دكتر احمدرضا درستی؛ متخصص تغذیه
گوشت ماکیان یکی از انواع بسیار باارزش منابع پروتئینی است که با داشتن کلسترول و چربی پنهان در مقادیری کمتر از گوشت قرمز، برای اغلب افراد قابل توصیه است و می‌‌تواند بخشی از نیاز روزانه آنها به مواد پروتئینی و چربی، آهن، روی، سلنیوم، ویتامین A و B12 را تامین کند.
بخش‌‌‌های مختلف مرغ از نظر ویتامین‌‌ها و املاح و همچنین پروتئین و چربی، اختلافاتی دارند؛ بعنوان مثال، پوست مرغ حاوی مقدار فراوانی چربی اشباع شده است که برای سلامتی افرادی که مقدار معتنابهی مواد گوشتی مصرف می‌‌کنند، مضر است.
چنانچه افراد مصرف کننده چربی‌‌‌های حیوانی و از جمله پوست مرغ، فعالیت بدنی فراوانی هم داشته باشند، هنوز مصرف مقدار فراوان چربی‌‌‌های حیوانی می‌‌تواند موجب لطمه به عروق و تجمع چربی در کبد و عوارض مختلف در بدن شود.
لذا امروزه توصیه می‌‌شود اغلب افرادی که گوشت و مرغ فراوانی در هفته مصرف می‌‌کنند، حتما پوست و چربی زیر آن را استفاده نکنند. دل مرغ ارزش تغذیه ای خوبی دارد ولی مقدار کلسترول آن بیش از سایر قسمت‌‌‌های مرغ است.
شش مرغ نیز ارزش تغذیه‌ای دارد و مشکل اضافی برای مصرف نیز بر آن مترتب نیست. سنگدان مرغ هم از جمله قسمت‌‌‌های مرغ است که حاوی چربی‌‌‌های اشباع فراوان‌تر از سایر قسمت‌‌‌های مرغ نیست، ولی مقدار کلسترول آن کمی بیشتر است. البته برخی مقالات ذکر کرده‌اند که میزان کادمیوم، سرب و کروم سنگدان بالاتر از دل است و باید درمصرف آن احتیاط کرد.
ضمنا تمام احشای مرغ پورین بیشتر از گوشت مرغ دارند که برای مبتلایان به نقرس خطرناک است، بنابراین، مصرف کنندگان می‌‌توانند گاهی (و نه همیشه) با رعایت جنبه احتیاط، نسبت به مصرف دل، شش و سنگدان کاملا پخته شده، اقدام نمایند.
اثرات تغذیه‌ای پای مرغ
در بین بعضی افراد شایع است که می‌‌گویند مصرف پای مرغ غضروف‌‌‌های آسیب دیده را ترمیم می‌‌کند و می‌‌تواند دارویی برای نرمی استخوان باشد. ذکر این نکته ضروری است که گرچه پای مرغ حاوی بخش‌‌‌های غضروفی است و سوپ آن حالت ژلاتینی دارد ولی این حالت ژلاتینی بدلیل وجود پروتئینی بنام ژلاتین در پای مرغ است که از 3 اسید آمینه غیر ضروری تشکیل شده و بنابراین بدلیل مقدار کم پروتئین پای مرغ و همچنین نداشتن اسیدهای آمینه ضروری، ارزش تغذیه ای کمی دارد.
به هرحال، برای ساخت استخوان وجود ژلاتین ضروری است و به همین دلیل، مصرف پای مرغ می‌‌تواند کمکی ولو اندک به ساخت استخوان بنماید.
ضمنا پای مرغ حاوی مقادیری کلسیم، فسفر، ویتامین‌هایA و D بوده و به این لحاظ نیز ارزش دارد؛ گرچه همزمان باید توجه داشت که مقدار چربی اشباع پای مرغ از بقیه قسمت‌‌ها بیشتر است و لذا نمی‌توان به دفعات پای مرغ را مصرف نمود و لازم است در مصرف آن صرفه جویی شود.
اثرات تغذیه‌ای جگر مرغ
جگر مرغ از جمله قسمت‌‌هایی است که از طرفی بعنوان یک منبع خوب برخی ویتامین‌‌ها و مواد معدنی شناخته می‌‌شود و از طرف دیگر سوالات زیادی درباره احتمال آلودگی و یا حتی تجمع هورمون‌‌ها در آن از طرف مصرف کنندگان مطرح می‌‌شود. واقعیت این است که مواد سمی و هورمون‌‌ها و داروها برای دفع شدن از بدن هر موجود و از جمله مرغ، ابتدا توسط کبد جمع آوری شده و در کبد تجمع می‌‌یابند و سپس عملیات سم‌زدایی توسط کبد بر روی آنها اعمال می‌‌شود...
برای خواندن بخش دوم- خوردنی‌ها و نخوردنی‌های مرغ- اینجا کلیک کنید.
