دکتر سید مهدی میرغضنفری : پزشک، دكتری تخصصی (PhD) فيزيولوژی پزشكی، پژوهشگر طب سنتی ایرانی - عضو هیات علمی و معاون پژوهشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش
تحریریه زندگی آنلاین : آمدن فصل بهار و عید نوروز همواره یادآور یکی از محبوبترین و زیباترین آداب ایرانیان است: سفرهی هفتسین.در این مقاله قصد داریم تا شما را با خواص سینهای خوراکی از دیدگاه طب سنتی ایرانی آشنا کنیم.
سین اول: سیب
سیب انواعی دارد؛ شیرین، ترش یا میخوش. بهترین سیبها سیبی است که نسبتاً بزرگ باشد، کاملاً رسیده و شاداب بوده، پوست نازک و بافت ترد داشته، خیلی سفت نباشد. مزاج سیب رسیده شیرین گرم و تر است، اما مزاج سیب ترش به سردی و خشکی میرود؛ سیب میخوش (کمیترش و کمی شیرین) معتدل رو به سرد است.خوردن و بوئیدن سیب نشاطآور و مفرح بوده و سبب تقویت اعضای اصلی و حیاتی بدن شامل کبد، قلب و مغز میشود.سیب میخوش تسکین دهنده تشنگی و تهوعهای ناشی از صفرا و همچنین اسهالهای ناشی از حرارت و صفرا است.
سیب ترش قابض است، قوه هضم را بیشتر میکند و برای بهبود رفلاکس خوب است. مصرف سیب ترش برای بهبود تب نیز مناسب است. افرادی که دچار سندرم روده تحریکپذیر (IBS) و یا كولیت میباشند نیز معمولاً بسیار از این میوه نفع میبرند.همچون سایر مواد ترش، مصرف سیب ترش هم در طولانی مدت موجب بروز مشكلات گوارشی و قولنج و کند ذهنی شده که برای جلوگیری از این اثرات بهتر است گاهی با مصلح آنکه هل و دارچین است مصرف شود.آب و رب (آب سیب تغلیظ شده با حرارت غیر مستقیم) سیب در تمامی عملکردها قویتر از جرم سیب است و برای دفع سموم هم بسیار مؤثر است مخصوصاً در مورد کسانی که قدرت هضم پایینی دارند یا افراد مسن یا اطفال که دندان ندارند و نمیتوانند خود سیب را مصرف کنند توصیه به مصرف آب یا رب آن میشود که هضم بسیار آسان و جذب سریعی دارد و سریعاً تبدیل به انرژی در بدن شده و باعث شادابی جسم و روح میشود.
بیشتربخوانید:
خواص جالب خوراکیهای سفره هفت سین
سین دوم: سیر
مزاج سیر، گرم و خشك است. سیر تازه به علت رطوبت بیشتر از نوع كهنه آن بهتر است.
سیر هم همانند پیاز دارای رطوبت خوب و اصطلاحاً فضلیه است كه برای بدن مفید است و حرارتی شبیه حرارت ذاتی و غریزی بدن ایجاد میکند و برای افزایش طول عمر مفید است.خوردن متعادل سیر با رعایت مزاج، زمان، فصل و اقلیم، باعث حفظ تندرستی میشود.
سیر محلل است، یعنی تحلیل برنده مواد زائد سفت شده و غلیظ شده در بدن كه معمولاً از منشاء بلغم و سودا هستند که اگر در بدن بمانند و غلیظ و سفت بشوند و رسوب كنند، منجر به انسدادها، رخوت بدن و احساس سنگینی میشوند. سیر، جالی و جلادهنده است چون آلودگیها را زدوده و خونرسانی را بهبود میبخشد.
سیر همچنین رطوبتهای معده را از بین میبرد که علت خیلی از بیماریهای گوارش مثل نفخ، ترش كردن و سوءهاضمه است.
سیر ضد نفخ و بادشکن است و لینت مزاج میدهد. خون را رقیق میکند و چون باز كننده است ترشحات بدن مانند عرق، ادرار و عادت ماهیانه را افزایش میدهد.
سیر قوت تریاقی دارد و ضد سم است و در افراد سرد و تر كه دچار مشكلاتی در قوای جنسی و اعمال زناشویی هستند، بسیار مفید است. اما زیادهروی در افرادی با مزاج گرم، باعث از بین رفتن و خشك شدن مایعات جنسی میشود.سیر، خورنده یا اکال است لذا برای باز كردن دملها و آبسههای پوستی بهصورت موضعی روی پوست گذاشته میشود؛ مثلاً برای رفع تودههای سفت شده قدیمی زیرپوستی یا میخچه، زگیل و گوشت اضافه که باید با نظارت پزشك انجام شود.
جویدن سیر پخته همراه با كندر برای تقویت بن دندانها و سرفههای مزمن و درد قفسه سینه بسیار خوب است. روغن سیر برای مفاصل، گرفتگی و اسپاسمهای ناشی از بلغم و سردی بسیار خوب است.نشستن در آب سیر آبپز شده میتواند باعث باز شدن مجاری ادرار و سهولت ادرار شود. بنابراین برای كسانیكه دچار مشكلات پروستات هستند و ادرارشان بند میآید و همچنین برای سهولت انجام عادت ماهیانه مفید است که بهصورت نشستن در این محلول و یا تنقیه كردن داخل روده یا واژن صورت میگیرد. البته حتماً باید توسط پزشك تجویز شود. اگر سیر همراه با سركه بهصورت سیرترشی مصرف شود عوارض آنهم به دلیل اصلاح شدن توسط سرکه، كم میشود.
ممکن است گرممزاجان به دنبال مصرف سیر عوارضی مثل سردرد پیدا كنند و حتی به چشم آسیبهایی برسد و خشكی ایجاد شود که مصلح آن سكنجبین است. کسانی که اصطلاحاً صفرایی یا دارای مزاج گرم و خشک هستند و تلخی دهان دارند، باید در مصرف پرهیز كنند و مواظب باشند زیادهروی نكنند.
پختن سیر در آب و كمی نمك و یا همراه با مقداری روغن بادام میتواند مضراتش را اصلاح كند.افراد مبتلا به بواسیر و خانمهای باردار و شیرده باید مواظب باشند كه در اثر مصرف سیر، عارضهای برایشان ایجاد نشود.
بیشتربخوانید:
17 خاصیت شگفت انگیز آب سبزه گندم
سین سوم: سماق
مزاج سماق سرد و خشك است. هر چه سماق تازهتر و رنگ رو به سرخی داشته باشد بهتر است. سماق ضد صفراست و تحریک اشتها میکند. این ماده تشنگی را كاهش میدهد. قابض است بنابراین كسانیكه دچار اسهال (مخصوصاً اسهالهای ناشی از گرمی) هستند میتوانند از جوشیده و دمکرده سماق یا افزودن به غذا برای بهبود اسهال استفاده كنند.بهصورت موضعی برای برخی انواع تکرر یا بیاختیاری ادرار و مدفوع میتواند مفید باشد. افرادی (معمولاً خانمها) که دچار سستی عضلات کف لگن و اسفنگترهای خروجی مثانه و مقعد هستند (مثلاً بدنبال سرفه و عطسه، کمی ادرار یا مدفوع از آنها خارج میشود)، افرادی که دچار خونریزیهای مقعدی (بواسیر یا شقاق) و یا خونریزیهای غیر طبیعی رحمی هستند میتوانند مقداری سماق (2-4 قاشق) را در آب (2 لیوان) ریخته، 10 دقیقه ملایم بجوشانند، صاف کرده و بگذارند خنک شود و در آن بنشینند و تا یک هفته هر روز تکرار کنند.سماق مانع ریختن صفرا به اعضا میشود. یكی از شایعترین این اعضا روده است كه منجر به التهاب روده و زخم روده میشود و سماق میتواند از آن جلوگیری کند.
سماق همچنین برای برخی از ورمهای حاد مفید است. میتوان سماق را به حالت خمیری درآورده، در محل ورم گذاشت و از افزایش ورم و داغ شدن و تورم جلوگیری کرد.همراه با كباب استفاده میشود چرا که هضم آن را بهتر میکند و جلوی افزایش بیشازحد صفرا و حرارت ناشی از هضم گوشت قرمز را میگیرد.گاهی بهصورت تنقیه استفاده میشود، که برای برخی از مشكلات سیستم رودهای مخصوصاً التهابات و نیز بواسیر داخلی مفید است و البته فقط باید با تجویز پزشک انجام گیرد.
سین چهارم: سمنو
مزاج سمنو گرم و تر و به سمت اعتدال نزدیک است. مصرف سمنو برای همه مزاجها، مخصوصاً خشکمزاجان توصیه میشود اما دارندگان مزاج گرم و تر نباید در مصرف آن زیادهروی کنند.برای تهیه سمنو باید از گندمی استفاده شود که دانه آن متوسط رو به درشت، رنگ آن مایل به زرد و بدون آفت باشد.ازآنجاییکه سمنو، از شیره جوانه گندم و آرد، پخته و تهیه میشود غذایی سهلالهضم با کمترین دفعیات است و یک وعده غذایی کامل محسوب میشود و به دلیل آنکه ارزش غذایی آن نسبت به برنج و سایر حبوبات زیادتر است برای رشد کودکان و نوجوانان یا برای مصرف در دوران نقاهت بیماری، بهترین غذا محسوب میشود اما مصرف زیاده از حد آن برای مبتلایان به دیابت و اضافه وزن توصیه نمیشود.
سین پنجم: سنجد
مزاج سنجد سرد و خشک است. هرچه سنجد نارستر و سبزتر باشد، خاصیت سردی و قابض بودن آن بیشتر است.
بهترین نوع سنجد، نوع بزرگ و پوست نازک آن است که طعم شیرینی داشته باشد.پودر هسته آن برای تقویت استخوانها مفید است. پوست روی سنجد نیز باعث تقویت و افزایش کیفیت پوست بدن میشود.سنجد خاصیت قابض داشته و جمع کننده است، ازاینرو برای رفع بیماریهایی نظیر بواسیر، مفید است. به همین ترتیب برای رفع بیاختیاری ادرار به علت شل شدن بافت و دریچه خروجی مثانه نیز مفید است.ازآنجاییکه خاصیت سردی و قابض بودن سنجد نارس بیشتر است برای برخی اسهالهای شدید یا مزمن میتوان از سنجد کال نیز استفاده نمود. در خونریزیهای گوارشی (نظیر کولیت اولسروز و بیماریهای التهابی روده)، یکی از بهترین درمانها سنجد است.همچنین خانمهایی که دچار خونریزی بیش از حد ایام عادت ماهانه هستند، میتوانند پس از سپری شدن حدود سه تا پنج روز از دوران عادت (ایام طبیعی)، شروع به مصرف سنجد کنند تا خونریزی و لکه بینی شدید یا طولانی آنها از بین برود.سنجد صفرا و ریزش آن را به درون سیستم گوارشی مهار میکند، از اینرو سنجد هم علت و هم علایم بیماریهای التهابی روده را رفع میکند.سنجد با مکانیسم مهار صفرا مانع بروز تهوع و استفراغ میشود. از اینرو به افرادی که صبحگاهان حالت تهوع داشته یا مزه دهان آنها تلخ است (بیشتر در افراد صفراوی با مزاج گرم و خشک روی میدهد) توصیه میشود پس از بیدار شدن دو تا سه عدد سنجد میل کنند.مصرف آن برای خانمهای باردار که دچار تهوع هستند بسیار مفید است. بعضی اوقات افراد باردار میل به خوردن خاک، برنج خام و .... (پیکا) دارند. مصرف سنجد به علت اینکه طبعی شبیه خاک دارد، میتواند در بهبود این حالت مؤثر واقع شود.یکی از خواص سنجد، تعدیل دمای بدن است؛ لذا سنجد برای تب مفید است. مصرف آن برای رفع برخی عوارض ناشی از حرارت بالا مثل انواع سرفهها که به دلیل حرارت بالا روی میدهد و ممکن است بهعنوان آلرژی شناخته شود و همچنین برای برخی سردردها که ناشی از گرما بوده و مخصوصاً در فصل تابستان شایع هستند، مفید خواهد بود.همچنین سنجد با جلوگیری از صعود گازها و بخارات گوارشی به مغز مانع بروز علایم سردرد شده و میتواند برای مغز بسیار مفید باشد.سنجد در بعضی موارد نیز مانع بروز جوشهای پوستی میشود.سنجد بسیار موافق مزاج اطفال است، زیرا اطفال دارای حرارت زیاد مزاجی هستند. زیاد خوردن سنجد برای گوارش خوب نیست و عمل هضم را مختل میکند و برای گوارش هم سنگین است. مصلح آن مواد شیرین نظیر نبات و شکر و... میباشد.
سین ششم: سرکه
سرکه، بهترین و فاضلترین ترشیها است. سرکه از انواع شیرینیها یا میوههای شیرین همچون انگور (مویز)، سیب، خرما، عسل، شیره نیشکر، شیره انگور و ... به دست میآید.سرکه دارای دو جوهر (پایه) مختلف یکی گرم (به دلیل ماده اولیه شیرینی که از آن تهیه شده است) و یکی سرد است و به همین دلیل، هم تیز و هم ترش است که هر دو لطیف هستند؛ البته سردی آن غالب است.سرکه، بسیار نفوذ کننده و خشک کننده است، لذا برای نفوذ به بافتها و نیز رفع ورمها، آماسها و ترشحات، بهصورت موضعی، کاربرد فراوان دارد.دهانشویه، مزمزه کردن و غرغره کردن با آن، مخصوصاً اگر همراه با کمی نمک یا شبت باشد، باعث استحکام دندانها و لثهها شده و نیز منجر به رفع ترشحات و لایههای سفت شده چسبیده به حلق و لوزهها یا دفع تودههای سفیدرنگ بدبو موجود در حفرات لوزهها میشود.بخور دادن سروصورت با بخارات سرکه (در دمای اتاق یا کمی حرارت دادن سرکه)، باعث رقیق شدن ترشحات و باز شدن انسدادهای تشکیل شده در مجاری بینی، گوش (استاش: مجرایی که بین حلق و گوش میانی کشیده شده است) و سینوسها شده؛ لذا منجر به پیشگیری و درمان انواعی از گوش درد، کم شنوایی، کیپی گوش و بینی، سینوزیت و اختلالات بویایی میگردد.استفاده موضعی از آن، کمک به رفع سردرد های ناشی از گرمی میکند مخصوصاً اگر همراه با روغن گل باشد.سرکه مانع ریختن مواد زائد و بیماریزا به اعضای داخلی و مهم بدن (کبد، قلب، ریه، معده) میشود. سرکه، تیزی و شدت گرمی صفرا و داغی خون و بدن را مخصوصاً در فصول گرم، از بین برده و همچنین باعث نرم و رقیق کردن ترشحات بلغمی سفت شده در بدن و مجاری میگردد.در افراد گرممزاج، کودکان بیاشتها با حرارت بالا، و نیز گرمازدهها، باعث باز شدن اشتها شده و به هضم غذاهای سنگین (گوشتی، چرب) نیز کمک شایانی مینماید.نوشیدن سرکه گرم شده، ضررهای داروهای سمی مخصوصاً داروهای مخدر مثل تریاک (افیون) و شوکران را دفع مینماید لذا کمک به ترک اعتیاد میکند.سرکه به دلیل نفوذ زیادی که دارد، بهراحتی در اعضایی مثل اعصاب مرکزی و ریه نفوذ کرده لذا مصرف بیرویه آن مخصوصاً توسط افراد با مزاج سرد و یا مبتلا به مشکلات مغزی (افسردگیها، اختلال حافظه)، عصبی (اختلال حسها، فلجها) و ریوی (آسم، سرفه مزمن)؛ میتواند عارضه بدهد.همچنین اگر زیادهروی شود، میتواند منجر به ضعف بینایی، ضعف و نحیف شدن بدن، اختلال در نعوظ، کاهش مایعات جنسی شود. مصلح سرکه، شربت شکر یا عسل و در کل چیزهای شیرین یا چرب میباشد.با دقت در اقلام سفره هفتسین متوجه میشویم مصرف غذاهای گیاهی (مخصوصاً گندم) بهعنوان غذای اصلی انسان، میوهجات معتدلی همچون سیب، و افزودنیهایی مفید به غذا یا تنقلات پرخاصیت میان وعده با تمرکز بیشتر بر خنکی جات -که میتواند علائم و عوارض غلبه اخلاط گرم (صفرا، دم) در ابتدای گرم شدن هوا (بهار) را مهار کند- مورد تاکید واقع شده است. این نکات، نشانه حکیمانه بودن سنتهای اصیل ایرانی است که مایه مباهات میباشد.
سین هفتم: سبزه
هفتمین سین سفره ی هفت سین سبزه است که معمولا از سبز کردن بذر حبوبات یا غلات بدست می آید.رنگ سبز از دیدگاه طب سنتی رنگی اصطلاحا سرد یا خنک است و اصولا نشانه ای از طبیعت و سبز شدن طبیعت و تشویق انسان ها به استفاده و نیز مراقبت از طبیعت است.به جز برخی از گل ها، بیشتر رنگ هایی که در طبیعت موجودند مزاجی سرد دارند؛ سبزی سبزه ها و برگ درختان، بی رنگی و شفافیت آب ها، قهوه ای یا مشکی بودن تنه ی درختان وسنگ ها و خاک، آبی بودن آسمان و سفیدی یا تیرگی ابرها، رنگ سفید برخی از شکوفه ها در بهار و ... همه ی این رنگ ها خنک و آرامش بخشند و یکی از دلایل آرامش بخشی طبیعت هم وجود همین رنگهاست.از آنجایی که بدن و مزاج انسانها به دنبال فعالیت های روزانه جسمی یا فکری، کم خوابی و سایر عوامل دچار افزایش حرارت می شوند، نیاز به تعدیل و خنکی دارند و به همین دلیل است که اکثر افراد، فارغ از بحث مزاج تمایل به حضور در جاهای خنک داشته و معمولا در زمان حضور در طبیعت به دنبال مکان هایی در کنار آب و زیر سایه ی درختان هستند.دلیل این امر این است که تحرک با بالا بردن متابولیسم بدن، خصوصا در فصل های گرم، حرارت بدن را بالا برده و طبیعت، خنکی و رنگ های خنک باعث تعدیل این حرارت شده و به افراد آرامش می بخشد.
در پزشکی نیز رنگ البسه رسمی پزشکان، جراحان، پرستاران و سایر کادر درمان و حتی رنگ دیوار های بخش های مختلف بیمارستان و اتاق عمل عموما از میان رنگ های سرد و خنک همچون سبز، آبی و سفید انتخاب می شود. رنگ هایی مانند قرمز و یا زرد که محرک و گرمند در محیط های درمانی دیده نمی شود. حتی رنگ لباس نیروهای خدماتی مراکز درمانی که معمولا کِرِم یا قهوه ای است نیز جزو رنگ های سرد محسوب می شوند.نکته ی دیگری که در مورد سبزه وجود دارد مصرف خوراکی آن است. قبل از سبز شدن کامل سبزه می توان از جوانه ی آن به صورت خوراکی استفاده کرد. جوانه ها عمدتا غذاهای کاملی هستند و نه مثل دانه ی جوانه نزده هضم سختی دارند که نیاز به آرد و پخته شدن مفصل دارند و نه مثل دانه ای که کامل سبز شده برای انسان غیرقابل مصرف می باشند.به طور مثال دانه ی گندم سفت است و باید آرد شود تا به صورت نان مصرف شود یا بلغور شده، به صورت کامل پخته شود و یا بو داده شود تا بتوان آن را مصرف کرد. از طرفی وقتی کاملا سبز شود تنها توسط حیوانات قابل خوردن است.اما جوانه ی گندم حالتی بینابینی است که به صورت خام نیز قابل مصرف است و مقویست.جوانه ها نیز از نظر خواص باهم متفاوتند. بهترین جوانه ها از نظر غذاییت و تناسب با مزاج انسان جوانه ی گندم و ماش هستند. طول ساقه جوانه زده نیز نباید زیاد بلند باشد و حداکثر یک سانتی متر باشد به طوری که نازک یا به اصطلاح لطیف باشد. اما جوانه ی جو سنگین (دارای هضم سخت) و سرد است. جوانه ی عدس نیز سنگین است و تولید سودا می کند.مصرف جوانه ها به افرادی که دچار ضعف هستند و کم انرژی و لاغرند ودچار مشکلات هضم هم نیستند توصیه می شود.برخی از افراد، که دچار سردی معده هستند و معده های ضعیفی دارند نمی توانند جوانه ی گندم و یا سایر جوانه ها را به صورت خام مصرف کنند.نشانه ی معده ی ضعیف نیز این است که بعد از خوردن غذا، غذا تا ساعت ها در معده می ماند و فرد آروغ های بد بو می زند و احساس سنگینی در معده خواهد داشت و دچار نفخ و ترش کردن می شود. افرادی که دچار چنین مشکلاتی هستند باید غذاهای پخته، سهل الهضم و سبک مصرف کنند.
افرادی که دارای معده های ضعیفی هستند و قصد دارند تا از جوانه ها استفاده میتوانند برای مدت زمان کوتاهی ر را بخار پز کنند و با کمی نمک، که گرم است و هضم را راحت تر و طعم آن را بهتر می کند، آن را میل کنند.