است.
این محصول جدید می‌تواند در دمای اتاق (تا 25 درجه سانتی‌گراد) و تا 3 ماه نگهداری شود. جدی‌ترین عوارض جانبی آن عبارت است از واکنش‌های افزایش حساسیت سیستمیک و افزایش سطوح بالای تیتر مهارکننده‌ها و لزوم جایگزینی درمان با فاکتور آنتی‌هموفیلیک.
عفونت کلستریدیوم دیفیسیل می‌تواند به صورت آپاندیسیت حاد تظاهر کند
یکی از چالش‌های تشخیصی مهم در بیماری مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل اکتسابی از جامعه (CDAD)، این است که می‌تواند بدون اسهال یا سابقه مصرف اخیر آنتی‌بیوتیک بروز کند و در مقابل علایم آن به‌طور نزدیکی، آپاندیسیت حاد را تقلید می‌کند. کلستریدیوم دیفیسیل ترجیحا سکوم را درگیر می‌کند، از این‌رو بیماران به‌طور معمول با درد در ربع تحتانی راست شکم، تندرنس و لکوسیتوز مراجعه می‌کنند که پزشکان آن را با آپاندیسیت اشتباه می‌گیرند و در واقع آنان با یک معمای غیر قابل تشخیص روبرو می‌شوند.
لازم به ذکر است که تصویربرداری از شکم، کمک بزرگی به تشخیص این بیماران می‌کند. بیماران مبتلا به CDAD که بدون اسهال مراجعه می‌کنند، در انتهای شدید طیف بیماری قرار دارند. علاوه براین، اگر ایلئوس هم داشته باشند، نمی‌توان از آنها نمونه تشخیصی هم گرفت، بنابراین مشکل‌ترین و کشنده‌ترین موارد را تشکیل می‌دهند...
برای خواندن بخش دوم- مروری بر پانكراتیت- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- مروری بر پانكراتیت- اینجا کلیک کنید.
