مهندس حسن بنی هاشمی
اگر می‌خواهید سبزی تازه و سرشار از ویتامین و مواد معدنی مورد نیاز بدن بطور ارگانیك داشته باشید و به مصرف برسانید و از عطر و طعم آن لذت ببرید چاره‌ای ندارید از همین امروز اقدام به كاشت با امكانات موجود در خانه نمایید.
چون بهترین زمان برای كاشت سبزیجات نیمه اول بهار می‌باشد ولی تاریخ تقویم نمی‌‌تواند ملاك كار شما بوده و درجه حرارت باید بین 8 تا 16 درجه سانتیگراد باشد تا محصول شما به ثمر برسد كه این درجه حرارت شامل این پیشنهاد نمی‌شود و تا اواخر اردیبهشت ماه نیز فرصت دارید.
بنابراین پیشنهاد می‌كنم كار را با نعنا شروع كنید كه زحمت چندانی ندارد و ریشه آن حداقل 3 سال در بستر كاشته شده باقی‌مانده و سال بعد دوباره شروع به رشد می‌كند. ریشه این سبزی را می‌توانید از دوستان و آشنایان یا از سبزی‌كاری‌ها تهیه نمایید. اگر دقت كرده باشید در دسته‌های نعنا و ترخون كه در سبزی‌فروشی‌ها عرضه می‌گردد بعضی از ساقه‌های آن ریشه دارند.
شما می‌توانید چند شاخه را كه ریشه‌های سالمی دارند و برگ‌های آن نیز شاداب می‌باشند انتخاب كرده و آن را در محلی كه قبلا در نظر گرفته‌اید با فواصل معین بكارید و آبیاری نمایید و خاك آن را همیشه مرطوب نگه دارید. پس از یكی دو بار چیدن (سر برداری‌كردن)، ساقه و برگ‌های جدیدی ایجاد می‌شوند و بستر كشت را پر می‌نماید كه تا 3 سال می‌توانید از آن بهره‌برداری كنید.
چنانچه حوصله این كار را ندارید چند بوته نشای گوجه‌فرنگی یا فلفل را خریداری كرده و در گلدان بكارید و از آن پذیرایی نمایید. به‌هر حال اگر تصمیم به سبزیكاری در آپارتمان گرفته‌اید باید گیاهانی را برای كاشتن انتخاب نمایید كه محصول ثمره آنها بتواند در سبد غذایی روزانه خانواده پرورش دهنده آن جایی داشته باشد.
برای كاشت آنها می‌توانید از جعبه‌های چوبی، پلاستیكی و سفالی و گلدان‌هایی كه از لبه پنجره‌ها آویخته می‌گردند و حتی گونی‌های نایلونی (نه كنفی) بستری برای كاشت سبزیجات فراهم آورید و از مزرعه كوچك خود محصولاتی برداشت نمایید و سبزی‌های تولید شده را هر چه سریع‌تر به آشپزخانه انتقال داده و در برنامه روزانه غذایی خانواده گنجانیده و به مصرف برسانید.
كدو
موطن اولیه این گیاه آمریكای مركزی از مكزیك تا پرو می‌باشد كه سه گونه معروف آن در ایران عبارتند از كدو تنبل، كدو حلوایی و كدو مسمایی كه دارای ده گونه گیاهی بوده و از این تعداد تنها 5 گونه دارای اهمیت زراعی می‌باشند.
بذر كدو را در نواحی معتدل در اواسط بهار در دمای 12 درجه سانتیگراد و در نقاط گرم و نیمه گرمسیر در اواخر تابستان و یا اوائل پاییز می‌كارند.
كشت آن در خاك خوب نیمه سنگین و دارای هوموس كافی و به صورت خطی است. فاصله خطوط و یا پشته‌ها را در قطعه‌های كوچك حدود یك متر و نیم و فاصله بوته‌ها را تقریباً 40 سانتیمتر در نظر بگیرید و در هر حفره یا هر گلدان سه بذر كاشته و پس از سبز شدن بذر و دادن 4 برگ بوته قوی را نگه داشته و بوته‌های ضعیف را حذف نمایید. زمانی كه اولین میوه آن تشكیل می‌شود نیاز به كود سرك داشته و نوبت دوم یك هفته بعد از آن می‌باشد.
چون امكان حمله آفت سفیدك نیز وجود دارد برای مبارزه با آن، گل گوگرد را در پارچه ململ ریخته و روی برگ‌ها و اندام گیاه بپاشید. سایر مراقبت‌های لازم این گیاه همانند خیار می‌باشد.
توت‌فرنگی
به باغبان‌های خانگی پیشنهاد می‌كنم كه در اوایل بهار یك بوته توت‌فرنگی پرورش یافته و آماده را كه در گلدان كاشته شده باشد تهیه كرده و آن را درون جعبه‌ای كه با خاك باغچه به صورت تپه درآورده‌اید، در بالای تپه كاشته و به طریقی با افشانه آبیاری نمایید كه تپه ریزش نكند و سپس روی تپه را با قشر نازكی از خاك برگ الك شده و ماسه بادی بپوشانید.
توت فرنگی گیاهی است كه گیاهچه‌هایی از خود تولید می‌كند و حرفه‌ای‌ها از همین گیاهچه (توله) برای تكثیر استفاده می‌كنند. لذا این بچه‌‌ها بر روی تپه درون جعبه در شیب تپه خزیده و ریشه‌دار شده و خودبخود تكثیر می‌شوند و جعبه را كاملا پر می‌كنند. بدیهی است پس از گذشت مدتی بچه‌های ریشه‌دار شده روی تپه را پر كرده و ریشه‌های آن در درون خاك تپه همچون سبد بهم بافته شده و از ریزش خاك تپه نیز جلوگیری می‌كنند.
محل استقرار جعبه كاشته شده باید خارج از اتاق و در محلی سایه آفتاب و به نسبت خنك نظیر بالكن و راه‌پله‌های نورگیر باشد. از همین روش می‌توانید در باغچه نیز استفاده كنید.
