اعظم اسلامی مجد
بهتر است به این سوالات پاسخ دهید
- شرایط مالی و اقتصادی خانواده در حدی است که نیازهای اعضای خانواده تامین شود؟ و استعفای شما از نظر اقتصادی به خانواده ضربه نمی‌زند؟
- آیا فرزند شما از نظر جسمی - روحی در شرایط مناسب و مطلوب است؟ بیماری و شرایط خاصی ندارد که نیاز به مراقبت و توجه ویژه داشته باشد؟
- آیا می‌توانید روی کمک نزدیکان قابل اعتماد خود برای نگهداری از فرزندتان حساب کنید؟ در مورد پرستار یا مهد کودک تصمیم گرفته‌اید؟
- شرایط شغلی شما به نحوی است که بتوانید بخشی از کارهای خود را در خانه انجام دهید و به صورت پاره وقت سر کار بروید؟
- نظر همسرتان در این خصوص چیست؟ توانایی تقبل تمامی هزینه‌های خانواده را دارد؟
- با کار کردن شما موافق است؟ در کارها و مسئولیت‌های مربوط به فرزندتان چقدر همکاری می‌کند؟
پاسخ به این سوال که در خانه بمانم یا سر کار بروم، کمی دشوار و البته در شرایط مختلف متفاوت است.
چالش اصلی خانمهای شاغل ایجاد تعادل و ثبات بین کار و خانواده است، به گونه‌ای که احساس راحتی و آرامش اعضاء به هم نخورد.
پاسخ به این سوال به دو حالت اصلی مربوط میشود
1) اینکه ساختار روانی مادر چگونه است؟ آیا شخصیت او به گونه‌ای است که در میان مردم جامعه و در صورت ارتباط داشتن با آنها احساس بهتری می‌کند و حال روحی‌اش بهبود می‌یابد و به طور کلی اجتماعی است و اگر در خانه بماند به زودی دچار افسردگی میشود؟ یا اینکه ترجیح می‌دهد به امور خانه و خانواده رسیدگی کند، به خودش بیشتر توجه کند، خرید کند و برای فرزندش زمان بیشتری صرف کند؟
2) اینکه به اندازه کافی حمایت میشود و می‌تواند روی کمک سایر اطرافیان و نزدیکان حساب باز کند؟
چنانچه مادر تصمیم می‌گیرد دوباره به محیط کارش برگردد، بهترین زمان چه وقت است؟
متخصصان معتقدند که مادران شاغل لازم است که حداقل 40 هفته در کنار کودک خود بمانند و بعد از گذشت این زمان دوباره سر کار بروند.
در زمان کمتر از 40 هفته کودک نیاز به حمایت و توجه مخصوص دارد و ممکن است خطرات جدی او را تهدید کند.
حدود ۴۳ درصد از خانمهای شاغل بعد از بچه‌دار شدن دیگر به محیط کار خود باز نمی‌گردند و در خانه مشغول مراقبت از فرزندان‌شان می‌مانند.
کنار گذاشتن کار، مقوله ساده‌ای نیست، اما برای مادری که فرزندش شب را تا صبح بیدار مانده راهی جز این نمی‌ماند که صبح به سر کار نرود.
بازگشت به محل کار
تصمیم مادر برای رفتن به سرکار (بازگشت مجدد) و یا ماندن در خانه تاثیر زیاد روی تمام افراد خانواده دارد.
از مسائل مادی گرفته تا جنبه‌های روحی – روانی. اگر به محیط کار باز گردد باید بتواند بین کار و خانواده تعادل ایجاد کنند. راضی نگه داشتن هر دو طرف به طور همزمان کار سختی است.
مادرانی که مجبور هستند به محیط کار برگردند بهتر است زمان خانه ماندن را به بهترین شکل سپری کنند، یعنی وقتی به خانه برمی‌گردند دیگر درگیر کار و مسائل مربوط به آن نباشند و وقت خود را با کیفیت بیشتری در اختیار فرزندشان بگذارند.
بزرگ‌ترین چالش شما در این زمان ایجاد هماهنگی و تناسب در زندگی جدیدتان است. اگر فکر میکنید که فقط با استعفا دادن و سرکار نرفتن می‌توانید این ثبات را ایجاد کنید، بهتر است ابتدا قبل از هر اقدامی، کمی این هوش ریاضی خود را به کار بگیرید که آیا شرایط مالی شما برای سرکار نرفتن مساعد است.
اگر همه چیز را در نظر گرفته‌اید و با توجه به شرایط ترجیح می‌‌دهید که به محل کارتان باز گردید، بهتر است این‌بار به این موضوع فکر کنید: کار تمام وقت یا کار پاره وقت؟ آیا 3-7 ساعت کار بهتر از 5-9 ساعت کار نیست؟
آیا به نظرتان بهتر نیست که تا مدتی کار نیمه وقت داشته باشید؟ حتما با مدیر خود صحبت کنید. بیشتر خانمهای شاغل از اینکه می‌‌توانند بعد از فارغ شدن و تولد فرزندشان دوباره به محیط کار خود بازگردند، خوشحال و راضی هستند.
هر چه از زمان مرخصی از محل کار و بازگشت مجدد به محیط کار، فاصله بیشتری بیفتد، مادر به هنگام برگشت به کار احساس گناه بیشتری دارد و عصبی‌تر و آشفته‌تر میشود.
در چنین شرایطی استرس‌ها و پریشانی‌ها به کودکان منتقل میشود.
اگر می‌خواهید به محل کارتان باز گردید
چند روز قبل از شروع کار، اقدام به خرید بسته‌‌ها و نیازهای کودک کنید و او را برای مدت زمانی که کنارش نیستید، آماده کنید که وقتی فرزندتان را به پرستار یا فرد دیگری می‌سپارید، حداقل نگران شرایط و مایحتاج مورد نیازش نباشید.
دو سه هفته اول کار را حتما پاره‌وقت کار کنید که هم خودتان و هم فرزندتان به شرایط کم کم عادت کند.
حتما از پرستار فرزندتان بخواهید که در طول روز عکس‌هایی از او بگیرد و برای شما بفرستد و با او در تماس باشید.
شب قبل از خواب هر آنچه که برای فردای کودک‌تان نیاز است را بردارید و آماده کنید. به این ترتیب صبح‌ها با آرامش بیشتری به بقیه کارهایتان رسیدگی میکنید.
احساس گناه را فراموش کنید: شما برای حل برخی مشکلات و مسائل مجبور شده‌اید به محیط کار برگردید.
پس نباید حس گناه کنید. کار کردن شما به این معنی نیست که شما مادر خوبی نیستید و هرگز لحظه‌ای هم درباره خودتان این طرز فکر را نداشته باشید.
