زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

به قلم :   حبیبه مرتضی ، کارشناس ارشد مامایی ، کارشناس برنامه سلامت باروری شبکه بهداشت و درمان گرمسار

تحریریه زندگی آنلاین : انسان موجودی اجتماعی و دارای عاطفه است و از ابتدای خلقت در بستر خانواده قرار داشته و پرورش یافته است. والد بودن و فرزند داشتن بخشی از خلقت و طبیعت زنان و مردان و موافق فطرت آنان است. به همین معنا، مادری بخشی از وجود و هویت زنان است. کما اینکه طبیعت و فیزیولوژی بدن آنان نیز برای این نقش، کاملا متفاوت و متمایز از جنس مرد خلق شده است. زنان شمه‌ای از قدرت «خلق و پرورش» خدا را در وجود خود دارند؛ خداوند متعال مراتبی از اثرگذاری و قدرت تربیت خود را در وجود زنان به ودیعه گذاشته است تا زنان، هم با ویژگی‌های جسمی خاص و هم با ویژگی‌های عاطفی خاص خود، بتوانند عهده‌دار امر خطیر پرورش جسمی و روحی فرزند و بقای نسل انسان در کره خاکی باشند. اگر خداوند این عاطفه، صبوری، دلبستگی، میل به پرورش و ظرفیت وسیع وجودی را به جنس زن نمی‌داد، امکان نداشت که نسل انسان از ابتدای خلقت حتی کمی جلوتر بیاید، بنابراین بقای نسل انسان مرهون وجود زن و این استعدادهای طبیعی ویژه در آفرینش زن، نشانه حکمت و رحمت و لطف خدا به انسان بوده است.

رابطه مادری و عبادت

به مادری و کرامت و جایگاه آن می‌توان از منظر دیگری نیز نگاه کرد. خداوند هدف از خلقت انسان را عبادت بیان می‌کند. رابطه مادری و عبادت چیست؟

بیشتربخوانید:

حساسیت رابطه مادر و فرزند بر روابط بزرگسالی فرزندان

برآوردن حاجت

مادری، خود سر‌تا‌سر عبادت است! آن هم عبادتی دائمی... تمام روز خدمت به خلق خدا، آن هم کسانی که جز مادر پناهی ندارند، آیا عبادت نیست؟ پیامبر فرمود: «کسی که حاجت برادر مؤمن خود را برآورده سازد، مانند کسی است که عمر خود را به عبادت گذرانده باشد.»

مهربانی

هر لبخند والدین به کودک عبادت است، شاد کردن دل کودکان عبادت است. خداوند در حدیث قدسی فرمود: «محبوب‌ترین آنان نزد من کسانی هستند که با مردم مهربان‌تر و در راه برآوردن نیازهای آنان کوشاتر باشند.» مُطعم بودن، ساقی بودن، خادم بندگان خدا بودن عبادت است.

سرکشی نکردن از خلقت

پیامبر فرمود: «آن که برای خانواده خود تلاش می‌کند، مانند مجاهد در راه خدا است.» حتی همین که انسان، مطابق با فطرت الهی خود، فرزنددار شود و مشغول رشد و پروش انسانی دیگر گردد، همین تبعیت از فطرت بی‌نقص الهی و سرکشی نکردن از خلقت، خود عبادت است.

خیر رسان

امیرالمؤمنین سلام ا... علیه فرمود: «بهترین مردم کسی است که برای مردم سودمند و خیررسان باشد» و چه کسی بیشتر از یک مادر به انسانی دیگر سود و خیر و نیکی می‌رساند؟ امانت‌دارِ خلیفه خدا بودن و تلاش برای حفظ امانت بزرگ و ویژه خدا، عبادت است.

دارای صفات خداوند

 اینکه یک مادر، چون خدای مهربانش، رازدار است، بخشنده است، انیس است. پرده‌پوش است، رفیق است، معین است، سریع‌الرضا است، می‌کوشد دائم‌الفضل باشد، صبور باشد، حلیم باشد، شکور باشد، همه این‌ها عبادت است. این مَسلک، این سبک زندگی، این تلاش‌ها، همه عبادت است. از طرفی، تلاش مدام برای خودکنترلی و فرو بردن خشم و افزایش تاب‌آوری و رعایت حال کودکان نیز عبادت و خودسازی است.

بیشتربخوانید:

تقویت رابطه بعد از تولد فرزند

مصداق عبودیت و تسلیم و رشد

دائم‌التوبه بودن نیز... چه کسی بیشتر از یک مادر مدام خودش را محاسبه می‌کند، مدام قول می‌دهد و تلاش می‌کند که از فردا، اخلاق و کردارش بهتر شود؟ عبادت‌های نادیدنی‌تر مانند توکل مدام بر پروردگار، حسن‌ظن به خدا، دعا برای غیر خود و مقدم داشتن فرزند در نیازهای مادی نیز عبادت است. مادری که جمع همه اینها است، می‌تواند مصداق عبودیت و تسلیم باشد و رشد و تعالی فردی و درجات معنوی و اجر اخروی به همراه داشته باشد، خصوصا که عبادتی پنهان و مجاهدتی گمنام است که از آفت عُجب و ریا به دور است. مادری برای یک زن، کرامت است، رشد است و سعادت دنیوی و اخروی در پی دارد. به امید روزی که همه زنان سرزمین‌مان طعم شیرین مادری را چند باره بچشند و از این همه فضیلت حقیقی بهره‌مند شوند.