چربی احشایی که در اطراف اندام‌های داخلی شکم قرار می‌گیرد، با چربی جمع‌شده در لگن و ران‌ها متفاوت است. اما با اینکه برخی از افراد به طور ژنتیکی مستعد داشتن دور کمر بیشتر هستند، کارهای زیادی را می‌توان برای درمان این مشکل انجام داد.
چربی احشایی درون حفره شکم قرار می‌گیرد و فضای میان اندام‌ها را پر می‌کند. هنگامی که این سلول‌های چربی می‌شکنند، ورید «پورت» (وریدی که خون را از منطقه روده به کبد حمل می‌کند) با اسیدهای چرب آزاد و سایر مواد پر می‌کند. این وضعیت ناشی از «سمیت چربی» بر اندام مجاور یعنی لوزالمعده اثر می‌گذارد و توانایی آن را در تولید انسولین یعنی هورمونی که قند یا گلوکز را به درون سلول‌های بدن می‌رساند، مختل می‌کند. سمیت چربی مقاومت به انسولین را هم تشدید می‌کند که در آن سلول‌های عضلانی و کبدی به میزان‌های طبیعی انسولین پاسخ نمی‌دهند. در نتیجه، میزان‌های قند خون افزایش می‌یابد و خطر دیابت نوع ۲ بالا می‌رود.
به علاوه، هنگامی که این سلول‌های چربی احشایی می‌میرند، سلول‌هایی که به عنوان پاک‌کننده‌ها کار میکنند، موادی التهابی به نام سایتوکاین را آزاد میکنند. این سایتوکاین‌ها دلیل ایجاد آتروسکلروز و علت زمینه‌ساز بیماری قلبی-عروقی هستند.بر عکس، چربی که در لگن و ران‌ها جمع می‌شود، ظاهرا کمتر آسیب‌رسان است. افرادی که دچار این نوع توزیع چربی «گلابی-شکل» هستند، نسبت به افراد با شکم بزرگتر که توزیع چربی «سیب‌شکل» دارند، بیشتر در معرض بیماری قلبی قرار دارند.
بیشتربخوانید:
فشار خون بالا کلسترول خون پایین
ژنتیک شما، قومیت شما و جنسیت شما همگی می‌توانند بر تجمع چربی احشایی اثر بگذارند. این مشکل در میان افراد که در کشورهای مدیترانه‌ای زندگی میکنند، کمتر شایع است و بیماری قلبی-عروقی هم در میان این افراد شیوع کمتری دارد. بومیان آمریکایی، لاتین‌تبارها و افرادی که در هند و آسیای جنوبی زندگی میکنند، با احتمال یشتری ممکن است چاقی شکمی دشته باشند و به دیابت نوع ۲ مبتلا شوند. همچنین مردان سفیدپوست و زنان سیاه‌پوست نسبت به مردان سیاه‌پوست و زنان سفیدپوست به طور نسبی چربی احشایی بیشتری در بدن دارند.
فرمول جادویی برای کاهش چربی شکمی وجود ندارد، اما یک رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات می‌تواند سودمند باشد، به خصوص اگر دیابت نوع ۲ هم داشته باشید. لازم نیست از همه کربوهیدرات‌ها پرهیز کنید- فقط مصرف آنهایی را محدود کنید که قند خون را به سرعت بالا می‌برند و بدن را وا می‌دارند که چربی ذخیره کند، از جمله:
۱- قند یا شکر: هر چیزی که با قند افزوده در آن به کار رفته باشد مانند شیرینی، کیک، بستنی، نوشابه‌های گازدار، آب میوه‌های آماده و ..
۲- آرد سفید: آرد سفید در انواعی از فراورده‌ها از نان گرفته تا پاستا و پیتزا به کار می‌رود.
۳- مواد غذایی نشاسته‌دار مانند سیب‌زمینی، برنج و ذرت.
بیشتربخوانید:
پیشگیری و تغذیه درمانی در سکته مغزی
