یک روان پزشک با اشاره به اینکه عوامل ژنتیکی در بروز اختلال خلقی "مانیا" نقش دارند، علل و علایم این بیماری را توضیح داد.
محسن فضلعلی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه مازندران، درباره بیماری مانیا، گفت: این بیماری در گروه اختلالات خلقی است که فرد احساساس عدم تسلط بر خلقش دارد و دچار رنج و عذاب بزرگی شده و کارکردش مختل و روابط بین فردی‌اش دچار اختلال شده و از زندگی لذت نمی‌برد.
وی درباره علائم بیماری مانیا افزود: داشتن خلق شاد نامناسب، پرخاشگری و تحریک پذیری، پرحرف، نیازش به خواب کم، تمرکز کم و پرش افکار از علائم این بیماری است. اختلالات خلقی پیشینه 400 ساله دارد و بقراط در قالب اختلالات شیدایی درباره آن صحبت کرده است.
وی با بیان اینکه طیف گسترده این بیماری منجر به بستری شدن فرد در بیمارستان و طیف خفیف آن می‌تواند کارکرد مناسب ایجاد کند و کسی که نیازش به خواب کم می‌شود، پرانرژی شده و بیشتر فعالیت دارد.
فضلعلی با بیان اینکه شیوع این بیماری بین 2 تا 7 درصد است، اظهار کرد: بیماری مانیا در همه فرهنگ‌ها و کشورها وجود دارد و نسبت آن در زن و مرد یکسان است و در بروز این بیماری عوامل مختلف نقش دارند.
این روان پزشک با اشاره به اینکه رژیم غذایی و تابش آفتاب در ایجاد بیماری مانیا دخالت دارد، افزود: عوامل روانی و اجتماعی همچون استرس‌های محیطی بویژه در سال‌های اولیه زندگی در بروز مانیا نقش دارد.
وی با اشاره به اینکه بیماری مانیا گاهی در اثر سوء مصرف مواد و بعد از زایمان نیز دیده می‌شود، ادامه داد: مصرف نامناسب و خودسر داروهای ضد افسردگی می تواند فرد را مستعد ابتلا به مانیا کند.
فضلعلی گفت: وضعیت اقتصادی در بروز مانیا تاثیرگذار نیست، اما این مشکل روانی در وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین‌تر دیده می شود و افراد مبتلا به این اختلال به دلیل اختلال به کارکردهای اجتماعی و شغلی بیشتر مستعد از دست دادن جایگاه شغلی و به تبع آن از دست دادن شغل می‌شوند.
وی با بیان اینکه مسئله مهم در کنترل اختلال مانیا افزایش آگاهی فرد بیمار و خانواده وی در جامعه است، افزود: از نظر سیر و پیش آگاهی این اختلال دوره‌های شعله‌وری و فرونشینی را سپری می‌کند و در نهایت سیر مزمنی دارد.
این روانپزشک با اشاره به درمان دارویی و غیردارویی این بیماری عنوان کرد: در حال حاضر درمان دارویی و غیردارویی قطعی برای اختلال مانیا وجود ندارد و درمان‌های غیردارویی همچون خانواده درمانی و ایجاد فضاهای حمایتی می‌تواند از عود بیماری و بستری شدن‌های مکرر پیشگیری کند.
وی افزود: در افراد با زمینه ژنتیکی مستعد، آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند در کنترل و مدیریت استرس‌ها و در نتیجه میزان ابتلا به اختلالات خلقی موثر باشد.
فضلعلی گفت: درمان‌ها یا دارویی یا غیردارویی است و در درمان دارویی از داروهای پایدار کننده خلق استفاده می‌شود و در موارد شدید بیماری که خطر آسیب به خود یا دیگران یا ناتوانی در حفظ و کنترل رفتاری وجود دارد، باید بیمار را در بیمارستان بستری کرد.
وی با بیان اینکه درمان شوک الکتریکی در موارد پیچیده بیماری توصیه می‌شود، افزود: از درمان‌های غیردارویی می‌توان شناخت درمانی، درمان بین فردی، رفتار درمانی و خانواده درمانی را نام برد.
این روانپزشک درباره شخص مبتلا به اختلال دو قطبی (مانیا) گفت: آموزش خانواده مبنی بر توانایی جداسازی رفتارهای معمول فرد از رفتارهای بیمارگونه‌اش حائز اهمیت است.
وی با تاکید بر اینکه باید از انگ بیماری زدن به مبتلایان مانیا خودداری شود، افزود: این بیماری است که مبتلایان با حمایت اجتماعی و خانوادگی می‌توانند زندگی معمول خود را داشته باشند و بیمار بودن آنها نباید بهانه‌ای برای تضعیف شخصیت بیمار شود.
منبع: ایسنا
