این دسته افراد به جز رویارویی با کمبود این ماده معدنی در بدنشان، بهدلیل بهبود نیافتن زخم با عفونتهای وابسته به آن هم مواجه میگردند. بنابراین محققان معتقدند که با مصرف زیاد روی عملکردهای انسولین چند برابر میشود که همین امر به بهبود زخم کمک میکند.
درمان ببماریهای پوستی
به جز تاثیر درمانپذیری زخم، این ماده معدنی در درمان بیماریهایی مثل اگزما، سوریاس؛ سوختگی و هموروئید (بواسیر) نیز موثر است. زمانی که برای درمان جوش آن را با آنتیبیوتیکهایی مثل اریترومایسین و کلینامایسین ترکیب کنیم، تورم پوست کاهش یافته و میزان هورمون در بدن هم بهبود مییابد. با مصرف روزانه 30 میلیگرم روی و بعد از گذشت 60 روز، پوست شفاف و بشاش میگردد.
علائم کمبود روی در بدن
با کمبود این ماده در بدن احساس بویایی و چشایی نیز تضعیف میشود. ناخنها نازک و لایهلایه شده و نقاط سفید رنگی در آنها ایجاد میشود. ضمنا افراد بیشتر در معرض بیماری سل قرار خواهند گرفت. تحقیقات پزشکی حاکی از آن است کسانی که بیشتر در معرض کمبود غذا و مواد غذایی مفید قرار میگیرند مثل افراد کهنسال، بیخانمان، معتاد به الکل، مبتلا به ایدز و کودکان بیشتر مستعد این بیماری هستند.
بررسیها در کشور اندونزی حاکی از آن است که مصرف توأم ویتامین A و روی تأثیرپذیری داروهای درمانکننده سل را تنها در طی 2 ماه بیشتر میکند.
درمان بیماری «BPH»
میزان روی در بدن با سلامت پروستات رابطه مستقیم دارد. این ماده یکی از عناصر کلیدی و مهم در غده پروستات تلقی میشود. مردها هنگام رویارویی با بیماری «PBH» (رشد خوشخیم و تدریجی غده پروستات) با مصرف روی میتوانند اندازه این غده را به حد طبیعی برگردانده و علائم وابسته به آن را رفع نمایند.
ریزش و رشد مو
این ماده حیاتی برای رشد مو بسیار مفید است. زمانی که فرد با کمکاری غده تیروئید مواجه است با مصرف ترکیب روی و مس میتواند ریزش موی را کاهش دهد. این ترکیب برای کاهش موهای سپید هم موثر است چون هر دو عنصر جزء اصلیترین ترکیبات ملانین که رنگدانه مو میباشد تلقی میشوند.
از این ماده معدنی میتوانیم در درمان بیماریهای گوارشی، نازایی مردان، پوکی استخوان، ورم ملتحمه حاد (سرخچشمی) و وزوزگوش یاد کنیم.
منابع سرشار از روی
این ماده در خوراکیهای بسیاری یافت میشود. مثلا شیر مادر یکی از غنیترین مواد حاوی روی است. از آنجائی که شیر مادر منبع بسیار غنی این ماده معدنی است، میتوان از آن برای درمان اختلال در جذب غذا و سنتز نامناسب یاد کرد. صدف خوراکی سرشار از این ماده است، اما سختپوستانی مثل میگو و خرچنگ حاوی روی بیشتری هستند.
منابع حیوانی غنی مثل جگر، گوشت قرمز، مرغ، تخممرغ و محصولات لبنی و ماهیهایی مثل شاهماهی بیشتر از منابع گیاهی حاوی این ماده هستند. بدن تنها میتواند 40 درصد از روی موجود درمنابع گیاهی را جذب نماید. بسیاری از منابع گیاهی مثل غلات، بنشن و آجیل حاوی ترکیبی بنام «فیتات» میباشند که جذب روی را کاهش میدهد.
با این وجود، موادی مثل لوبیای لیما، سویا، لوبیا چیتی، تمامی غلات، قارچ، بادام زمینی، تخمه آفتابگردان، کدو حلوایی، نخود سبز به عنوان منابع سرشار از این ماده معدنی تلقی میشوند. ولی به اندازه منابع حیوانی جذب نمیشوند. تحقیقات نشان میدهد که نوع غذای مصرفی، صرفنظر از مقدار آن، به میزان جذب روی در بدن کمک میکند.
به طور مثال با مصرف رژیم غذایی سرشار از پروتئین، جذب روی در بدن بیشتر میشود. آب لیمو جذب آن را کاهش میدهد. گیاهان دارویی حاوی این ماده شامل یونجه، فلفل قرمز، بابونه، دانه رازیانه، گزنه، جعفری و مریم گلی میباشند.
میزان مجاز مصرف
این ماده هم مثل مواد معدنی دیگر در انواع گوناگونی وجود دارد. رایجترین نوع آن «سولفات روی» است که در مقایسه با انواع دیگر ارزانتر است و به راحتی هم جذب نمیشود. ضمنا این نوع روی معمولا با ناراحتی در ناحیه شکم همراه است. دیگر انواع آن مثل پیکولینیت، سیترات، استات، گلیسیریت روی بهتر و راحتتر جذب میشوند. تجویز مصرف روزانه آن متفاوت است. میزان لازم آن 15 تا 25 میلیگرم است.
آبنباتهای حاوی روی که قبلا به آنها اشاره شد و برای سرماخوردگی و گلودرد کاربرد دارند معمولا شامل 15 تا 25 میلیگرم «گلوکوناد روی» هستند و میتوانیم به راحتی و روزانه از آنها استفاده نمائیم. معمولترین اثرات جانبی آن ناراحتی در ناحیه شکم، تهوع، استفراغ و احساس طعم فلز در دهان (بیشتر هنگام مصرف آبنباتهای حاوی روی) میباشد.
هنگامی که آن را با داروهای مثل «ACE» (برای درمان فشارخون)، آنتیبیوتیکها، هورمونهای جایگزین حاوی استروژن و پروژسترون و داروهای ضد تورم فاقد استروئید استفاده نماییم در بدن تداخل ایجاد میشود. داروهای دیگری هم وجود دارند که منجر به چنین وضعیتی در بدن میشوند. بنابراین بهتر است قبل از مصرف روی با پزشک خود مشورت نمایید.
برای خواندن بخش اول- روی را فراموش نكنید- اینجا کلیک کنید.