زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

دکتر فاطمه قائم مقامی؛ فوق تخصص جراحی‌ها و سرطان‌های زنان

 فیبروم رحمی (میوم رحمی) شایعترین تومورهای لگنی در رشته زنان است 75 درصد زنان از نظر بافت‌شناسی دچار فیبروم می‌باشند ولی تنها 20 تا 30 درصد زنان به صورت بالینی فیبروم دارند و اغلب آنها بدون علامت می‌باشند. با این وجود فیبروم ها مهمترین علت جراحی در رشته زنان هستند. 

درچه كسانی فیبروم ایجاد می‌شود؟

فیبروم‌ها در نژاد سیاه سه برابر سفیدپوستان است. در تمام نژادها شیوع فیبروم با افزایش سن زن، در سنین باروری افزایش می‌یابد بیشترین شیوع فیبروم علامت‌دار در دوران حوالی یائسگی رخ می‌دهد. رشد فیبروم در یائسگی نادر است و در این دوران فیبروم‌ها کوچک می‌شوند. در زنان چاق شایع‌تر می‌باشد.

در زنان بدون فرزند و یا فرزندان محدود و فواصل طولانی بارداری شایع‌تر می‌باشد به این جهت در افراد نازا و ازدواج نکرده بیشتر دیده می‌شود.

 فیبروم از نظر شكل و اندازه و علت ایجاد چه خصوصیاتی دارد ؟

رشد یک فیبروم تنها، در رحم نادر است و اغلب فیبروم‌ها متعددند. اندازه آنها از چند میلیمتر تا 20سانتیمتر ممکن است متفاوت باشد. با بزرگ شدن فیبروم یک کپسول کاذب در اطراف آن ایجاد می‌شود که در جراحی باعث جدا شدن راحت تومور از بافت اطراف می‌شود. فیبروم‌ها می‌توانند از هر جایی از رحم منشاء بگیرند و ظاهر رحم را دگرگون نمایند.

 تأثیر فیبروم بر حاملگی چگونه است؟

ممكن است فیبروم در حاملگی باعث زایمان زودرس، مرگ داخل رحمی جنین، اختلال رشد جنین و یا جدا شدن زودرس جفت و عدم امکان زایمان به‌طور طبیعی و احتمال سزارین را پیش بیاورد .

 علائم فیبروم رحمی چیست؟

از نظر بالینی ممکن ‌است بصورت توده های لگنی سفت، نامنظم و بزرگ در معاینه مشخص شوند در انواعی که در جدار خارجی رحم قرار دارند (سوب سروزال) این توده های گرد از روی سطح بدن توسط پزشک و خود بیمار قابل لمس است و ممکن است باعث احساس فشار در لگن و درد شوند.

انواع دیگر آن داخل عضله رحم قرار می‌گیرند (اینترامورال) که ممكن است بدون علامت یا باعث خونریزی و همچنین درد شوند. انواع سوم در داخل حفره رحم و زیر مخاط برجسته (سوب موکوزال) می‌شوند این موارد باعث خونریزی های غیرطبیعی رحمی می‌شوند.

در بعضی مواقع فیبروم‌های زیر مخاطی پایه‌دار می‌توانند به داخل رحم و یا واژن وارد شوند و در معاینه کلینیکی قابل رؤیت باشند و یا خود بیمار آن را لمس نماید.

 در صورت تشخیص چگونه باید با فیبروم برخورد شود؟

بیشتر فیبروم‌ها بدون علامت می باشند درصورت بدون علامت بودن و کوچک بودن (کمتر از  6-5سانتی‌متر) نیاز به اقدام درمانی نیست و باید یک فیبروم بدون علامت با معاینات منظم و سونوگرافی 6 ماه یکبار از نظر رشد پیگیری شود در صورت افزایش رشد قابل ملاحظه نیاز به درمان است...

برای خواندن بخش دوم- فیبروم رحمی- اینجا کلیک کنید.