تأثیرات
اختلال در خوردن نتیجه شرایط روحی و رفتاری افراد است كه می‌تواند به مشكلات جدی فیزیكی نیز بینجامد. برخی از این مشكلات عبارتند از: كم‌آبی شدید بدن، مشكلات كلیوی و ناراحتی‌های قلبی. اختلال خوردن در مرحله حاد می‌تواند به سوءتغذیه و حتی مرگ ختم شود. در كم‌اشتهایی شدید، گرسنگی زیاد اثرات مخرب زیر را به همراه دارد: كاهش بیش از حد فشار خون كاهش ضربان قلب ریزش موها و شكنندگی ناخن‌ها نامنظم شدن قاعدگی سردرد و عدم توانایی لازم برای تمركز كم‌خونی التهاب مفاصل شكنندگی استخوان‌ها اختلال در خوردن از نوع پراشتهایی كاذب نیز با استفراغ كردن پی‌درپی و از دست دادن مواد مغذی بدن، آسیب‌های جدی زیرا را به همراه دارد: دل‌دردهای مداوم آسیب‌دیدگی معده و كلیه‌ها خرابی دندان‌ها (در اثر تماس اسید معده با سطح دندان‌ها) نامنظم شدن قاعدگی از دست دادن پتاسیم (این مسأله می‌تواند به بیماری قلبی و حتی مرگ بینجامد.)
علائم
نوجوانان و جوانانی كه به‌طور خودآگاه و مرتب خود را با دیگران مقایسه میكنند و دائما راجع به رژیم‌های غذایی حرف می‌زنند، الزاما به اختلال در خوردن دچار نیستند.
این نوع اختلال علائم فیزیكی و رفتاری غیرطبیعی دارد. مثلا افرادی كه كم‌اشتهایی شدید دارند:
بسیار لاغر و نحیف می‌شوند؛ تا جایی كه نای حركت كردن ندارند. با خوردن غذا دچار آزار روحی می‌شوند. مرتبا خود را وزن میكنند. مرتبا در حال شمردن كالری‌های غذا هستند. فقط برخی غذاها را می‌خورند و از خوردن گوشت، برنج، نان و ... خودداری میكنند. زیاد ورزش میكنند. احساس چاقی میكنند، در حالی كه چاق نیستند. فعالیت‌های اجتماعی خود را كم میكنند و خصوصا در جشن‌ها و مهمانی‌هایی كه باید غذا بخورند، حضور نمی‌یابند. به خاطر كاهش انرژی بدن‌شان افسرده می‌شوند. بیش از دیگران احساس سرما میكنند.
افرادی كه به پراشتهایی كاذب دچار هستند، معمولا علائم زیر را دارند:
ترس از اضافه وزن و چاقی نارضایتی همیشگی از اندام و سایز خود دستشویی رفتن بلافاصله پس از خوردن غذا مصرف مرتب داروهای ضد یبوست و ملین دوری از اجتماع
نتیجه
شاید با خواندن این مطالب به این فكر افتاده باشید كه احتمالا یكی از نزدیكانتان به این اختلال دچار است. اگر این‌گونه باشد، باید به او كمك كنید تا مشكلش برطرف شود. افرادی كه دچار اختلال در خوردن هستند، معمولا رفتارهای تهاجمی و پرخاشگرانه دارند. برخی از آنها قبول ندارند كه بیمارند؛ بنابراین كمك كردن به این افراد وقتی كه خودشان مشكل خود را باور ندارند، سخت‌تر خواهد بود.
ممكن است فردی در مرحله حاد بیماری بوده و به سوءتغذیه دچار شده باشد كه در این صورت لازم است در بیمارستان بستری شود و تحت نظارت ویژه قرار گیرد. عملكرد شما راجع به اندام خود حتما روی اطرافیان‌تان تاثیر می‌گذارد. اگر بیش از حد به این مساله بپردازید، به دیگران، خصوصا فرزندان‌تان نیز سرایت می‌كند. غذا خوردن همواره لذتی به همراه دارد و افرادی كه به این اختلال دچار هستند، از این لذت محرومند و اغلب احساس خستگی زیاد میكنند. این افراد در ابتدا با كم خوردن یا استفراغ كردن غذایی كه خورده‌اند، آرامش یافته و راحت می‌شوند؛ ولی در مرحله بعدی دچار استرس و عذاب وجدان می‌گردند.
برای مقابله با این مشكل باید خانواده یك برنامه غذایی مناسب و منظم داشته باشد. این برنامه غذایی مجموعه متنوعی از مواد غذایی سالم است. اگر یكی از اطرافیان شما دچار اختلال در خوردن از نوع پرخوری است، هرگز با او جنگ نكنید و مرتب زیاده‌روی او را در خوردن گوشزد ننمایید؛ زیرا عذاب وجدان او بیشتر می‌شود. آنها كنترلی روی مقدار غذایی كه می‌خورند ندارند و بسیاری مواقع نمی‌توانند جلوی خود را بگیرند و نخورند.
پرخوری كاذب معمولا در افراد چاق بروز می‌كند. به یاد داشته باشید كه اختلال در خوردن با اختلالات دیگر متفاوت است. و مهم‌ترین مساله برای بهبود آن، تقویت روحیه خود دوستی و حس اعتماد به نفس می‌باشد. اهمیت دادن به سایر ویژگی‌های فردی، مثل شخصیت، توانایی‌ها و استعدادهای منحصر به فرد، از توجه بیش از حد فرد به اندام و ظاهرش می‌كاهد. این مسأله باید به جایی برسد كه بین تمام این موارد تعادل ایجاد شود.
