اختــــلال خــواب در کــودکان
کدام مادر و پدری پیدا میشوند که نخواهند نوزاد یا کودکشان خوابی راحت و طولانی داشته باشد؟! معمولا والدین بیش از هر گروه دیگری برای بهبود خواب کودکانشان به مراکز درمانی مراجعه میکنند . در واقع از هر 5 کودکی که به هر دلیل به پزشک مراجعه میکند یکی دچار اختلال خواب است. آمار نشان داده است در ایران تقریباً 21 درصد کودکان اختلال خواب شدید دارند یعنی حداقل دو شب در هفته بد خوابی دارند. متخصصان خواب را ترکیبی از علائم بیولوژیک، فیزیولوژیک، رفتار، عادت و ژنتیک میدانند و معتقدند همه این عوامل دست به دست هم میدهند تا کودک، خواب خوب و آرامیداشته باشد و اگر یکی از این عوامل از بین رود اختلال خواب به وجود میآید.
نشانهها
مقاومت کودک در رفتن به رختخواب نیز نشانه اختلال خواب است. همچنین عدم توانایی به خواب رفتن، عدم توانایی به حس ممتد خواب، انواع بیداریهای مکرر شبانه، صحبت کردن در خواب، خوابگردی، کابوس و وحشت شبانه از نمونههای اختلال خواب هستند. از طرفی مشکلات تنفسی در خواب نیز از اختلالات جدی محسوب میشوند. اگر زمان خوابیدن کودک 30 دقیقه بیشتر طول بکشد این کودک بدخواب است؛ همچنین اگر کودک بخوابد و نیمه شب از خواب بیدار شده و بیداریش یک ساعت یا بیشتر طول بکشد و آن قدر خواب و بیداری را تجربه کند که در طول روز خوابآلود باشد و اجازه خواب مناسب به والدین را ندهد این کودک نیز بدخواب است. تمام این مشکلات جدی است و احتیاج به یکسری اقدامات خاص دارد که پزشک میبایست برای درمان آن اقدام کند. شایع ترین اختلالات خواب عبارت است از بیدار شدن مکرر در طول شب و مقاومت در برابر رفتن به رختخواب که بیشتر در کودکان نوپا و پیش دبستانی دیده میشود. اگرچه 95درصد از نوزادان بعد از بیدار شدن در هنگام شب گریه میکنند و نیازمند کمک والدین جهت خوابیدن مجدد میباشند ولی اگر تا حدود 1سالگی به آنها فرصت داده شود میتوانند خود را آرام کنند و دوباره بخوابند. 60 تا70درصد شیر خواران در پایان یک سالگی پس از بیدار شدن خود به خود به خواب میروند. متخصصان بر این باورند که شناختن گونههای مختلف اختلالات خواب میتواند والدین را در بهبود این روند کمک کند.
تمایز خواب بزرگسال و کودک
خواب کودک نسبت به خواب بزرگسال بر اساس چند خصوصیت متمایز میشود:
تفاوت کمی: یک نوزاد بهطور متوسط 16 تا 17 ساعت میخوابد، اما تفاوت های فردی قابل ملاحظهای نیز در این زمینه وجود دارند که به عوامل ژنتیکی، شرایط دوران بارداری و زایمان وابستهاند به طوری که توانستهاند از روزهای نخستین زندگی، نوزادان کم خواب را از نوزادان پُرخواب متمایز کنند. از شانزدهمین هفتهی زندگی، دوره شبانه خواب آشکارا از دوره روزانه آن متمایز میشود. طول مدت خواب در شب بیشتر ( تا 7 ساعت متوالی ) و زمان های بیداری در خلال روز طولانیتر میشوند. استقرار این آهنگ جدید خواب به عوامل ژنتیکی وابسته است، در حالی که هماهنگی و تثبیت آن از شرایط زندگی نوزاد تبعیت میکند. در پایان نخستین سال زندگی، کودک هنوز هم به 15 ساعت خواب شبانهروزی نیاز دارد. خواب شبانه تقریباً 10 ساعت طول میکشد و افزون بر آن، صبح و بعد از ظهر هم میخوابد. بدین ترتیب کودک بهتدریج با آهنگ شبانه زندگی بزرگسالانه سازش مییابد و تمایل روز افزون او نسبت به محیط، وی را بیدار نگه میدارد و بیش از پیش خواب بر اثر خستگی وکاهش انرژی حادث میشود. درجریان سال دوم زندگی، بیشتر کودکان از خوابیدن اکراه دارند تا حدی که میتوان از بحران مقاومت علیه خواب سخن گفت. بسیاری از آنها در خلال خواب شب بیدار میشوند و این بیداری با نخستین رویاهای تصویری و نخستین تظاهرات اضطرابآمیز در مقابل تنهایی و تاریکی شب همراه است. به نظر میرسد که رغبت کودک نسبت به اسباب بازیها، تمایل به اکتشاف فعال محیط و وابستگی فزاینده نسبت به اطرافیان، علیه خواب مبارزه میکند و مسلم است که کودک برای غلبه بر مشکلات این مرحله، به تفاهم و پشتیبانی والدین بیش از قدرتنمایی و تحکم آنها نیازمند است. خواب روزانه (بعدازظهر) در حدود 4 سالگی حذف میشود و از آن پس، مجموع ساعات خواب بهتدریج کاهش مییابد و از 13 تا 15 ساعت در حدود یک سالگی و به 12.5 ساعت بین 3 تا 5 سالگی کاهش پیدا میکند.
اختلالات ساده خواب
بیخوابی شبانه غالبا در حدود 20درصد از کودکان یک تا دوساله،14درصد ازکودکان سه ساله و 8درصد از کودکان چهار ساله بروز میکند. تحقیقی که برروی 771کودک که دارای اختلال خواب بودند، انجام شد نشان داد که 56درصد از کودکان یک شب در هفته، 24درصد بین 2 تا 4 شب در هفته و20درصد بین 5تا7 شب در هفته دچار بیخوابی میشوند براساس بررسیهایی که تاکنون صورت گرفته است،10درصد از این کودکان و حدود یکچهارم کل کودکان دنیا از اختلالات شدید خواب رنج میبرند.
اختلالات شروع و تداوم خواب
این اختلالات در کودکان نوپا و پیش دبستانی بیشتر دیده میشود. برای کودکانی که در به خواب رفتن پس از رفتن به رختخواب مشکل دارند میتوان از عادتهای مطلوب زمان خواب با موفقیت استفاده کرد، از جمله گفتن داستان، خواندن آواز، یک نوشیدنی یامالش دادن پشت کودک.
مشکلات خواب درکودکان بزرگتر
شیوع مشکلات خواب در سنین دبستانی و نوجوانی مجددا بیشتر میشود. به موازات کاهش کنترل والدین و افزایش نیازهای آموزشی و اجتماعی کودک ممکن است که خواب او نامنظمتر شود. گاهی اوقات تاخیر در شروع خواب، کاهش ساعات خواب و خوابآلودگی بیش ازحد هنگام روز وجود دارد. در موارد شدید ممکن است در این کودکان سندرم تاخیر مراحل خواب ایجاد شود، این بدان معنی است که آنها نمیتوانند در شب بخوابند یا اینکه در هنگام روز بیدار بمانند، این حالت یک نوع اجتناب از مدرسه محسوب میشود. درمان این حالت مجبور کردن کودک برای خوابیدن سر ساعت مشخص است تا کمکم این ساعت خواب به زمان مشخص خودش در شب برسد.
روشهای ساده برای بهبود اختلالات خواب كودكان
الگوی منظمی را برای ساعات خواب و بیداری کودک اجرا کنید به اطفال خود اجازه دهید که آزادانه و تنها بخوابند، اگر آنها سر و صدا کردند، سریعا با آنها برخورد نکنید و البته در کنار این عمل آنها را تنها نگذارید محیط اطراف را ساکت نگه دارید.این امر میتواند به کودک یاد دهد که شب با روز متفاوت است واو میتواند به هنگام شب استراحت کند. اجازه دهید صداهای طبیعی محیط خانه در جریان باشند، بعضی از بچه ها زمانی که صدای مادر خانه را میشنوند و مطمئن میشوند که مادر در نزدیکی شان به سر میبرد خوشحال میشوند و میتوانند با آرامش و امنیت بیشتری بخوابند . محرک های هیجان آور را در ساعات نزدیکی به خواب محدود کنید. مثلا اجازه ندهید در ساعات نزدیک به خواب کودکتان بازی های کامپیوتری انجام دهد . همچنین پیش از خواب رفتن او، مطمئن شوید که به خوبی و با آرامش کامل در رختخواب خود قرار گرفته است. با خوابیدن کودک , مثل یک عمل تنبیهی یا توام با زور گوییرفتارنکنید . به جای آن میتوانید به کودک بگویید که لازم نیست بخوابی بلکه باید در تخت خودت استراحت کنی. وقتی جنبه اجبار برای خواب از بین برود، احساس آرامش و خواب خودبهخود به وجود میآید و در نتیجه مشکلات احتمالی خواب نیزکمتر به وقوع خواهد پیوست. تشویق كودك با صحبت و با عمل، به این صورت كه هر شب به وقت شناسى و در رختخواب رفتن وى جایزه بدهید. هنگام خواب، به كودك لباس راحت بپوشانید و اتاق خوابش را به تهویه مجهز كنید، از لحافهاى سنگین استفاده نکنید و یك اتاق خواب مطبوع براى او تهیه كنید. به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخى از مواد غذایى مانند چاى، قهوه، شکلات یا نوشابه خواب كودك را كاهش مى دهد. اگر كودك شما در اتاق خواب خودش مىترسد خیلى مهم است كه شما ترس او را جدى بگیرید، كودك را آرام كنید و سعى كنید با هم پى به علت ترس ببرید. پیش از خواب رفتن او، مطمئن شوید که به خوبی و با آرامش کامل در رختخواب خود قرار گرفته است. اگر روشهای یاد شده را امتحان کردید و برای درمان اختلالات خواب در فرزندتان ناامید شدید بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید. به نظر میرسد روان درمانی در تخفیف این اختلالها، برطرف کردن اضطراب و اصلاح شیوههای غلط رفتاری مربوط به خواب موثر خواهد بودکه با توضیح این شیوهها و اختلالها به والدین وخود کودک میتوان آنها را در مداوای بهتر در دوره های بعدی آماده و اضطراب آنها را کنترل کرد .