زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

دکتر اصغر نعمتی

هنگامی كه تیرگی و ظلمات جهان را دربرمی گیرد، لطف الهی چون شمیم نسیمی فرح بخش در مزرعه حیات آدمی وزیدن می گیرد و مهرحضرت دوست، بر قهر غالب سیطره می یابد:"و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین".

سنت الهی، بر تداوم حیات خیر و زدوده شدن نشانه های شرجریان دارد.

این لطف بی دریغ خالق، درسختترین و دشوارترین دوره های تاریخی، در هنگامه ای كه بشر گمان می ورزد هرگز به رهائی نخواهد رسید، به او ارزانی می شود.

خداوند، همه  نعمتها را به بشربخشیده است تا او، سپاس گوی مهربانی آفریننده خود باشد.

بزرگترین نعمت، نعمت هدایت به راه حق و برخورداری ازفیض رشد و تعالی است.

این نعمت، با ارسال پیامبران و فرو فرستادن كتاب های آسمانی تجلی می یابد. دو هزار و هفده سال پیش، درچنین روزهائی جهان در تب و تاب اتفاق شگرفی بود.

ظلمات جامعه اندوه زده و پریشان جمهوری های كوچك یهود- كه زیر یوغ دولت روم روزگار را به تلخی می‌گذراندند- در كتب انبیای عهد عتیق، به روشنی باز نمایانده شده است.

خروج از هنجارهای آئین حضرت موسی(ع) و تن سپردن به بدعتها و فرهنگهای سودپرستانه، موجب سقوط جامعه  یهود و شكسته شدن حریم نبوت موسوی(ع) شده بود.

سال‌ها بود كه ملتها برای پیامبری مهرآور؛ دست التجا به آسمان دراز می كردند؛ تا آنكه مبدأ مهربانی را اراده بر نجات دربندماندگان قرار گرفت.

مریم(س)، بانوی مطهر و منزهی بود كه به پاكدامنی و زهد نام آور بود: و اذ قالت الملائكه یا مریم ان الله اصطفاك و طَهَّركِ و اصطفاكِ علی نساء العالمین.

«فرشتگان گفتند: ای مریم، خداوند ترا برگزیده و پاكیزه ساخته و بر زنان جهان برتری عنایت فرموده».

مریم مقدس، با گامهائی لرزان و ترسان، قصد عزیمت به مكانی در شرق بیت المقدس داشت.

در راه، در مجاورت یك درخت نخل، خواست اندكی بیاساید كه پیغامی عجیب و بس حیرت انگیز شنید: «آنگاه فرشتگان گفتند: به درستی كه پروردگار، ترا به كلمه ای و نشانه ای ازجانب خود به نام مسیح، عیسی پسرمریم، بشارت می دهد. او، دردنیا و آخرت وجیه و ازمقربان درگاه الهی است.» (آل عمران، آیه  45) جبرئیل در هیبت انسان، خود را به او نمایاند.

مریم مطهر را ترس فرا گرفت و خطاب به جبرئیل امین گفت: از ترس تو به خداوند رحمان پناه می برم. اگر پرهیزكاری، مرا رها كن و بگذر (سوره  مریم، آیه 18).

گفتگوی ژرف و آموزنده حضرت مریم طاهر (س) با جبرئیل، بسیار درخشان و دلپذیر است. درآیات بعد، بشارت فرزندی پاكیزه- كه یكی از انبیای عظام خواهد شد- خبری است كه مریم را شادمان می كند.

مسیح خداوند، همان كه آدم دوم تلقی می شود (آل عمران 59-60) با فیض حضورش در جهان، مهربانی خالق را به بشر یادآور گشت. عیسی(ع) در عصر جاهلی و پرخشونت روزگار خود، با ایستادگی در برابر بدعت‌های عالمان یهود در دین خداوند، پیام خیر و فلاح را به فطرت انسانی ما ارزانی كرد.

فبعث فیهم رُسُلَهُ و واتَرَ اِلیهم انبیائه. لیستأدوهم میثاق فطرته و یذكّر و هُم مُنسی نعمته (امام علی(ع)).

خداوند، پیامبران خود را مبعوث فرمود؛ هر چند گاه متناسب با خواسته های انسان ها، رسولان خویش را پی درپی گسیل داشت تا وفاداری به پیمان فطرت را از آنان بازجویند و نعمت‌های فراموش شده را به یاد آورند.

عید میلاد رسول خداوند، عیسی مسیح(ع)، عید میلاد خیر و مهربانی است.

در روزگار ما كه خشونت با نام دولت‌هائی مدعی آئین مسیح(ع) بر بسیاری از ملل تحمیل می شود، گوئی دعوت دوباره به آئین حقیقی آن نبی پیام آور محبت ضرورت دارد.

همچنان كه مسیح خداوند در دو هزار و اندی سال پیش زاده شد تا پس از سال‌های كوتاهی كه بر او می‌گذرد، در اوج شباب به نبوت زینت پذیرد، و انحراف از دین برادرش موسی (ع) را به قوم یادآور شود، اكنون نیز می‌باید بر این خشونتی كه قدرت‌های جائر بین المللی اعمال می كنند، تذكار حقیقت دین عیسوی(ع) ابلاغ شود «ویحتجّوا علیهم بالتبلیغ» و با ابلاغ، حجت را بر آنان تمام كنند.

این عید گرانقدر و خوش آهنگ را، بر تمام مسیحیان و مسلمانان عالم تهنیت می‌گوئیم.