به قلم : دکتر اصغر نعمتی
در واقع تعلیم و تعلم سنت حسنه‌ی خداوندی است که انسان نیز در این رهگذر با پذیرش این مسوولیت خطیر نام خود را با واژه مقدس معلم آراسته است.
معلم ایمان را در صفحه جان و ضمیر زلال و پاک انسان حک کرده، نجوای پاک فطرت خدایی را به گوش همگان رسانده، زنگار جهل و نادانی را از دل زدوده و دانایی را در روح و روان انسان جاری می‌سازد.
معلم علاوه بر تعلیم، نقشی اساسی در تزکیه نفس و آموزش فلسفه و معنای زندگی داشته و با پرداختن به توسعه انسانی مهم‌ترین وظیفه را در توسعه پایدار کشور عهده‌دار است. کم نیستند بزرگانی که در این راه معنوی قدم نهادند و نام آن ها برتارک زمان می‌درخشد، استاد شهید مرتضی مطهری از زمره همین گروه پاکباخته و مقدس است که در مسیر با ارزش تعلیم و تعلم به چکادهای رفیع دانش دست یافت و با نثار خون خود در تاریخ جاودانه شد.
دوازدهم اردیبهشت مصادف با شهادت این استاد فرزانه و فقید به نام روز گرامیداشت مقام شامخ معلم نامگذاری شده است که این انتخاب خود نشانگر نقش هدایت‌گر معلم در جامعه است.
فرا رسیدن روز معلم بهانه‌ای است تا با تاکید مجدد بر نقش مهم و غیرقابل انکار آموزش و پرورش در توسعه کشور و به عنوان گذرگاه اصلی عالمان و متفکران کشور، به ابعاد مهم این تاثیرگذاری بپردازیم و یادآور شویم که در سال‌های اخیر یک نوع نگاه، تفسیر و تلقی نادرست از فعالیت و نقش آموزش و پرورش و نیز نادیده انگاشتن مسوولیت آن در تولید فکر و اندیشه سالم از یکسو و حجم بالای نیروی انسانی شاغل و هزینه‌های مرتبط با آن از سوی دیگر، موجب شد تا این بخش مهم، حیاتی و تاثیرگذار در زیرساخت‌های کشور کم‌تر مورد عنایت مسوولان کشور واقع شود.
این در حالی است که همه صاحب‌نظران بر این باورند که هرگونه تحول و ایجاد جهش در رشد و توسعه کشور تنها در گرو توجه به نهادهای آموزشی به ویژه آموزش و پرورش است.
با این توصیف باید نوع نگاه به آموزش و پرورش از یک نهاد هزینه‌بر و مصرفی به یک کارگاه عظیم تولید تغییر یابد، چرا که تولید عنصر اصلی توسعه یعنی اندیشه سالم و تفکر خلاق را عهده‌دار است.
بررسی وضعیت معیشتی فعالان بخش آموزش در سایر کشورها به ویژه کشورهای توسعه یافته نشان می‌دهد که این قشر از کارکنان دولت در اولویت اول توجه مسوولان و برنامه‌ریزان کشورهای فوق قرار گرفته‌اند.
این بدان معنا است که توسعه یافتگی و نهادینه شدن آن تنها در سایه توجه به این کارگاه عظیم تولید فکر و اندیشه یعنی آموزش و پرورش میسر است.
باید باور کنیم که اگر دیروز ایران اسلامی در عرصه جهاد و شهادت و در دوران دفاع مقدس توانست با اقتدار از مرزها و آرمان‌های خود با افتخار دفاع کند و امروز نیز با پیشرفت بی‌بدیل و خیره کننده در علوم و فنون جهان را متوجه جایگاه ویژه و ممتاز خود در این زمینه کرده است جملگی مدیون تلاش معلمان دلسوزی است که عاشقانه و بی‌پروا با تربیت نیروی انسانی خلاق و متفکر زمینه عظمت و افتخار را برای ما به ارمغان آوردند.
بنابراین تقدیر از معلم، ارج نهادن به محور توانمندی و توسعه کشور یعنی علم و دانایی است. اگرچه تلاش و کوشش معلمان و تکریم آن با نامگذاری یک روز قابل قیاس و جبران نیست، اما این روز فرصتی است تا با ترویج همگانی فرهنگ تکریم از معلم و با ایجاد باورهای مثبت نسبت به کار و کوشش در این قشر خدوم و فداکار و فراهم کردن زمینه‌های رضایت شغلی و ایجاد انگیزه نسبت به جبران گوشه‌ای از فداکاری و سخت کوشی آنان همت گماریم چرا که به قول شهید رجایی:
"معلمی شغل انبیاء است، معلمی عشق است، اگر به عنوان شغل انتخابش کرده‌ای رهایش کن و اگر عشق توست مبارکت باد"
