تحریریه دنیای سلامت
كم‌خوابی یا گرسنگی كودك برابر با سیل اشك‌هایی است كه از چشمانش جاری می‌شود، بنابراین:
نیازهای اولیه او را برآورده سازید. به او آب و غذا بدهید و بگذارید به میل خودش آنها را انتخاب كند و در انتخاب خوراكی نظر خود را تحمیل نكنید.
صبور و خونسرد باشید
سرآسیمگی و آشفتگی‌های شما فقط آتش شكایت و نق نق‌های كودك شما را شعله‌ور می‌سازد.
امكان راحتی او را فراهم سازید.
گاهی اوقات تنها چیزی كه به كج‌خلقی كودك پایان می‌دهد و باعث می‌شود او آرام به خواب برود، آغوش گرم و پرمحبت شماست. كمی نوازش تمام آن چیزی است كه او نیاز دارد.
با نگاه‌های خشونت‌بار خود او را نترسانید.
گاهی اوقات با نوع نگاه خود و یا یك جمله كوتاه مثل «صبر كن برسیم خونه» موجب ترس و دلهره كودك می‌شوید؛ در حالی كه می‌توانید با صدایی بسیار ملایم و آرام به او بگویید: «یك كم دیگه صبر كن تا برسیم خونه». كودكان چیزی از رفتارهای درست و نادرست نمی‌دانند. وقتی كه متولد می‌شوند، از قوانین و مقررات مربوط به بزرگ‌ترها خبر ندارند.
دنیا برای آنها صحنه بازی است. از نقاشی كردن روی دیوارها لذت می‌برند و شاد می‌شوند و با پاره كردن دستمال كاغذی و كاغذ سرگرم می‌شوند. آنها آنقدر ریخت و پاش می‌كنند تا كم‌كم یاد بگیرند، بزرگ شوند و دنیا را بشناسند. نیاز آنها به كاوش كردن و كنجكاوی كاملا طبیعی است.
بنابراین حتی اگر یك كودك سه ساله بداند كه نباید روی میز را خط خطی كند، ممكن است نتواند جلوی خودش را بگیرد و این كار را انجام دهد.
برخی قوانین روشن و واضح و انتظارات خود را برای او مشخص كنید.
قبل از آنكه یك رفتار یا یك اتفاق ناخوشایند بروز كند، می‌توانید با نرمی و مهربانی بسیار به او بگویید: «همیشه یادت باشد كه فقط روی كاغذ نقاشی بكشی»
احساسات خود را به او نشان دهید.
بدون هیچ خجالت و یا شرمندگی احساس خود را از آنچه می‌بینید، بیان كنید (وقتی كه خط خطی‌های ماژیكی را روی در و دیوار می‌بینم، خیلی عصبانی می‌شوم)؛ سپس كمی مكث كنید تا او نسبت به كاری كه كرده كمی فكر كند و به عواقب آن بیندیشد.
اگر گریه كرد، اصلا نگران نشوید
گریه كردن راهی برای بیان كار اشتباهی است كه انجام داده و نیز به او می‌آموزد كه چگونه مشكلاتش را حل كند، عواقب و نتایج اشتباهش را بپذیرد و به این ترتیب دنیای پیرامون خود را بهتر بشناسد.
به من توجه كنید!
كودكان به طور طبیعی در پی جلب توجه هستند. حتی هنگام بازی كردن با چیزی باز هم میخواهند شما در كنارشان باشید. آنها نمی‌توانند تحمل كنند كه شما با تلفن صحبت كنید یا در آشپزخانه مشغول تهیه شام باشید و یا با دوست‌تان حرف بزنید. اگر شما را در كنار خود داشته باشند، می‌توانند به هر آنچه میخواهند برسند.
حتی اگر سرشان داد و فریاد كنید، باز هم شما را در كنارشان میخواهند و تمام اینها فقط به یك چیز مربوط می‌شود: «عشق»؛ نیاز اولیه انسان‌ها. كودكان دوست دارند مطمئن شوند كه كسی مراقبشان است.
وقتی كه كودك‌تان بزرگ‌تر می‌شود (در دوران پیش دبستانی و دبستان) بهتر می‌تواند محبت شما را در زمان‌های مشخص جستجو كند. در این سال‌ها باید كم‌كم مقابله و جلوگیری از رفتارهای نادرست كودك خود را آغاز كنید.
در طول روز گاهی از او تعریف و تمجید كنید و این كار را با جملات بسیار ساده و ابتدایی انجام دهید؛ مثل: «تو امروز اتاقت را مرتب كرده‌ای و من به تو واقعاً افتخار می‌كنم.»
زمانی كه باید در كنار فرزندتان باشید، این كار را به طور كامل انجام دهید.
بچه‌ها در سنین 3- 4 سالگی سؤالات بیشماری دارند و پیوسته از بزرگترهایشان سؤال می‌پرسند و گاه بزرگ‌ترها بدون توجه به حرف‌های آنها فقط سر خود را تكان می‌دهند. اما وقتی می‌توانید فقط با صرف چند دقیقه وقت به حرف‌های كودك‌تان به دقت گوش دهید و به او نگاه كنید تا مطمئن شود كه حواستان كاملاً به اوست، چرا این كار كوچك را از او دریغ می‌كنید؟
نوزادان و كودكان نوپا نمی‌فهمند كه چرا از آنها مراقبت نمی‌شود؛ در حالی كه آنها میخواهند بزرگترهایشان از آنها مراقبت كنند. بنابراین تمام آنچه باید انجام دهید، این است كه پدر یا مادر باشید و نیازهای كودك خود را برآورده سازید...
برای خواندن بخش دوم- با كودك كج‌خلق چه كنیم- اینجا کلیک کنید.
