مترجم: محمود کریمی
در حالی که هنوز بحث درباره اینکه آیا شهر «از» واقعاً می‌توانسته یک شهر تماماً سبز باشد یا نه، شهرهای زیادی در سراسر جهان به طور سالانه نمره سبز بودن می‌گیرند. این شهرهای ایده‌آل با ترکیبی از ضوابط رتبه‌بندی می‌شوند. این ضوابط شامل برنامه‌ریزی‌های شهری و آمارهای زیست محیطی می‌شوند. ضوابطی که شامل منابع تامین انرژی، نحوه مصرف و گزینه‌های حمل و نقل و مواردی از این قبیل است. بیشتر لیست‌هایی که در این زمینه تهیه می‌شوند، در مورد زندگی سبز ( مواردی مثل: دسترسی به پارک‌های عمومی، شغل‌های سبز و ساختمان‌های با دوام ) و چشم انداز سبز (مثل بازیافت) هم، مواردی را در بر می‌گیرند.
این روش، به طور استثنایی مناطق شهری را برای سبز بودن به مبارزه می‌طلبد.مناطق شهری حجم زیادی از جمعیت، ترافیک در هم فشرده، زباله و آلودگی هوا را در خود دارند تا مانع از سبز نامیده شدن آنها شوند. 75 درصد انرژی جهان توسط شهرها مصرف می‌شود. شهرهای سبز باید بدون به خطر انداختن آینده شهر، نیازهای جاری خود را به موازنه درآورند.
در این مقاله ما با 5 شهر سبز جهان آشنا می‌شویم که نه تنها به خاطر شیوه‌های کاری سبز بلکه به خاطر ابتکارات و مدیریت سبزشان، برگزیده شده اند.
1 ـ مالمو، سوئد (Malmo)
مالمو شهری که محل زندگی 280 هزار نفر است، سومین شهر بزرگ سوئد است. این شهر در استان جنوبی اسکان قرار دارد و شهری مرکب از کانال‌ها، ساحل، پارک‌ها، بندرگاه و ساختمان‌هاست که هنوز نما و حس قرون وسطی را نگه داشته است. اما زیبایی شناختی مربوط به قرون وسطی آن را در این لیست قرار نداده است. بلکه این استفاده‌های ابتکاری شهر مالمو از منابع انرژی تجدید شدنی و هدف آن برای تبدیل شدن به یک شهر از نوع اکو زیستی (شهری که از همه لحاظ‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی شهر برتری باشد ) است که آن را در این جایگاه قرار داده است.
سوئد کشوری است که به عنوان پیشتاز الکتریسته سبز شناخته می‌شود. الکتریسته‌ای که از انرژی هسته‌ای و برقابی تامین می‌شود. شهرهایی مثل مالمو، به سوئد برای سبز شدن کمک می‌کنند تا بتواند تا دوره 2008 الی 2012 میزان تولید دی اکسید کربن خود را به میزان 25 درصد کاهش دهد. یعنی خیلی فراتر از هدفی که در پیمان کیوتو در نظر گرفته شده بود.
برای دستیابی به این هدف سخت، محله‌های شهر مالمو، در حال تبدیل شدن به نواحی نسبتاً خودکفا هستند.وسترن‌هاربر، سیج پارک و آگوستن بورگ.
وسترن‌هاربر که قبلاً کارخانه کشتی سازی بود، و اکنون منطقه شهری متراکمی است، با استفاده از انرژی‌های 100 درصد تجدید شدنی به کار خود ادامه می‌دهد. این انرژی‌ها شامل انرژی خورشیدی، برقابی و سوخت‌های زیستی به وجود آمده از زباله‌های آلی می‌شوند. ساختمان‌های آن با موادی با عمر طولانی ساخته و طوری طراحی می‌شوند که از انرژی به نحو مطلوب استفاده کنند. خیابان‌های آن مناسب پیاده روی و دوچرخه سواری هستند.40 درصد از کسانی که به سر کار خود می‌روند و 30 درصد کل افرادی که در حرکت هستند از دوچرخه استفاده می‌کنند.
علاوه بر این، ترمیم منطقه سیج پارک انرژی محل را از طریق انرژی‌های سبز شامل فتو ولتائیک (انرژی خورشیدی )، باد و سوخت‌های زیستی ( Biofuel) تامین خواهد کرد.
آگوستن بورگ، منطقه‌ای که از دهه پیش حرکت به سوی سبز شدن را آغاز کرده است به خاطر بام‌های سبزش شناخته شده است.
باغ‌هایی بر روی بام‌ها که آبهای حاصل از بارندگی را کاهش می‌دهند و یک محله شهری را عایق می کنند و پوشش گیاهی می‌دهند. آگوستن بورگ اولین شهر جهان است که از قطارهای الکتریکی خیابانی بدون آلایندگی استفاده کرد. به علاوه 12 خانه بازیافت در آن وجود دارد که 70 درصد زباله‌های جمع آوری شده را بازیافت می‌کنند.
2 ـ کپنهاگ، دانمارک
یک میلیون و هفتصد هزار نفر ساکن شهر کپنهاگ به خاطر ترجیح دادن دوچرخه و مترو بر اتومبیل شخصی شناخته شده هستند. اما حمل و نقل سبز تنها بخشی از برنامه شهری دوستدار محیط زیست این شهر است. در سال 2006، کپنهاگ برنده جایزه زیست محیطی اروپا به علت آب راه‌های تمیز و مدیریت برنامه‌ریزی زیست محیطی اش شد. چه چیزی این شهر را به چنان شهرتی رساند؟ آب و توربین‌های بادی.
این شهر به خاطر تلاش‌هایش در بیش از 10 سال اخیر جهت تمیز و ایمن نگه داشتن آبهای بندرگاه خود، مورد ستایش قرار گرفته است. مقامات رسمی بر روی سیستم هشدار دهنده کیفیت آب سرمایه گذاری کرده اند تا میزان آلودگی آب را زیر نظر داشته باشند.
علاوه بر این کپنهاگ به علت توربین‌های بادی اش معروف است. بیش از 5600 توربین بادی در کپنهاگ، 10 درصد برق دانمارک را تامین می‌کنند. در سال 2001 هم کپنهاگ بزرگترین مجموعه توربین‌های بادی دریایی در جهان را افتتاح کرد. این پارک جدید قادر است که 32000 خانه در شهر را تحت پوشش خود قرار دهد. که برابر با 3 درصد از کل نیاز شهر به انرژی است.
