علت بروز چنین عارضه‌ای، بسته شدن مجرای اشکی حین برش بیش از حد عمیق استحوان‌های بینی است. حتی ممکن است برش بیش از حد عمیق استخوانی، منجر به جدا شدن بافت همبندی متصل‌کننده کره چشم به بینی و تغییر حالت چشم شود.
چشم‌ها در این صورت گردتر به نظر خواهند رسید و فاصله چشم از بینی بیشتر می‌شود.
امروزه درمان انسداد مجرای اشکی از طریق روش‌های جراحی اندوسکوپیک بینی بدون برش امکان‌پذیر است. در این روش، با استفاده از اندوسکوپ به داخل بینی می‌روند و پس از تعیین موقعیت کیسه اشکی، بین کیسه اشک و حفره بینی ارتباطی مستقیم برقرار می‌کنند.
در این روش، هیچ برشی روی صورت داده نمی‌شود. درمان شکاف بافت همبندیِ منجر به گردی چشم نیز نیازمند جراحی کاسه چشم خواهد بود.
باز ماندن طاق استخوانی بینی
در مواردی که قوز بینی برداشته می‌شود، برای بسته شدن سقف بینی، باید استخوان‌های جانبی بینی به یکدیگر نزدیک شوند.
در صورتی که این عمل به درستی انجام نگیرد، پشت بینی و ریشه بینی، پهن باقی می‌ماند و با بخش انتهایی بینی تناسبی نخواهد داشت. در نتیجه ظاهر بینی نامتوازن و نازیبا به نظر خواهد رسید. جراحی مجدد این عارضه هم پیچیده است و حساسیت بالایی را طلب می‌کند.
آسیب پوست بینی
آسیب‌های شدید شبکه مویرگی زیرپوستی و استفاده نابجا از مواد پیوندی نامناسب، دو علت مهم ایجاد آسیب‌های پوستی بر روی هرم استخوانی بینی حین عمل جراحی به شمار می‌روند. صدمات عمیق مویرگی پوستی موجب نرسیدن خون کافی به پوست و ایجاد مرگ سلولی پوست می‌شود.
پس از مرگ سلولی پوست بینی، التیام پوست همراه با بافت جوشگاهی ناهماهنگ سبب بدشکلی پوست بینی می‌شود. برای پیشگیری از این عارضه وخیم، استفاده جراح از ابزارهای جراحی در قسمت‌های زیر پوست بینی، به‌ویژه در پوست پوشاننده هرم استخوانی بینی باید در کمال آرامش و ملایمت صورت پذیرد.
استفاده از مواد مصنوعی به عنوان پیوند در داخل بینی، با عوارض احتمالی زیادی همراه است و تا حد امکان باید از آن اجتناب کرد. بهترین مواد پیوندی همیشه بافت‌های سالم خود بیمار است.
عوارض جراحی زیبایی بینی در بخش پایینی هرم بینی
عوارض زیباسازی بینی در قسمت پایینی هرم بینی، بسیار مهم است، زیرا اغلب اصلاح آنها دشوارتر از اصلاح عوارض قسمت بالایی بینی است. چنانچه جراح از دانش، تجربه و مهارت لازم برخوردار باشد، بروز چنین عوارضی به کمترین میزان ممکن خواهد رسید.
فرورفتگی بالای نوک بینی
این عارضه در اثر برداشتن غضروف‌های تیغه بینی یا غضروف‌های قسمت میانی بینی روی می‌دهد. معمولاً در نخستین هفته‌های پس از جراحی، ورم بافت‌ها مانع آشکار شدن کامل این عارضه می‌شود.
فرورفتگی‌پره‌های بینی
معمولاً این عارضه به دنبال برداشتن غضروف‌های پره‌های بینی برای جمع کردن نوک بینی روی می‌دهد. در مواردی که نوک بینی بیش از اندازه جمع شود، کم بودن غضروف‌های حمایت‌کننده نوک بینی و نزدیک شدن بیش از اندازه این غضروف‌ها به یکدیگر، گذشته از آنکه ممکن است فرورفتگی بیش از اندازه‌ای در ظاهر بینی پدید آورد، در تنفس از راه بینی نیز اشکال ایجاد می‌کند.
انحراف قسمت غضروفی بینی
این عارضه معمولاً به علت باقی ماندن انحراف تیغه داخلی بینی ایجاد می‌شود. در صورت انحراف قابل توجه تیغه بینی، اسکلت غضروفی بینی نیز به دنبال آن دچار انحراف خواهد شد. در بینی‌هایی که در قسمت پایینی انحراف دارند، اصلاح انحراف تیغه داخلی بینی، نقشی کلیدی در جراحی پلاستیک بینی دارد.
پره وسطی توکشیده‌شده بینی
در حالت طبیعی از نظر معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره‌های جانبی بینی نشان دهد. در صورت برداشتن غضروف‌های تیغه میانی، این پره به داخل بینی کشیده می‌شود. این حالت، نمودی غیرطبیعی از نیمرخ بینی به دست می‌دهد.
برداشتن پوست پره‌های بینی
در مواردی که قسمت زیادی از پره‌های بینی برداشته شود، به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، امکان دارداثر بخیه‌ها روی پوست صورت نمایان شود. تنگی بیش از اندازه سوراخ‌های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز خواهد شد. اصلاح این وضعیت، از جمله مشکلات جراحی پلاستیک بینی به شمار می‌رود، زیرا در بعضی موارد لازم است برای جبران پوست ازدست‌رفته و پیوند پوست، از قسمت‌های دیگر مانند لاله گوش، قرض گرفت. بنابراین امروزه برداشتن پره‌های بینی، فاقد جایگاهی موجه در جراحی پلاستیک بینی است.
پره‌های بسیار مشخص که با عملکرد طبیعی بینی همراه است، بسیار بهتر از پره‌های کوچک شده‌ای هستند که به ایجاد اشکالات تنفسی نیز کمک می‌کنند. گاه باریک بودن راه تنفسی، سبب پایین‌افتادگی پره کوچک‌شده به هنگام عمل دم می‌شود. شدت عارضه اغلب به صورتی است که کیفیت زندگی بیمار را جدّاً تحت تأثیر قرار می‌دهد و او را ناگزیر از انجام جراحی اصلاحی خواهد کرد.
فروافتادگی جانبی کامل نیمه پایینی بینی
در صورتی که برداشتن بیش از اندازه غضروف‌های پره بینی با برداشتن بیش از حد غضروف‌های کناری قسمت میانی بینی همراه باشد، عواقب تنفسی، وخیم‌تر خواهد بود. در این حالت، فروافتادگی کامل از دو طرف، موجب باریکی بیش از حد بینی در قسمت میانی و پایینی و نیز تنگی شدید راه تنفسی می‌شود که برای درمان، از پیوند‌های گسترش‌دهنده استفاده می‌شود.
همان‌گونه که پیش از این گفته شد، این پیوند‌ها با پهن‌تر کردن طاق غضروفی و همچنین هماهنگ کردن دو قسمت استخوانی و غضروفی بینی، مسیر تنفسی را بازتر می‌کنند. این غضروف‌ها را می‌توان از تیغه بینی یا نواحی خارج از بینی تأمین کرد.
برای خواندن بخش اول- عوارض جراحی پلاستیک بینی- اینجا كلیك كنید.
برای خواندن بخش سوم- عوارض جراحی پلاستیک بینی- اینجا كلیك كنید.
