زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

 سیستم‌های غذایی پایدار برای تأمین امنیت غذایی

نشست خبری روز جهانی غذا، بیست‌ و دوم مهر ماه در محل انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای و صنایع غذایی با حضور جمعی از خبرنگاران برگزار گردید. در این مراسم دكتر مجید حاجی‌‌فرجی، متخصص تغذیه و رئیس انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای و صنایع غذایی كشور و دانشكده علوم تغذیه دانشگاه شهید بهشتی گفت: شعار امسال روز جهانی غذا، سیستم‌های غذایی پایدار برای تأمین غذای كافی و مغذی و یا به نوعی برای تأمین امنیت غذا و تغذیه می‌باشد. امنیت غذایی عبارت است از دسترسی همه افراد در همه حال به غذای كافی، سالم و مغذی برای زندگی فعال و سالم.

امنیت غذایی وقتی برقرار می‌شود كه سه ركن اصلی تحت پوشش قرار بگیرد:

• موجودیت غذا
• دسترسی به غذا كه بستگی به عواملی از قبیل عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی دارد، و
• پایداری. وی سوء تغذیه را دریافت كم و یا زیاد پروتئین و انرژی دانست و گفت: در كشور ما، موجودیت و دسترسی به پروتئین، انرژی و مواد مغذی، به جز در مناطق خاص، به مقدار زیادی تأمین شده است و خوشبختانه سوء تغذیه كاهش یافته، ولی ناامنی غذایی متوسط وجود دارد كه این وضعیت نباید مورد غفلت قرار بگیرد. 

دكتر حاجی فرجی عنوان كرد: اگر سیری شكمی اتفاق بیفتد، ولی توجه به مواد مغذی مورد نیاز نشود، سیری سلولی اتفاق نمی‌افتد و همچنان این افراد در عین چاقی و اضافه وزن، مبتلا به سوءتغذیه می‌باشند و از نظر عناصر مهمی مانند ویتامین D، كلسیم، آهن، روی، فولیك اسید و ... كمبود خواهند داشت. مشكلی هم كه در خصوص غنی‌سازی مواد غذایی وجود دارد، این است كه طبق قانون كدكس، مواد غذایی را با درصد خاصی از مواد مغذی می‌توان غنی كرد و قوانین موجود غنی‌سازی غذاها براساس نیاز ما تعریف نشده است كه قرار است قوانین محلی كشور ما برای غنی‌سازی مواد مغذی مورد نظر استاندارد شود. 

وی افزود: اگر بخواهیم غذا پایدار باشد و مواد مغذی كافی و ایمن همیشه در دسترس باشد، باید توسعه پایدار وفكرهای بلندمدت داشته باشیم تا به امنیت غذایی پایدار برسیم. 

رئیس دانشكده تغذیه دانشگاه شهید بهشتی اظهار داشت: به بخش صنایع وزارت بازرگانی و تولیدكنندگان و دولت توصیه شده كه مالیات بر ارزش افزوده كارخانجات تولیدكننده محصولات بی‌ارزش و پركالری را افزایش داده و بالعكس، مالیات بر ارزش افزوده محصولات كم‌كالری و پر ارزش را كاهش دهند. به این ترتیب رقابت و فرهنگ‌سازی در تولید ایجاد می‌شود، خطر مصرف مواد مضر كاهش می‌یابد و همچنین هزینه بیشتری برای تهیه مواد غذایی ناسالم پرداخت می‌شود.